Το 2025 υπόσχεται να είναι ταραχώδες - Τι να περιμένουμε;

Της συντακτικής ομάδας της Washington Post

Το 2000 ξεκίνησε με τον Ρώσο Πρόεδρο Μπόρις Γέλτσιν να παραιτείται πριν από τη λήξη της θητείας του. Ένα άρθρο της Washighton Post τότε, την 1η Ιανουαρίου 2000, αναρωτιόταν εάν ο διάδοχός του, Βλαντιμίρ Πούτιν, θα χειραγωγούσε τα μέσα ενημέρωσης και τις κυβερνητικές υπηρεσίες προς όφελός του - «ή θα επιδιώξει να επεκτείνει τα φωτεινότερα σκέλη της κληρονομιάς του κ. Γιέλτσιν και να βρει δύναμη στην αληθινή δημοκρατία και στο κράτος δικαίου;»

Είκοσι πέντε χρόνια μετά, έχουν αλλάξει πολλά. Η σχετική ειρήνη και η ευημερία της δεκαετίας του 1990 αποδείχτηκε ένα βραχύβιο διάλειμμα από την ιστορία, αλλά όχι το τέλος της. Η νέα χιλιετία έφερε τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, τις περιπέτειες στο Ιράκ, τη Μεγάλη Ύφεση του 2008-2009 και την πανδημία της Covid-19. Λίγοι περίμεναν τον βαθμό στον οποίο ο κ. Πούτιν θα βύθιζε τη χώρα του στον ολοκληρωτισμό, καθώς προσπαθούσε να ανοικοδομήσει τη σοβιετική αυτοκρατορία, μεταξύ άλλων με μια πλήρους κλίμακας εισβολή στην Ουκρανία.

Η πορεία προς τα εμπρός της παγκοσμιοποίησης και της δημοκρατίας που φαινόταν αναπόφευκτη πριν από ένα τέταρτο του αιώνα, τώρα μόνο έτσι δεν είναι. Αντί να ενσωματωθεί στο διεθνές σύστημα που βασίζεται σε κανόνες, η Κίνα αμφισβητεί αυτή την τάξη - και, όλο και περισσότερο, οι Ηνωμένες Πολιτείες εμφανίζονται πρόθυμες να υπονομεύσουν τους παγκόσμιους θεσμούς που δημιούργησαν. Οι υποθέσεις ότι ο φιλελεύθερος δημοκρατικός καπιταλισμός δημιουργεί αδυσώπητη πρόοδο έχουν αντικατασταθεί από ένα νέο κίνημα που υποστηρίζει την «αποανάπτυξη» και αντανακλά έναν διάχυτο τρόμο ότι τα πράγματα μόνο χειρότερα μπορούν να γίνουν. 

Το νέο έτος αποτελεί μαι καλή αφορμή για προβληματισμό για το παρελθόν και αποφάσεις για το μέλλον. Είναι εντυπωσιακό πόσο λίγοι αναλυτές προέβλεψαν τα γεγονότα που ακολούθησαν την αυγή του νέου αιώνα. Καθώς ξεκίνησε το 2015, στα μισά της δεκαετίας του 2010, κανείς δεν περίμενε ότι ο Ντόναλντ Τραμπ, μέσα σε μήνες, θα κυριαρχούσε και θα επαναπροσδιορίσει την αμερικανική πολιτική για μια γενιά. Στα μισά της δεκαετίας του 2020, όμως τι είναι αυτό που δεν περιμένουμε;

Στους ανθρώπους δεν αρέσει το απρόβλεπτο και λαχταρούν τη βεβαιότητα, παρόλο που οι περισσότερες προβλέψεις τείνουν να είναι λανθασμένες. Αλλά η πραγματικότητα μπορεί να φέρει εκπλήξεις, τόσο καλές όσο και άσχημες. Εάν, το 2000, πολλοί ήταν πολύ ρόδινοι στις προβλέψεις τους, το 2025 πολλοί μπορεί να είναι πολύ τρομακτικοί. Έτσι, αυτό που ψηφίζουμε για τη φετινή Πρωτοχρονιά είναι να αγκαλιάσουμε την αβεβαιότητα. Σε μια απαισιόδοξη εποχή, η κοινωνία πρέπει να καλωσορίζει το άγνωστο, γιατί το μέλλον μπορεί να είναι καλύτερο από το παρελθόν.

Η σοφία απαιτεί ταπεινοφροσύνη. Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες, συντάξαμε ένα κείμενο κάνοντας μια προεπισκόπηση της επερχόμενης μάχης στη Δαμασκό. Πριν προλάβουμε να δημοσιεύσουμε το κομμάτι, το καθεστώς του πρώην προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ έπεσε. Αυτή είναι η φύση της καθημερινής δημοσιογραφίας, αλλά το λαμβάνουμε ως υπενθύμιση να περιμένουμε το απροσδόκητο και να επιτρέψουμε το μεγαλύτερο εύρος πιθανών αποτελεσμάτων. Αυτή είναι και η φύση της δημοσιογραφίας -ή τουλάχιστον αυτή θα έπρεπε να είναι.

Επίσης, σημαντικό είναι να παραδεχτείς τα λάθη και να μάθεις από αυτά. Η Συντακτική Επιτροπή έκανε λάθος που υπέθεσε ότι η Ρωσία βρίσκεται πίσω από το σομπατάζ στον αγωγό φυσικού αερίου Nord Stream. Αποδεικνύεται, όπως ανέφερε η The Post, ότι το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι πίσω από την επίθεση βρίσκονται Ουκρανοί, ελπίζοντας να μειώσουν την ευρωπαϊκή εξάρτηση από το ρωσικό αέριο. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Ουάσιγκτον πρέπει να αποκόψει το Κίεβο, αλλά είναι σημαντικό να καλεί συμμάχους καθώς και αντιπάλους όταν κάνουν λάθος.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες εισέρχονται σε μια περίοδο που υποθέτουμε ότι θα είναι χαοτική και ταραχώδης, αλλά πρέπει να επιτρέψουμε την πιθανότητα η επόμενη φάση της ιστορίας να μας εκπλήξει και από αυτή την άποψη. Αυτό δεν απαιτεί να αγνοηθεί η πραγματικότητα, όπως το συντριπτικό εθνικό χρέος, η κλιματική αλλαγή ή το ιστορικό του εκλεγμένου προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Ακόμη λιγότερο απαιτεί να παραβλέψουμε τα διδάγματα της ιστορίας, όπως οι κίνδυνοι του απομονωτισμού και του προστατευτισμού. Αυτό που απαιτείται είναι να αναγνωριστεί ότι δεν θα επιβεβαιωθεί κάθε εύλογο αρνητικό αποτέλεσμα.

Υπάρχει μια συναρπαστική αλληλεπίδραση μεταξύ του συναγερμού και του εφησυχασμού, μεταξύ της καταστροφολογίας για το μέλλον και της εξιδανίκευσης του παρελθόντος. Λίγος φόβος είναι απαραίτητος για να τονωθεί η δράση, πάρα πολύς όμως οδηγεί σε παράλυση. Εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν σταματήσει να παρακολουθούν τις ειδήσεις, πολλοί επειδή είναι τόσο βέβαιοι ότι θα είναι άσχημα τα νέα που θα ακούσουν. Τους λείπει. Είναι εύκολο να χάσεις την πραγματικότητα ότι δεν υπήρξε ποτέ καλύτερη στιγμή για να είσαι ζωντανός. Οι φτωχότεροι Αμερικανοί έχουν πρόσβαση σε καλύτερη ιατρική περίθαλψη από ό,τι τα πλουσιότερα μέλη της βασιλικής οικογένειας πριν από έναν αιώνα. Η χώρα ήταν πολύ πιο διχασμένη από ό,τι είναι τώρα, ωστόσο άντεξε.

Πόσο διαφορετικός θα είναι ο κόσμος την 1η Ιανουαρίου 2050; Ή το 2075; Ή το 2100; Μια νέα φρουρά ηγετών θα προκύψει. Αλλά και η Ρωσία θα είναι σχεδόν σίγουρα χωρίς τον 72χρονο σήμερα Πούτιν. Θα είναι καλύτερο αυτό που ακολουθήσει για τον ρωσικό λαό και για την παγκόσμια σταθερότητα; Το ελπίζουμε, αλλά κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά. Αντί να υποθέτουμε το χειρότερο, ας αποφασίσουμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βοηθήσουμε να δημιουργήσουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για τον κόσμο.

Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.