Μαρτυρίες ανθρώπων φέρνουν στο φως τα βασανιστήρια που υπέστησαν - και συνεχίζουν - από τις δυνάμεις ασφαλείας του Ιράν, εξαιτίας των εξεγέρσεων που ξεκίνησαν με αφορμή το θάνατο της 22χρονης Κουρδο-Ιρανής Μαχσά Αμινί, ενώ παράλληλα γνωστοποιούνται δεκάδες πιθανές τοποθεσίες μυστικών κρατητηρίων.
Ο 23χρονος Καϊβάν Σαμαντί, μίλησε στο CNN ομολογώντας ότι τις τελευταίες 40 μέρες τουλάχιστον αποφεύγει να κοιμηθεί όταν πέφτει το σκοτάδι. Αντίθετα, απουσιάζει τη νύχτα διαβάζοντας βιβλία ή κουβεντιάζοντας με τους φρουρούς που επανδρώνουν την είσοδο του συγκροτήματος όπου κρύβεται.
Η φωτογραφική του ανάμνηση αποτυπώνεται σε στιγμιότυπα: Ένα στενό δρομάκι οδηγεί σε μια αυλή όπου κοντά υπάρχει σχολείο θηλέων. Οι πράκτορες των Ιρανών μυστικών υπηρεσιών τον σέρνουν, σπρώχνοντάς τον τελικά σε ένα παρατημένο κτίριο. Αυτό είναι ένα μυστικό κέντρο κράτησης, κάπου στην πόλη Oshnavieh του βόρειου Ιράν, όπου ξεκίνησε να βιώνει, όπως ο ίδιος δήλωσε, «τους χειρότερους εφιάλτες του».
Κατά τη διάρκεια των 21 ημερών παραμονής του, η μόνη ανθρώπινη επαφή που είχε ήταν με τους δύο ανακριτές που όπως λέει, τον βασάνιζαν με ολοένα και πιο φρικτό τρόπο. Του επιτίθονταν με βρισιές, τον χτυπούσαν τόσο βίαια που έκανε εμετό αίματος. Μαστιγώθηκε 42 φορές και κακοποιήθηκε. Τη 16η ημέρα της κράτησής του –καθώς δεν κατάφεραν να του αποσπάσουν ομολογία– οι ανακριτές του Σαμαντί τον βίασαν με ρόπαλο.
«Οι στολές της φυλακής γενικά ήταν ελαστικές, ενώ οι δικές μου χαλαρές. Μου κατέβασαν το παντελόνι. Νόμιζα ότι θα μου έκαναν πάλι ηλεκτροσόκ», λέει ο Samadi. «Πήρε το ρόπαλο και πήγε πίσω μου… Δεν μπορούσα ούτε να ουρλιάξω. Ήμουν άναυδος και έκλαψα σιωπηλά».
Ο Σαμαντί, ο οποίος προέρχεται από την κουρδική μειονότητα του Ιράν, αφηγείται την ιστορία του στο καταφύγιό του, σε μια τοποθεσία έξω από το Ιράν που δεν προσδιορίζεται για τη δική του προστασία.
Οι μέθοδοι βασανιστηρίων, όπως περιγράφει, ανταποκρίνονται σε δεκάδες μαρτυρίες από τότε που ξεκίνησε η εξέγερση. Μεγάλο μέρος αυτής της κατάχρησης έγινε όχι μόνο στο επίσημο δίκτυο καταστολής του Ιράν –φυλακές και αστυνομικά τμήματα– αλλά και σε ένα εκτεταμένο δίκτυο παράνομων μυστικών φυλακών ή μαύρων τοποθεσιών, όπως αυτό στο οποίο οδηγήθηκε ο Σαμαντί.
Μεταξύ των πιο σοβαρών μορφών βασανιστηρίων που περιγράφονται λεπτομερώς στις μαρτυρίες για τα ανεπίσημα κέντρα κράτησης, ήταν οι ηλεκτροπληξίες, η αφαίρεση νυχιών, οι μαστιγώσεις, οι ξυλοδαρμοί που οδήγησαν σε ουλές και σπασμένα μέλη και η σεξουαλική βία.
«Οι άνθρωποι ξυλοκοπήθηκαν τόσο άσχημα, που κατέληξαν με σπασμένες μύτες, σπασμένα χέρια ή σπασμένα πλευρά», είπε ένας ακτιβιστής που κρατήθηκε σε μια αποθήκη που χρησίμευε ως μυστική φυλακή στο Mashhad. «Προηγουμένως ήμουν στη φυλακή για έξι χρόνια. Ήταν πολύ χειρότερα αυτή τη φορά», είπε.
Πιθανά παράνομα κέντρα στο Ιράν:
Πιθανά παράνομα κέντρα στην Τεχεράνη:
Σύμφωνα με πολλαπλές μαρτυρίες, οι μυστικές τοποθεσίες συνήθως χρησίμευαν ως πρώτο λιμάνι για πολλούς συλληφθέντες διαδηλωτές. Θα κρατούνταν από λίγες ώρες έως και ένα μήνα.
Οι μέθοδοι ανάκρισης κυμαίνονταν από λεκτική κακοποίηση έως ακραίες μορφές σεξουαλικών και σωματικών βασανιστηρίων, σύμφωνα με τις μαρτυρίες που συνέλεξε το CNN. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, οι οικογένειες των συλληφθέντων διαδηλωτών δεν γνώριζαν πού βρίσκονταν για ώρες ή μέρες.
Οι διαδηλωτές είχαν ως επί το πλείστον δεμένα τα μάτια, μερικές φορές οδηγούνταν στην περιοχή, αφού είχαν κάνει πολλούς κύκλους γύρω από αυτήν ώστε να τους αποπροσανατολίσουν πριν ξεκινήσουν οι ανακρίσεις στους χώρους.
«Μας πήγαν στην ταράτσα και άρχισαν να μας βιντεοσκοπούν από την κορυφή μέχρι τα νύχια», είπε η Φατεμέ, μια διαδηλώτρια που λέει ότι κρατήθηκε σε ένα μαύρο χώρο στην εύπορη γειτονιά Τατζρίς στη βόρεια Τεχεράνη.
«Με χτύπησαν στο στόμα και με αποκάλεσαν πόρνη και είπαν ''Σε βιντεοσκοπώ για να πεις ότι τα ξένα μέσα σε ανάγκασαν να βγεις στο δρόμο''».
Η Φατεμέ είπε ότι οι άνδρες ήταν μέλη της παραστρατιωτικής μονάδας των Φρουρών της Επανάστασης - το Basij. Αποκάλυψε ότι τη χαστούκισαν πολλές φορές, την κακοποίησαν λεκτικά και σωματικά κατά τη διάρκεια των τεσσάρων ωρών κράτησής της, κλείνοντάς της τα μάτια με το χιτζάμπ της.
Η Fatemeh είπε ότι αφέθηκε ελεύθερη τα μεσάνυχτα. Οι απαγωγείς της την διέταξαν να τρέξει σε σκοτεινό δρομάκι και την απείλησαν ότι θα την πυροβολούσαν αν κοιτούσε πίσω.
Σε αντίθεση με τη Fatemeh, ο Kayvan Samadi, ο φοιτητής ιατρικής, «δεν είχε τα μάτια». Λέει ότι θυμάται τον χώρο όπου τον κρατούσαν με ζωηρές λεπτομέρειες: τη βρώμικη ραμμένη κουβέρτα που χρησίμευε ως στρώμα, τα πρόσωπα των ανακριτών του που αυτοαποκαλούνταν Rezaei και Ibrahimi. και το ντουλάπι που περιείχε τα εργαλεία βασανιστηρίων, συμπεριλαμβανομένων κατσαβιδιών.
«Μου έκαναν ηλεκτροσόκ στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου, στο λαιμό και στην πλάτη μου», λέει. «Θυμάμαι έντονα ότι μου έκαναν ηλεκτροπληξία στα γεννητικά όργανα για αρκετά δευτερόλεπτα».
«Όταν λύθηκα, δεν μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου. Ήμουν τόσο αδύναμος, οι στρατιώτες με έσυραν στο κελί».
Ο Σαμαντί αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση τρεις εβδομάδες μετά τη σύλληψή του. Δεν είναι σαφές γιατί αφέθηκε να φύγει, παρόλο που δεν υπέγραψε ομολογία – αν και αυτό δεν είναι ασυνήθιστο στο αυθαίρετο και απρόβλεπτο σύστημα του Ιράν. Έφυγε από το Ιράν λίγο μετά την απελευθέρωσή του και λέει ότι έχει κοιμηθεί σε περισσότερα από 15 καταφύγια από τότε, φοβούμενος το «μακρύ χέρι» των δυνάμεων ασφαλείας του Ιράν.
Τα παράνομα κέντρα κράτησης δεν είναι νέο φαινόμενο στο Ιράν. Ομάδες όπως η Human Rights Watch, η Διεθνής Αμνηστία και το Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Κουρδιστάν έχουν τεκμηριώσει την κακοποίηση που διαπράττεται σε αυτά τα μέρη εδώ και χρόνια. Ωστόσο, δικηγόροι και ακτιβιστές λένε ότι ο πολλαπλασιασμός των παράνομων τοποθεσιών κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων Mahsa Amini ήταν άνευ προηγουμένου.
«Όχι μόνο έχει αυξηθεί σημαντικά η χρήση μυστικών κέντρων κράτησης, αλλά τα βασανιστήρια που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτά έγιναν πιο αυστηρά και οι συνθήκες κράτησης πιο σκληρές», είπε ο Ghassem Boedi, δικηγόρος από το Tabriz, στο βορειοδυτικό Ιράν.
Ο φόβος ότι το καθεστώτος θα ανατραπεί, οδήγησε σε όλο και πιο βάναυσες τακτικές, λένε οι μάρτυρες. «Η κύρια διαφορά μεταξύ αυτών των διαμαρτυριών και των προηγούμενων είναι η κλίμακα των διαμαρτυριών. Ήταν τόσο διαδεδομένοι», είπε ο Boedi, ο οποίος αναζήτησε καταφύγιο εκτός Ιράν. «Το καθεστώς ένιωσε ότι αυτή τη φορά θα ανατραπεί. Έπρεπε να σταματήσουν τις διαδηλώσεις με οποιοδήποτε κόστος».
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
