Στα σύνορα Τουρκίας - Συρίας: Οικογένειες με παιδιά επιστρέφουν στη χώρα τους, το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα

Ουρές στα σύνορα Τουρκίας - Συρίας - Οικογένειες με παιδιά επιστρέφουν στον -άγνωστο- τόπο τους έχοντας ελπίδες και όνειρα, αλλά δεν ξέρουν τι θα συναντήσουν 

Δεκάδες παιδιά που ζούσαν στην Τουρκία, επιστρέφουν μαζί με τους γονείς τους στην πατρίδα τους, τη Συρία, από το πέρασμα Τσιλβεγκόζου, μετά την πτώση του Μπασάρ αλ Άσαντ. Με βαλίτσες, αναμνήσεις και όνειρα, περνάνε τα σύνορα με κατεύθυνση το άγνωστο, καθώς οι περισσότεροι έχουν χρόνια να δουν τον τόπο τους, ενώ πολλά παιδιά γεννήθηκαν στην Τουρκία. Κάποιοι άνδρες ωστόσο έχουν πίσω για να δουλέψουν και σκοπεύουν να πάνε στη συνέχεια να τους βρουν στην πατρίδα.

Τα διεθνή πρακτορεία καταγράφουν εικόνες και μαρτυρίες παιδιών που περιμένουν στα σύνορα, την ώρα που η Ευρώπη παγώνει τα αιτήματα ασύλου για τους Σύρους.

Στο AFΡ μίλησε η Ραγιάν Ασάνι. Το 8χρονο κοριτσάκι δεν ξέρει τίποτα για τη Συρία, αλλά επρόκειτο να περάσει τα σύνορα για να ξεκινήσει το ταξίδι για το Χαλέπι, την πόλη καταγωγής της οικογένειάς της. «Θα είναι όμορφα», λέει η 8χρονη στο πρακτορείο, κρατώντας στο χέρι της τις ροζ ωτοασπίδες της καθώς υπάρχει αναστάτωση στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας. 

«Ο μπαμπάς μας είπε ότι ο πόλεμος τελείωσε και ότι θα επιστρέψουμε στο Χαλέπι. Αυτό είναι όλο», είπε η μεγαλύτερη αδελφή της, η Μερβέ, 17 ετών, η οποία είχε φύγει από τη Συρία το 2012, ένα χρόνο μετά την έναρξη του αιματηρού εμφυλίου πολέμου.

Ένα μικρό αγόρι που ήταν στην αγκαλιά του πατέρα του είχε πασαλειφτεί με σοκολάτα και είχε μια τουρκική σημαία δεμένη στο λαιμό του, σαν κάπα. «Αυτό είναι για να ευχαριστήσουμε την Τουρκία που μας υποδέχτηκε», ανέφερε ο πατέρας στο AFP, ο οποίος επιστρέφει βιαστικά στη Δαμασκό, την πρωτεύουσα και πατρίδα πολλών Σύρων προσφύγων στην Τουρκία.

Στην ουρά, περιμένει και η Μουμίνα Χαμίντ, με τα δίδυμα παιδιά της, τους 6χρονους Χουσάμ και Βάελ. «Η Συρία είναι μεγαλύτερη από την Κωνσταντινούπολη», λέει το ένα αγοράκι, το οποίο σημειώνει πως αυτό που θα του λείψει από την Κωνσταντινούπολη είναι «οι φίλοι μου, ο δάσκαλός μου». 

Το δεύτερο παιδί λέει πως θα του λείψει μια φίλη του. «Την έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο», είπε αθώα, για τον αποχαιρετισμό αυτόν που είχε. 

Ακόμη μια οικογένεια ταξιδεύει προς το Ιντλίμπ το αυτοκίνητο. «Θα είναι καλύτερα από την Τουρκία», πιστεύει η 12χρονη Λέιλα αν και παραδέχτηκε πως δεν ξέρει πώς θα είναι η ζωή στη Συρία. Όταν η οικογένειά της έφυγε, ήταν 6 μηνών και οι δύο μικρές αδελφές της είχαν γεννηθεί στην Τουρκία.

Πίσω τους άφησαν τα παιχνίδια τους. «Ο πατέρας τους θα τα φέρει όταν έρθει μαζί μας σε λίγους μήνες, Θεού θέλοντος», λέει η μητέρα τους, Νάντα. «Προς το παρόν, μένει στην Τουρκία για να δουλέψει», σημειώνει.

Σε ερώτηση τι κουβαλάει στο σακίδιό της, η Λέιλα απαντά δειλά: «Το τούρκικο βιβλίο μου». «Και ένα Κοράνι», προσθέτει η μητέρα της. Η μικρή διαβάζει λίγα αραβικά, εξηγεί η μητέρα. 

Το παιδί έχει τα βιβλία μαζί του γιατί δεν ξέρει πότε θα μπορέσει να επιστρέψει στο σχολείο της, στη Συρία. Στο τελευταίο της μάθημα, στην Κωνσταντινούπολη, την Τετάρτη, η 12χρονη δεν αποκάλυψε στους συμμαθητές και φίλους της πως φεύγει για την πατρίδα: «Δεν ήθελα να είναι και αυτοί λυπημένοι», λέει. 

Επιμέλεια: Αναστασία Κιτσικώστα

Πηγή: skai.gr