Μία πιθανή δολοφονία του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι, θα στερούσε από την πολεμική προσπάθεια της Ουκρανίας ένα από τα πιο πολύτιμα περιουσιακά της στοιχεία, αναφέρει σε δημοσίευμά του το Politico.
Όταν ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι ρωτήθηκε αν ανησυχούσε για τις ρωσικές απόπειρες να τον σκοτώσουν, απάντησε ότι δεν είχε την πολυτέλεια.
«Αν το σκεφτόμουν συνεχώς, θα έπρεπε να απομονωθώ όπως ο Πούτιν τώρα που δεν φεύγει από το καταφύγιό του», είπε ο Ουκρανός ηγέτης σε συνέντευξή του στο CNN τον περασμένο μήνα. «Φυσικά, οι σωματοφύλακές μου θα πρέπει να σκεφτούν πώς να αποτρέψουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο και αυτό είναι το καθήκον τους. Δεν το σκέφτομαι».
Αν και είναι ένα ερώτημα που ο Ζελένσκι δεν θέλει να το σκεφτεί, είναι επίσης ένα ερώτημα που δεν μπορούν να αγνοήσουν οι υποστηρικτές του στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Από τότε που απέρριψε πρόταση να εγκαταλείψει τη χώρα λέγοντας στους επίδοξους Αμερικανούς διασώστες του «Χρειάζομαι πυρομαχικά, όχι βόλτα», ο Ουκρανός πρόεδρος έπαιξε βασικό ρόλο στη συγκέντρωση διεθνούς υποστήριξης για τον αγώνα κατά της Ρωσίας.
Οι απόπειρες δολοφονίας
Λίγες εβδομάδες μετά την εισβολή του Βλαντιμίρ Πούτιν τον Φεβρουάριο του 2022, ένας κορυφαίος σύμβουλος του Zελένκσι, ο Mikhail Podolyak, αποκάλυψε ότι είχαν γίνει τουλάχιστον δώδεκα σοβαρές απόπειρες δολοφονίας εναντίον του Ουκρανού προέδρου από ρωσικές ομάδες δολιοφθοράς και πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένων Τσετσένων και μισθοφόρων της Wagner που προσπάθησαν να παραβιάσουν την αυστηρά φυλασσόμενη και ελεγχόμενη κυβερνητική συνοικία του Κιέβου. Ο ίδιος ο Ζελένσκι φέρεται να άνοιξε μια συνάντηση του Zoom με Αμερικανούς γερουσιαστές λίγο μετά την εισβολή λέγοντας ότι ίσως ήταν η τελευταία φορά που θα τον έβλεπαν ζωντανό.
Σαφώς, οι κίνδυνοι τώρα είναι λιγότεροι από ό,τι ήταν τις πρώτες χαοτικές εβδομάδες του πολέμου, όταν τα ρωσικά τανκς εισέβαλαν στην ουκρανική πρωτεύουσα και λίγοι πίστευαν ότι η Ουκρανία μπορούσε να αμυνθεί και να επιβιώσει. Αλλά κανείς στην ουκρανική κυβέρνηση ή στο κοινοβούλιο της χώρας δεν αμφιβάλλει ότι ο κίνδυνος παραμένει υψηλός.
Η γραμμή διαδοχής
Τυπικά, σύμφωνα με το σύνταγμα, η γραμμή της διαδοχής είναι σαφής. «Όταν ο πρόεδρος δεν είναι σε θέση να εκπληρώσει τα καθήκοντά του, ο πρόεδρος της Βερχόβνα Ράντα της Ουκρανίας, του ουκρανικού κοινοβουλίου, αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση», δήλωσε ο Mykola Knyazhytsky, βουλευτής της αντιπολίτευσης από τη δυτική πόλη Lviv. «Ως εκ τούτου, δεν θα υπήρχε κενό εξουσίας».
Ωστόσο, ο πρόεδρος του ουκρανικού κοινοβουλίου Ρουσλάν Στέφαντσουκ, μέλος του κόμματος «Υπηρέτης του Λαού» του Ζελένκσι δεν χαίρει ιδιαίτερα υψηλής εμπιστοσύνης στις δημοσκοπήσεις. Συγκεντρώνει 40 τοις εκατό, λιγότερο από το μισό του Ζελένσκι. Και δεν είναι δημοφιλής στους βουλευτές της αντιπολίτευσης. «Αλλά δεν νομίζω ότι έχει σημασία», είπε ο Adrian Karatnycky, ανώτερος συνεργάτης στο Eurasia Center του Atlantic Council. «Υπάρχει μια ισχυρή ηγετική ομάδα και νομίζω ότι θα δούμε συλλογική κυβέρνηση», πρόσθεσε.
Το διοικητικό συμβούλιο πιθανότατα θα αποτελείται από τον Στέφαντσουκ μαζί με τον Αντρί Γερμάκ, τον πρώην παραγωγό ταινιών και δικηγόρο που είναι επικεφαλής του γραφείου του προέδρου, του υπουργού Εξωτερικών Ντμίτρο Κουλέμπα και του υπουργού Άμυνας Ολεξι Ρεζνικοφ. Ο Βάλερι Ζαλουζνι θα παρέμενε ως ο κορυφαίος στρατηγός της χώρας.
Ο Καρατνίτσκι είπε επίσης ότι θα ήθελε να δει σε κάποιον ρόλο την τηλεοπτική περσόνα, Σερχίι Πρίτουλα, που διευθύνει σημαντικές φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες και απολαμβάνει της εμπιστοσύνης της ουκρανικής κοινής γνώμης.
«Η χώρα έχει φθάσει σε ένα επίπεδο πολύ ουσιαστικής αλληλεγγύης και εθνική ενότητα, οπότε αν συνέβαινε κάτι τρομερό στον Ζελένσκι, δεν θα είχε τόσο αποφασιστική επίπτωση όσο θα πίστευε κανείς», πρόσθεσε ενώ σημείωσε ότι «η Ουκρανία έχει δημιουργήσει μια «καλά τελειοποιημένη» διοικητική, στρατιωτική και διπλωματική μηχανή».
Η ιστορία προσφέρει επίσης κάποια επιβεβαίωση. Οι συνωμότες του Κρεμλίνου καλό θα ήταν να διαβάσουν ένα έγγραφο βάσει δεδομένων που γράφτηκε από τους ακαδημαϊκούς Benjamin Jones και Benjamin Olken για το Εθνικό Γραφείο Οικονομικών Ερευνών της Αμερικής (NBER) σχετικά με την επίδραση στους θεσμούς και τον πόλεμο των 59 δολοφονιών εθνικών ηγετών που έλαβαν χώρα μεταξύ 1875 και 2004. «Οι δολοφονίες αυταρχικών επιφέρουν ουσιαστικές αλλαγές στους θεσμούς της χώρας, ενώ οι δολοφονίες δημοκρατών όχι», κατέληξαν.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
