Τα προβλήματα εξοπλισμού των ρωσικών στρατευμάτων με «εγχωρίως κατασκευζόμενα drones» αφήνουν τον ρωσικό στρατό να χειρίζεται κυρίως ιρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη αναφέρει σε ανάλυσή του το Al Monitor.
Η χρήση ιρανικών μη επανδρωμένων εναέριων σκαφών (UAV) από τις ρωσικές δυνάμεις στην Ουκρανία έχει πάψει να είναι ταμπού στη ρωσική κοινωνία.
Οι αξιωματούχοι συνεχίζουν να αποκαλούν τις αναφορές για παραδόσεις ιρανικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών στη Ρωσία «ψευδείς ειδήσεις», αλλά ο ρωσικός Τύπος γράφει σχετικά ελεύθερα και χωρίς δισταγμό, παρά τους ισχύοντες νόμους που απαγορεύουν τη διάδοση στοιχείων για τον στρατό που έρχονται σε αντίθεση με τα επίσημα.
Επιπλέον, ακόμη και το ρωσικό υπουργείο Άμυνας - μια υπηρεσία της οποίας οι εκπρόσωποι αποκαλούν οποιαδήποτε σημαντική στρατιωτική υποχώρηση χωρίς δισταγμό «ανασυγκρότηση» - έχει αρχίσει να αναγνωρίζει προβλήματα στον εξοπλισμό των στρατευμάτων με ρωσικά drones. Έτσι, στα τέλη Σεπτεμβρίου, ο συνταγματάρχης Ιγκόρ Ίσουκ, εκπρόσωπος του υπουργείου Άμυνας, δήλωσε ευθέως ότι τα περισσότερα ρωσικά UAV δεν πληρούν τις τακτικές και τεχνικές απαιτήσεις.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης της χώρας, ο ρωσικός στρατός χρησιμοποιεί ιρανικά UAV για να χτυπήσει στόχους τόσο στην πρώτη γραμμή όσο και βαθιά μέσα στο ουκρανικό έδαφος σε εμβέλεια πολλών δεκάδων χιλιομέτρων. Ωστόσο, σύμφωνα με τους ίδιους τους Ρώσους στρατιωτικούς με τους οποίους μίλησε το Al-Monitor, οι προσδοκίες ότι τα drones καμικάζι Shahed-136 θα χρησιμοποιηθούν μαζικά εναντίον κινητών ουκρανικών ταξιαρχιών πυροβολικού με αμερικανικά πυραυλικά συστήματα πυροβολικού HIMARS και οβίδες M777 και γαλλικά CAESAR δεν έχουν ακόμη υλοποιηθεί.
Η έλλειψη κατευθυνόμενων όπλων ακριβείας, οι περιορισμοί στη λειτουργία των επιθετικών αεροσκαφών στα επιχειρησιακά βάθη της άμυνας της Ουκρανίας και τα προβλήματα με την ποιότητα και την ποσότητα του τεχνικού εξοπλισμού αναγνώρισης αναγκάζουν τον ρωσικό στρατό να χρησιμοποιεί ιρανικά UAV κυρίως ως αντικατάσταση των πυραύλων Κρουζ και των τακτικών πυραύλων για πλήγματα κατά στατικών στόχων που δεν απαιτούν αναγνώριση. Ειδικότερα, είναι γνωστό ότι τα πυρομαχικά Shahed-136 μαζί με τα «ρωσικά drones καμικάζι» Lancet-3 χρησιμοποιήθηκαν για να χτυπήσουν μια θέση διοίκησης αεράμυνας μια εγκατάσταση αποθήκευσης καυσίμων στο Οτσάκιβ και το αρχηγείο της Νότιας επιχειρησιακής διοίκησης στην Οδησσό.
Συνολικά, ο ουκρανικός πόλεμος όχι μόνο ανέδειξε πολλά προβλήματα μέσα στον ρωσικό στρατό, ο οποίος την εποχή της εισβολής στην Ουκρανία βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στην εμπειρία της εκστρατείας στη Συρία, αλλά οδήγησε επίσης Ρώσους στρατηγούς και αξιωματικούς σε σχέσεις με τους Ιρανούς, από την κατηγορία των εκπαιδευτών έως την κατηγορία των εκπαιδευόμενων. Λόγω της τεράστιας και, κυρίως, απρογραμμάτιστης κατανάλωσης πυρομαχικών, ο ρωσικός στρατός ενδιαφέρεται επίσης να αναπληρώσει τα αποθέματά του με οβίδες και σφαίρες διαφόρων διαμετρημάτων, που παράγονται σειριακά σε ιρανικά εργοστάσια.
Eίναι πιθανό η Ρωσία να επιχειρήσει να διορθώσει τη θέση της, και να παρουσιάσει τη σημερινή της εξάρτηση από το Ιράν ως προσωρινή αναγκαιότητα. Για παράδειγμα, η Μόσχα θα μπορούσε να προσφέρει στην Τεχεράνη κοινά προγράμματα για τον εκσυγχρονισμό των υφιστάμενων μοντέλων drones, επισημαίνοντας αδυναμίες όπως η χαμηλή ταχύτητα, oι οποίες, λογικά, θα πρέπει να διορθωθούν. Αλλά και εδώ το Κρεμλίνο είναι ικανό να πέσει σε παγίδα. Εάν οι ρωσικές εισαγωγές ιρανικών UAV δεν ενοχλούν και πολύ τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ή το Ισραήλ, εντούτοις ο κοινός ρωσο-ιρανικός εκσυγχρονισμός των drones, με βάση την εμπειρία μιας μεγάλης κλίμακας και όχι τοπικής σύγκρουσης, θα γίνει οδυνηρά αντιληπτός, ακόμη και αν ληφθούν υπόψη τις περιορισμένες βιομηχανικές δυνατότητες των ρωσικών επιχειρήσεων που ειδικεύονται στην παραγωγή UAV.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
