Το άγαλμα του Ρώσου γιατρού και φυσιολόγου Ιβάν Παβλόφ αφαιρέθηκε από την περιοχή Πετσέρσκ του Κιέβου μεσούντος του πολέμου της Ουκρανίας.
Η διοίκηση της πόλης του Κιέβου ανακοίνωσε στις 27 Ιανουαρίου ότι το άγαλμα του Νομπελίστα "απομακρύνθηκε επειδή συμβολίζει το αυτοκρατορικό παρελθόν της Ρωσίας και τα αμφιλεγόμενα πειράματα του Παβλόφ σε ζώα".
Ο Πάβλοφ, αν και ανδρώθηκε ως επιστήμονας υπό το τσαρικό καθεστώς, παρέμεινε στη χώρα του μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης το 1917 και -παρότι διαφώνησε ευθέως με τις μαζικές διώξεις και εκτελέσεις, ακόμη και διαμαρτυρόμενος εγγράφως στον Στάλιν ή αρνούμενος στον Μπουχάριν την είσοδό του στο εργαστήριό του- συνέχισε τις έρευνές του, χρηματοδοτούμενες ανελλιπώς από το κομμουνιστικό καθεστώς έως την ηλικία των 87 ετών, καθώς εργαζόταν ως το τέλος της ζωής του.
Ο σκύλος του Πάβλοφ
Η ονομασία "σκύλος του Πάβλοφ" αναφέρεται στο πρώτο εμπειρικό πείραμα του βραβευμένου με Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής Ρώσου επιστήμονα για την απόδειξη της κλασικής εξαρτημένης μάθησης.
Κατά τη διάρκεια των βραβευμένων με Νόμπελ πειραμάτων του για τη σχέση μεταξύ της σιελόρροιας και της πέψης, ο Πάβλοφ είχε παρατηρήσει ότι ακόμη και τα ίδια τα βήματα του ιδιοκτήτη προκαλούσαν σιελόρροια σε σκύλους κυνοκομειών, παρόλο που οι σκύλοι δεν έβλεπαν ακόμη το φαγητό. Υποψιάστηκε ότι αφού μετά τον ήχο των βημάτων ακολουθούσε το τάισμα, οι σκύλοι είχαν συνδέσει τον ήχο των βημάτων με το φαγητό. Το προηγουμένως ουδέτερο ακουστικό ερέθισμα (ήχος βημάτων) συσχετίστηκε με το ερέθισμα «τροφή» στον οργανισμό του σκύλου.
Για να επαληθεύσει την υπόθεσή του, σχεδίασε το 1905 ένα πείραμα: Μετά την τροφή (ανεξάρτητο ερέθισμα) ακολουθεί σιελόρροια (ανεξάρτητη απάντηση), ενώ μετά το άκουσμα ενός κουδουνιού (ουδέτερο ερέθισμα) δεν ακολουθεί τίποτα. Ωστόσο, εάν ο ήχος του κουδουνιού ακουστεί επανειλημμένα την ίδια στιγμή που προσφέρεται τροφή στο σκύλο, αυτός αντιδράει στο τέλος με έκκριση σιέλου στο άκουσμα του κουδουνιού, ακόμη και αν δεν του δίνεται φαγητό. Ο Πάβλοφ χαρακτήρισε αυτό το φαινόμενο εξαρτημένη μάθηση. Ο Πάβλοφ έκανε άλλη μια ανακάλυψη σε ένα σκύλο το 1927. Παρατήρησε ότι ένας σκύλος που έκανε έμετο συστηματικά μετά από μια ένεση μορφίνης εξακολουθούσε να κάνει εμετό ακόμη και αν του έκαναν ένεση που περιείχε απλά ένα αλατούχο διάλυμα, το οποίο κανονικά δεν προκαλεί σωματικές αντιδράσεις. Αυτό το πείραμα θεωρείται η απαρχή της έρευνας πάνω στα εικονικά φάρμακα πιο γνωστά ως πλασίμπο (placebo) και στα nocebo.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
