Μια γυναίκα της οποίας η μητέρα μεγάλωσε στη ζούγκλα με τη συντροφιά πιθήκων, ακολούθησε τα βήματά της, αφήνοντας το Μπράντφορντ για τα τροπικά δάση της Νότιας Αμερικής.
Η Marina Chapman, όπως γράφει η «Daily Mail», ισχυρίστηκε ότι μεγάλωσε με τη συντροφιά των πιθήκων στην άγρια φύση της Κολομβίας, αφού απήχθη και εγκαταλείφθηκε από διακινητές όταν ήταν μόλις τεσσάρων ετών.
Στην ενήλικη ζωή της κατάφερε τελικά να φτάσει στην Αγγλία, όπου παντρεύτηκε έναν δημόσιο υπάλληλο και απέκτησε παιδιά στο Δυτικό Γιορκσάιρ. Με ιστορίες για διακινητές ανθρώπων, λαθροθήρες και τη μητέρα της να έχει, σχεδόν, εξαναγκαστεί σε πορνεία πριν πατήσει για πρώτη φορά το πόδι της στη Βρετανία, θα συγχωρούσε κανείς τα παιδιά της που δεν ήθελαν ποτέ να ταξιδέψουν στη ζούγκλα.
Όμως για τη Vanessa Forero, τη μεγαλύτερη κόρη της, οι ιστορίες της μητέρας της ήταν πολύ δελεαστικές για να τις αγνοήσει και τώρα έχει εγκατασταθεί στα ίδια τροπικά δάση.
Σε ένα απομακρυσμένο καταφύγιο στη Sierra Nevada de Santa Marta, η ίδια λέει ότι αισθάνεται ότι βρίσκεται εκεί που ανήκει, προσθέτοντας: «Πάντα διακοσμούσα το δωμάτιό μου στο σπίτι με εικόνες της φύσης και των βουνών».
Στην εκπομπή του Ben Fogle, στο Channel 5, η Vanessa αποκαλύπτει ότι η μητέρα της ήταν δυσαρεστημένη που η 40χρονη κόρη της έφυγε από το Ηνωμένο Βασίλειο για τη ζούγκλα. Αλλά η απόφαση, η οποία ήρθε μετά το τέλος του δικού της 15ετούς γάμου, ήταν «γραμμένη στα αστέρια», είπε. Η Vanessa ανέφερε: «Στη μαμά δεν αρέσει που είμαι εδώ και τόσο μακριά της. Αλλά την ίδια στιγμή, μπορεί να καταλάβει γιατί είμαι εδώ».
Στα απομνημονεύματά της «The Girl With No Name» (Το κορίτσι χωρίς όνομα) του 2013, η μητέρα της υποστήριξε ότι πέρασε πέντε χρόνια της παιδικής της ηλικίας μεγαλώνοντας από καπουτσίνους πιθήκους σε ένα τροπικό δάσος. Ισχυριζόταν ότι είχε αντιγράψει τις διατροφικές συνήθειες και τις υψηλές κραυγές των πιθήκων και είχε μάθει ακόμη και να σκαρφαλώνει στα δέντρα της ζούγκλας. Είπε ότι ήταν τεσσάρων ετών όταν την απήγαγαν από τον κήπο του σπιτιού της οικογένειάς της και την άφησαν αναίσθητη μέσα στο δάσος.
Με την πάροδο του χρόνου, λέει ότι ανέπτυξε ξηρό δέρμα και μυώδη χέρια και πόδια, έμαθε πώς να κοιμάται σε ένα κοίλο κομμάτι κορμού δέντρου και πώς να επικοινωνεί μαζί τους.
«Μιμήθηκα τους θορύβους που έκαναν οι πίθηκοι για να διασκεδάζω», θυμάται η κα. Τσάπμαν. «Έτσι, εξασκήθηκα στους ήχους που έκαναν... Αν υπήρχε άμεσος κίνδυνος, η φωνή τους γινόταν πιο δυνατή και απότομη, η οποία συνήθως συνοδευόταν από το χτύπημα των χεριών στο έδαφος», πρόσθεσε.
Πηγή: skai.grΔιαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.