Economist: Ο Στάρμερ πρέπει να είναι ο επόμενος πρωθυπουργός της Βρετανίας

Στο άρθρο με τίτλο «Ο Κιρ Στάρμερ θα πρέπει να είναι ο επόμενος πρωθυπουργός της Βρετανίας» το περιοδικό σχολιάζει πως μετά από 14 χρόνια εξουσίας των Συντηρητικών οι Εργατικοί βρίσκονται στο κατώφλι μιας νίκης «τόσο σαρωτικής που θα μπορούσε να σπάσει ρεκόρ»

Λονδίνο, Θανάσης Γκαβός,

Στήριξη στον Κιρ Στάρμερ και στο Εργατικό Κόμμα ενόψει των εκλογών της ερχόμενης Πέμπτης στο Ηνωμένο Βασίλειο δηλώνει με το κύριο άρθρο του το περιοδικό Economist.

Σημειώνεται πως κανένα κόμμα δεν ασπάζεται πλήρως την ιδεολογία του περιοδικού και πως η οικονομική συναίνεση στη Βρετανία έχει μετατοπιστεί από τις φιλελεύθερες αξίες του ελεύθερου εμπορίου, των ατομικών επιλογών και των περιορισμών στις κρατικές παρεμβάσεις.

«Ωστόσο», αποφαίνεται το άρθρο, «οι εκλογές αφορούν τη βέλτιστη δυνατή επιλογή και αυτή είναι ξεκάθαρη. Αν είχαμε ψήφο στις 4 Ιουλίου και εμείς θα διαλέγαμε τους Εργατικούς, διότι έχουν τη μεγαλύτερη πιθανότητα να αντιμετωπίσουν το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Βρετανία: μία χρόνια και παραλυτική έλλειψη οικονομικής ανάπτυξης».

Αφού απορρίπτει τις επιλογές και τις προτάσεις των μικρότερων κομμάτων, ο Economist σχολιάζει δηκτικά πως «το να προσπαθήσεις να επιχειρηματολογήσεις υπέρ των Τόρις (Συντηρητικού Κόμματος) είναι σαν να πασχίζει ο δάσκαλος να πει κάτι καλό για τον ταραξία της τάξης».

Στα θετικά της διακυβέρνησής τους το περιοδικό συγκαταλέγει μέτρα για την εκπαίδευση, την αποκέντρωση εξουσιών για τις περιφέρειες, τη φορολογία κεφαλαιακών επενδύσεων, τη διαχείριση της πανδημίας και τη στήριξη της Ουκρανίας. Ωστόσο, οι αποτυχίες περιγράφονται ως πολλές και «καταδικαστικές»: από τη δυσλειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών και την αναποτελεσματικότητα της μεταναστευτικής πολιτικής, μέχρι την «εχθρότητα» έναντι πολιτικών για την κλιματική αλλαγή και την αποτυχία ανέγερσης νέων κατοικιών.

Σε όλα αυτά ο Economist προσθέτει το Brexit που προώθησαν και εφάρμοσαν οι Συντηρητικοί, καθώς και τα σκάνδαλα διαφθοράς στους κόλπους της κυβέρνησης και του κόμματος.

Όπως σημειώνεται, οι Εργατικοί επωφελούνται από όλα τα παραπάνω, αλλά υπάρχουν και θετικά επιχειρήματα υπέρ τους. Αυτά είναι η «μεταμόρφωση» του κόμματος με την απομάκρυνση από τον «ριζοσπαστικό σοσιαλισμό» του Τζέρεμι Κόρμπιν και η έμφαση που δίνεται στην ανάγκη για οικονομική ανάπτυξη και αύξηση της παραγωγικότητας.

Ως ερωτηματικό για τον Κιρ Στάρμερ το περιοδικό θέτει το πόσο ριζοσπαστικός θα είναι στην επιδίωξη αυτής της απαιτούμενης ανάπτυξης, καθώς στην προεκλογική εκστρατεία επέλεξε να εμφανίζεται καθησυχαστικός προς το κοινό μετά την εποχή Κόρμπιν παρά να προτείνει τολμηρές ιδέες.

«Η μέθοδος (του Κιρ Στάρμερ) είναι να εργάζεται ανελέητα προς έναν στόχο, εντείνοντας την πίεση καθώς προχωρά. Έπειτα από χρόνια ιδεολογικών κλυδωνισμών από τους Συντηρητικούς μετά από το Brexit, αυτό από μόνο του θα άξιζε κάτι. Αν οι Εργατικοί επιτύχουν επίσης στην αναδιαμόρφωση του καθεστώτος οικιστικού σχεδιασμού στην ενδυνάμωση των δεσμών με την Ευρώπη, στην παραχώρηση δημοσιονομικών εξουσιών στις πόλεις, στην εστίαση του Υπουργείου Οικονομικών στην ανάπτυξη και στον εξορθολογισμό του φορολογικού συστήματος, η εικόνα θα φωτίσει και η Βρετανία θα είναι καλύτερα. Ο σερ Κιρ και το κόμμα του έχουν κερδίσει την ευκαιρία να προσπαθήσουν», καταλήγει το άρθρο του Economist.