Κλείσιμο

Economist: Η διαίρεση της Κύπρου φαντάζει να είναι επ' αόριστον

Το βρετανικό περιοδικό σχολιάζει στον υπότιτλο πως «οι Έλληνες και οι Τούρκοι του νησιού μοιάζουν ευχαριστημένοι, για την ώρα, να μείνουν μακριά ο ένας από τον άλλο»

Λονδίνο, του Θανάση Γκαβού

Άρθρο για την κατάσταση στην Κύπρο με αφορμή τη συμπλήρωση 50 ετών από την τουρκική εισβολή και την έναρξη της κατοχής φιλοξενεί ο Economist, με τίτλο «Η διαίρεση της Κύπρου φαντάζει να είναι επ' αόριστο».

Το βρετανικό περιοδικό σχολιάζει στον υπότιτλο πως «οι Έλληνες και οι Τούρκοι του νησιού μοιάζουν ευχαριστημένοι, για την ώρα, να μείνουν μακριά ο ένας από τον άλλο».

Όπως αναφέρεται, 50 χρόνια μετά την επίλυση της διαίρεσης αυτής «παραμένει μακριά, εκτός βέβαια αν θεωρεί κανείς το στάτους κβο κάποιου είδους λύση».

Συνοψίζεται η ιστορία του νησιού μετά από την ανεξαρτησία από τους Βρετανούς: διενέξεις μεταξύ των δύο κοινοτήτων, ξέσπασμα βίας στη Λευκωσία το 1963, αποστολή ειρηνευτών του ΟΗΕ, πραξικόπημα, εισαγωγή της Τουρκίας και ίδρυση της αναγνωρισμένης μόνο από την Τουρκία «ΤΔΒΚ».

Γίνεται επίσης αναφορά στις αποτυχημένες προσπάθειες επανένωσης σε μία διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία το 2004 και το 2017, με τη σημείωση πως πλέον το νησί «βιώνει τη μεγαλύτερη ποτέ σε διάρκεια περιόδου χωρίς σοβαρές διαπραγματεύσεις».

Το συμπέρασμα του Economist είναι πως «η πολιτική και οικονομική δυναμική υποδεικνύει πως η υφιστάμενη διαίρεση θα μπορούσε να συνεχιστεί επ' αόριστο».

Επικαλούμενοι δηλώσεις και παλαιότερες εκθέσεις ακαδημαϊκών, το περιοδικό κάνει λόγο για μία «βολική διαμάχη», που συγκρίνεται με τη διένεξη Παλαιστινίων-Ισραηλινών ή μεταξύ Αρμενίων και Αζέρων είναι «σχεδόν κυριολεκτικά ένας περίπατος στο πάρκο», με τη δυνατότητα εύκολης μετακίνησης από τη μία στην άλλη πλευρά της διαίρεσης.

Αναφέρεται ότι σχεδόν έχει εκλείψει η εξτρεμιστική βία, όπως οι νεότερες γενιές είναι «ψυχολογικά απομακρυσμένες» από τον πόλεμο και τη στέρηση περιουσιακών στοιχείων της δεκαετίας του 1970 και ότι η ελευθερία μετακίνησης και η πρόσβαση στην Ευρώπη έχει ελαττώσει την πίεση στις δύο πλευρές για επανένωση.

Σχολιάζεται δε πως «για πολλούς Ελληνοκύπριους η ένωση συνεπάγεται μόνο μειονέκτημα - θα έπρεπε να μοιραστούν την εξουσία με τους Τουρκοκύπριους και εμμέσως με την ίδια την Τουρκία», κάτι που θα μπορούσε να προκαλέσει οικονομική αναταραχή λόγω της μεγάλης διαφοράς τα εισοδήματα μεταξύ των δύο κοινοτήτων.

Διατυπώνεται επίσης η αμφιβολία αν οι Τουρκοκύπριοι θα ψήφιζαν ξανά υπέρ της επανένωσης με βάση την τρέχουσα πολιτική δυναμική και το γεγονός πως πιθανώς πλέον η πλειοψηφία του πληθυσμού στα κατεχόμενα αποτελείται από εποίκους.

Όπως αναφέρεται, «η Τουρκία υπό τον Πρόεδρο της Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει αυξήσει την επιρροή της στις τουρκοκυπριακές υποθέσεις, τόσο στην πολιτική όσο και ως οικονομική σανίδα σωτηρίας».

Σημειώνεται επίσης ότι εν τέλει δεν ευοδώθηκαν οι ελπίδες προώθησης μιας λύσης λόγω των υδρογονανθράκων, ενώ σχολιάζεται πως η πλειοψηφία των Τουρκοκυπρίων ενδιαφέρεται περισσότερο για μια λύση δύο κρατών παρά για κάποια μορφή ομοσπονδίας.

Ο Τουρκοκύπριος πολιτικός επιστήμονας κλείνει το άρθρο με τη δήλωση ότι «το καθεστώς κβο έχει γίνει πολύ βιώσιμο στην Κύπρο» και ότι «όσο περισσότερο συνεχίζεται η διαίρεση, τόσο πιο συμπαγής γίνεται».
 

Πηγή: skai.gr