Τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά την άνοδο του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, στο παλάτι της Μόσχας, η χώρα φαίνεται πως έχει συγκεκριμένες «τάσεις» και «εφέσεις» να επεμβαίνει- άμεσα ή έμμεσα- στα «εσωτερικά» άλλων χωρών, ειδικά σε αυτές που συμπεριλαμβάνονται στα πρώην σοβιετικά κράτη. Στόχος της, όπως είναι πασιφανές και υποστηρίζουν αρκετοί διεθνείς αναλυτές, είναι να προσπαθήσει να σταθεί ανάμεσα σε αυτές τις χώρες και τη σχέση που έχουν αναπτύξει με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, σε διεθνές επίπεδο. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι η Λευκορωσία και η στήριξη του δικτάκτορα προέδρου, Λουκασένκου, όπως επίσης και η «απαγωγή» του αντικαθεστωτικού δημοσιογράφου, Προτάσεβιτς, ο οποίος ταξίδευε από την Ελλάδα στη Λετονία, αλλά το αεροσκάφος άλλαξε… πορεία μετά από παρέμβαση μυστικών υπηρεσιών και κατέληξε στο Μινσκ, προκαλώντας σωρεία διεθνών αντιδράσεων από τις περισσότερες χώρες που καταδίκασαν το συμβάν.
Άλλες χώρες με τις οποίες φαίνεται πως η Ρωσία έχει «εμπλοκή» και συνάμα προσπαθεί να δημιουργήσει… θέματα και να ασκήσει επιρροή είναι η Γεωργία, η Μολδαβία, το Ναγκόρνο Καραμπάχ, ενώ αντιστοίχως φαίνεται πως προσπαθεί να αντιγράψει το συγκεκριμένο «μοντέλο δράσης» και σε άλλες περιοχές, όπως η Κριμέα, το Ντόνετσκ και το Λουχάνσκ. Όπως τονίζουν αρκετοί αναλυτές αυτό είναι ένα μοντέλο που αναμένεται να χρησιμοποιηθεί ξανά από τη Ρωσία. Όμως χώρες οι οποίες έχουν διαμάχες που δεν έχουν λυθεί θα αντιμετωπίσουν εμπόδια στην ένταξη τους είτε στο ΝΑΤΟ είτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, γεγονός που φαίνεται να συνιστά τον εμφανή – ή και όχι- στόχο της Ρωσίας, διατηρώντας παράλληλα ανοιχτές τις συνεργασίες της με στόχο να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της.
Η ρωσική «επιθετικότητα» χρησιμοποιεί αρκετές φορές προκλητική στρατιωτική δράση για να παραβιάσει τα διεθνή σύνορα και να απειλήσει τους γείτονές της. Κατά το παρελθόν, όπως εξηγούν διεθνείς αναλυτές, η στάση της ήταν ιδιαζόντως κραυγαλέα και βίαιη, καθώς είχε υποστηρίξει το συριακό καθεστώς, τις παραστρατιωτικές δραστηριότητες της Λιβύης, την εισβολή στην Κριμαία και τη Γεωργία, αλλά και τον επιθετικό «υβριδικό πόλεμο» στη Βαλτική και σε άλλες περιοχές. Επιπρόσθετα, αρκετές φαίνεται πως είναι οι φορές που η Ρωσία παραβιάζει τον εναέριο χώρο άλλων κρατών, ενώ πρόσφατα έστειλε και στρατεύματα στα σύνορα της Ουκρανίας, κάτι το οποίο καταδεικνύει πως είναι παντελώς αδιάφορη για τις συνέπειες που μπορεί να επιφέρει η επιθετική της στάση.
Παράλληλα, είναι πασιφανές, βάσει των γεγονότων, πως η Ρωσία, εδώ και μία δεκαετία έχει προχωρήσει στην τακτική του επανακαθορισμού «περιοχών» στις οποίες θέλει να έχει επιρροή. Η Μόσχα δείχνει πως θέλει να εισβάλλει σε αρκετά ξένα κράτη, συνεχίζοντας την προσπάθειά της να επεκτείνει τα σύνορά της. Το αποτέλεσμα είναι να «δημιουργεί» ή να συμμετέχει αρκετές φορές σε συγκρούσεις.
Οι ερυθρές αγγελίες…
Η Ρωσία, σύμφωνα με τις επίσημες καταγραφές, είναι υπεύθυνη περίπου για τις μισές «ερυθρές αγγελίες» παγκοσμίως. Η Μόσχα φαίνεται πως γνωρίζει καλά ότι μπορεί να διαπερνά το σύστημα της Ιντερπολ, με τον Ρώσο Πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν να δείχνει πως μπορεί να γλιτώσει». Η Ρωσία δείχνει να εκμεταλλεύεται ένα λειτουργικό δημόσιο σύστημα το οποίο βασίζεται στην «καλή πίστη». Από την άλλη μεριά η χώρα της Ρωσίας έχει πολλές φορές φυλακίσει όσους κάνουν αντιπολίτευση ή ασχολούνται με τον ακτιβισμό στη χώρα. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που τα αιτήματα της Μόσχας προς την Ιντερπολ πέφτουν διαρκώς στο κενό.
Πηγή: skai.grΔιαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.