Δεμένοι στα κρεβάτια του νοσοκομείου, χωρίς παυσίπονα και μερικές φορές χωρίς ρούχα αναγκασμένοι να φορούν πάνες. Αυτή είναι η εικόνα των Παλαιστίνιων κρατουμένων από τη Γάζα που νοσηλεύονται σε κάποιο νοσοκομείο ή σε κάποια άλλη στρατιωτική εγκατάσταση του Ισραήλ τραυματισμένοι.
Ιατρικοί υπάλληλοι περιγράφουν στο BBC τις απάνθρωπες συνθήκες κάτω υπό τις οποίες δεκάδες Παλαιστίνιοι κρατούμενοι υπομένουν πρακτικές οι οποίες όπως λένε ισοδυναμούν με «βασανιστήρια».
Πληροφοριοδότης ανέφερε ότι χρησιμοποιούνται «επιλεκτικά» παυσίπονα και «με πολύ περιορισμένο τρόπο» όταν πρόκειται για επεμβάσεις σε κρατούμενο από τη Γάζα σε δημόσιο νοσοκομείο.Επίσης, ασθενείς με βαριές ασθένειες που κρατούνται σε αυτοσχέδιες στρατιωτικές εγκαταστάσεις στερούνται την κατάλληλη θεραπεία λόγω της απροθυμίας των δημόσιων νοσοκομείων να τους μεταφέρουν και να τους περιθάλψουν.
Κρατούμενος, που μεταφέρθηκε από τη Γάζα για ανάκριση από τον ισραηλινό στρατό και αργότερα αφέθηκε ελεύθερος, είπε στο BBC ότι έπρεπε να ακρωτηριαστεί το πόδι του επειδή του αρνήθηκαν τη θεραπεία στο μολυσμένο του τραύμα.
Από την άλλη, ο ισραηλινός στρατός επισημαίνει ότι οι κρατούμενοι στις εγκαταστάσεις είχαν «την κατάλληλη και προσεκτική μεταχείριση».
Οι δύο καταγγέλλοντες με τους οποίους μίλησε το BBC ήταν και οι δύο σε θέση να αξιολογήσουν την ιατρική περίθαλψη των κρατουμένων. Και οι δύο ζήτησαν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους λόγω της ευαισθησίας του θέματος μεταξύ των συναδέλφων τους.
Τα λεγόμενά τους για τις συνθήκες κάτω υπό τις οποίες κρατούνται οι Παλαιστίνιοι βασίζονται σε μια έκθεση που δημοσιεύθηκε τον Φεβρουάριο από τους Physicians for Human Rights στο Ισραήλ, η οποία ανέφερε ότι οι πολιτικές και στρατιωτικές φυλακές του Ισραήλ έχουν μετατραπεί σε «μηχανή ανταπόδοσης και εκδίκησης» και ότι παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα των κρατουμένων - ιδίως το δικαίωμα στην υγεία.
Η έρευνα επικεντρώθηκε σε ένα στρατιωτικό νοσοκομείο, στη στρατιωτική βάση Sde Teiman στο νότιο Ισραήλ. Το νοσοκομείο δημιουργήθηκε από το Υπουργείο Υγείας του Ισραήλ μετά τις επιθέσεις της Χαμάς ειδικά για τη θεραπεία κρατουμένων από τη Γάζα, αφού ορισμένα δημόσια νοσοκομεία και προσωπικό εξέφρασαν την απροθυμία τους να περιθάλψουν μαχητές που αιχμαλωτίστηκαν την ημέρα των επιθέσεων της Χαμάς.
Από τότε, οι ισραηλινές δυνάμεις έχουν συγκεντρώσει μεγάλο αριθμό ανθρώπων από τη Γάζα και τους μετέφεραν σε βάσεις όπως το Sde Teiman για ανάκριση. Όσοι είναι ύποπτοι ότι μάχονται υπέρ της Χαμάς στέλνονται σε ισραηλινά κέντρα κράτησης, άλλοι απελευθερώνονται πίσω στη Γάζα.
Με χειροπέδες και δεμένα μάτια
Οι ασθενείς στο νοσοκομείο Sde Teiman κρατούνται με δεμένα μάτια και μόνιμα δεμένοι στο κρεβάτι τους και από τα τέσσερα άκρα τους, σύμφωνα με αρκετούς γιατρούς που είναι υπεύθυνοι για τη θεραπεία ασθενών εκεί. Επιπλέον, τους δίνουν να φοράνε πάνες αντί να χρησιμοποιούν την τουαλέτα.
Μέλη του ισραηλινού στρατού απαντώντας στις κατηγορίες αυτές ανέφεραν ότι οι χειροπέδες των κρατουμένων στο νοσοκομείο Sde Teiman «εξεταζόταν ατομικά και καθημερινά και διενεργούνταν σε περιπτώσεις όπου ο κίνδυνος ασφαλείας το απαιτεί».
Όσον αφορά τις πάνες, αυτές χρησιμοποιούνται «μόνο για κρατούμενους που έχουν υποβληθεί σε ιατρικές διαδικασίες και η μετακίνησή τους είναι περιορισμένη».
Ωστόσο, μάρτυρες, συμπεριλαμβανομένου του ανώτερου αναισθησιολόγου της εγκατάστασης, Yoel Donchin, υποστηρίζουν ότι τόσο πάνες όσο και χειροπέδες χρησιμοποιούνται καθημερινά στους ασθενείς.
Ο Δρ Donchin είπε ότι δεν γίνεται ατομική αξιολόγηση της ανάγκης για περιορισμούς και ότι ακόμη και εκείνοι οι ασθενείς που δεν μπορούσαν να περπατήσουν - για παράδειγμα, εκείνοι με ακρωτηριασμούς των ποδιών - ήταν δεμένοι στο κρεβάτι. Ο ίδιος περιέγραψε την πρακτική αυτή «ανόητη».
Ένας γιατρός με γνώση των συνθηκών εκεί είπε ότι η παρατεταμένη χρήση χειροπέδων στα κρεβάτια θα προκαλούσε «τεράστια ταλαιπωρία, φρικτή ταλαιπωρία», περιγράφοντάς το ως «μαρτύριο» και λέγοντας ότι οι ασθενείς θα άρχιζαν να αισθάνονται πόνο μετά από λίγες ώρες.
Πλάνα κρατουμένων από τη Γάζα που κυκλοφόρησαν μετά την ανάκριση δείχνουν τραυματισμούς και ουλές γύρω από τους καρπούς και τα πόδια τους.
Τον περασμένο μήνα, η καθημερινή εφημερίδα του Ισραήλ Haaretz δημοσίευσε αναφορές ενός γιατρού που εργαζόταν στην στρατιωτική βάση Sde Teiman ότι είχαν πραγματοποιηθεί ακρωτηριασμοί ποδιών σε δύο κρατούμενους, λόγω τραυματισμών από τις χειροπέδες.
Ο Δρ Donchin είπε ότι οι ακρωτηριασμοί δεν ήταν το άμεσο αποτέλεσμα από τις χειροπέδες αλλά λόγω άλλων παραγόντων – όπως μόλυνση, διαβήτη ή προβλήματα με τα αιμοφόρα αγγεία.
Οι ισραηλινές ιατρικές κατευθυντήριες γραμμές ορίζουν ότι κανένας ασθενής δεν πρέπει να περιορίζεται εκτός εάν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος ασφαλείας για κάτι τέτοιο και ότι θα πρέπει να περιορίζονται στο ελάχιστο οι κινήσεις τους.
Ο Δρ Donchin είπε ότι τα παράπονα που γινόντουσαν από το ιατρικό προσωπικό στο Sde Teiman οδήγησαν σε αλλαγές, συμπεριλαμβανομένης της στροφής σε πιο χαλαρές χειροπέδες.
«Δεν είναι ευχάριστο να δουλεύεις εκεί», είπε. «Ξέρω ότι είναι αντίθετο με τον ηθικό κώδικα να φέρεσαι σε κάποιον με χειροπέδες στο κρεβάτι. Ποια είναι όμως η εναλλακτική; Είναι καλύτερα να τους αφήσουμε να πεθάνουν; Δεν νομίζω.”
Ωστόσο, οι αναφορές δείχνουν ότι η στάση του ιατρικού προσωπικού έναντι των κρατουμένων ποικίλλει ευρέως, τόσο στα στρατιωτικά όσο και στα πολιτικά νοσοκομεία.
«Χωρίς παυσίπονα και αναισθητικά»
Ένας πληροφοριοδότης που εργαζόταν στο νοσοκομείο Sde Teiman τον Οκτώβριο, λίγο μετά τις επιθέσεις της Χαμάς στο Ισραήλ, περιέγραψε περιπτώσεις ασθενών που έλαβαν ανεπαρκείς ποσότητες παυσίπονων, συμπεριλαμβανομένων των αναισθητικών.
Όπως είπε, ένας γιατρός απέρριψε κάποτε το αίτημά του να χορηγηθούν παυσίπονα σε έναν ηλικιωμένο ασθενή ενώ άνοιγαν ένα πρόσφατο, μολυσμένο τραύμα ακρωτηριασμού.«[Ο ασθενής] άρχισε να τρέμει από τον πόνο, και έτσι σταματώ και λέω "δεν μπορούμε να συνεχίσουμε, πρέπει να του δώσετε αναλγησία»"», είπε.
Ο γιατρός του είπε ότι ήταν πολύ αργά για να το χορηγήσει.
Σε άλλη περίπτωση, ένας ύποπτος μαχητής της Χαμάς του ζήτησε να μεσολαβήσει στη χειρουργική ομάδα για να του αυξήσουν τα επίπεδα μορφίνης και αναισθητικού κατά τη διάρκεια επανειλημμένων χειρουργικών επεμβάσεων.
Το αίτημα έγινε δεκτό αλλά ο ύποπτος ανέκτησε και πάλι τις αισθήσεις του κατά την επόμενη επέμβαση και πονούσε πολύ. Ο μάρτυρας είπε ότι τόσο ο ίδιος όσο και άλλοι συνάδελφοι ένιωθαν ότι υπήρχε μια σκόπιμη πράξη εκδίκησης.
Ο στρατός είπε ως απάντηση σε αυτούς τους ισχυρισμούς ότι η βία κατά των κρατουμένων ήταν «απαγορευμένη απολύτως» και ότι ενημέρωνε τακτικά τις δυνάμεις του για τη συμπεριφορά που απαιτείται από αυτούς. Οποιεσδήποτε συγκεκριμένες λεπτομέρειες βίας ή εξευτελισμού θα εξεταστούν, ανέφερε.
Ένας δεύτερος πληροφοριοδότης είπε ότι η κατάσταση στο Sde Teiman ήταν μόνο ένα μέρος του προβλήματος, το οποίο επεκτάθηκε και στα δημόσια νοσοκομεία. Το BBC τον αποκαλεί «Yoni» για να προστατεύσει την ταυτότητά του.
Τις ημέρες που ακολούθησαν τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου, είπε, τα νοσοκομεία στο νότιο Ισραήλ έπρεπε να περιθάλψουν τραυματισμένους μαχητές και θύματα, συχνά στα ίδια τμήματα έκτακτης ανάγκης.
«Η ατμόσφαιρα ήταν εξαιρετικά συναισθηματική», είπε ο Yoni. «Τα νοσοκομεία ήταν εντελώς καταπονημένα, τόσο ψυχολογικά όσο και από άποψη χωρητικότητας».
«Υπήρξαν περιπτώσεις όπου άκουσα το προσωπικό να συζητά εάν οι κρατούμενοι από τη Γάζα πρέπει να παίρνουν παυσίπονα. Ή τρόποι εκτέλεσης συγκεκριμένων διαδικασιών που μπορούν να μετατρέψουν τη θεραπεία σε τιμωρία».
Συζητήσεις όπως αυτή δεν ήταν ασυνήθιστες, είπε, ακόμα κι αν οι πραγματικές περιπτώσεις εμφανίζονταν πολύ σπάνιες.
«Έχω γνώση μιας περίπτωσης όπου τα παυσίπονα χρησιμοποιήθηκαν επιλεκτικά, με πολύ περιορισμένο τρόπο, κατά τη διάρκεια μιας διαδικασίας», είπε στο BBC.
«Ο ασθενής δεν έλαβε καμία εξήγηση για το τι συνέβαινε. Έτσι, αν συνδυάσετε [ότι] κάποιος υποβάλλεται σε μια επεμβατική διαδικασία, η οποία περιλαμβάνει ακόμη και τομές, και δεν το γνωρίζει και έχει δεμένα τα μάτια, τότε η γραμμή μεταξύ θεραπείας και επίθεσης λεπταίνει».
Ο Γιόνι είπε επίσης ότι το νοσοκομείο του Sde Teiman δεν ήταν εξοπλισμένο για τη θεραπεία ασθενών με βαριά τραύματα, αλλά ότι ορισμένοι από αυτούς που κρατήθηκαν εκεί τους πρώτους μήνες του πολέμου είχαν φρέσκα τραύματα από πυροβολισμούς στο στήθος και την κοιλιά.
Είπε ότι τουλάχιστον ένας βαριά άρρωστος άνδρας κρατήθηκε εκεί εξαιτίας της απροθυμίας των δημόσιων νοσοκομείων να δεχτούν τη μεταφορά του για θεραπεία, προσθέτοντας ότι οι γιατροί στη βάση ήταν «απογοητευμένοι» από την κατάσταση.
Ο 43χρονος Sufian Abu Salah, οδηγός ταξί από τη Χαν Γιουνίς ήταν ένας από τους δεκάδες άνδρες που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια επιδρομών του ισραηλινού στρατού και μεταφέρθηκαν σε στρατιωτική βάση για ανάκριση.Όπως είπε ξυλοκοπήθηκε κατά τη διάρκεια της μεταφοράς του και όταν έφτασε στην στρατιωτική βάση του αρνήθηκαν τη θεραπεία για ένα ελαφρύ τραύμα που είχε στο πόδι του, το οποίο στη συνέχεια μολύνθηκε.
«Το πόδι μου μολύνθηκε και έγινε μπλε, και μαλακό σαν σφουγγάρι», είπε στο BBC.
Μετά από μια εβδομάδα, είπε, οι φρουροί τον μετέφεραν στο νοσοκομείο, χτυπώντας τον στο τραυματισμένο πόδι του καθ' οδόν. Δύο επεμβάσεις για τον καθαρισμό της πληγής του δεν είχαν αποτέλεσμα, είπε στο BBC.
«Μετά, με πήγαν σε ένα δημόσιο νοσοκομείο, όπου ο γιατρός μου έδωσε δύο επιλογές: το πόδι μου ή τη ζωή μου».
Διάλεξε τη ζωή του και αφού του έκοψαν το πόδι, στάλθηκε πίσω στη στρατιωτική βάση και αργότερα αφέθηκε ελεύθερος στη Γάζα.
Τις ημέρες που ακολούθησαν μετά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου, το Υπουργείο Υγείας του Ισραήλ εξέδωσε μια οδηγία σύμφωνα με την οποία όλοι οι κρατούμενοι από τη Γάζα πρέπει να νοσηλεύονται σε στρατιωτικά ή σωφρονιστικά νοσοκομεία. Το νοσοκομείο Sde Teiman δημιουργήθηκε ειδικά για να καλύψει αυτόν τον ρόλο.Ωστόσο, ο αναισθησιολόγος Yoel Donchin, είπε ότι το ιατρικό προσωπικό του νοσοκομείου συγκεντρ'ωνεται μερικές φορές για να κλάψει για την κατάσταση που επικρατεί εκεί.
«Τη στιγμή που θα κλείσει το νοσοκομείο μας», είπε, «θα το γιορτάσουμε».
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
