Του Βαγγέλη Κιουλχατζή
Βρισκόμαστε στις αρχές του Ιουνίου, μια περίοδο κατά την οποία οι περισσότεροι από εμάς κανονίζουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές ή διαφορετικά εκμεταλλεύονται τον καλό καιρό για να αποδράσουν από την καθημερινότητά τους έστω και για ένα τριήμερο.
Χαζεύοντας λοιπόν τον ελληνικό χάρτη, αναζητώντας τον επόμενο μας προορισμό, ας στρέψουμε το βλέμμα μας λίγο αριστερά προς την Ήπειρο. Εκεί θα βρούμε πολλά εναλλακτικά παραθαλάσσια μέρη και στο νοτιότερο άκρο της θα εντοπίσουμε, «το νησί» της Ηπείρου, την Πρέβεζα.
Από την ιστορική πόλη που τοποθετείται στην είσοδο του Αμβρακικού κόλπου, δεν λείπει τίποτα συγκρίνοντάς τη με άλλους δημοφιλείς καλοκαιρινούς προορισμούς της ηπειρωτικής Ελλάδας. Το γραφικό λιμάνι με τις ταβέρνες και τις καφετέριες γύρω-γύρω, οι καταπληκτικές γεύσεις από τα πιάτα που θα δοκιμάσεις, τα πανάρχαια και συμβολικά μνημεία, η... γνωριμία με τα δελφίνια του Αμβρακικού και το κέφι των ντόπιων συμπληρώνουν ένα μοναδικό ταξιδιωτικό «πακέτο» που απλόχερα προσφέρει η Πρέβεζα.
Έπειτα λοιπόν από πρόσκληση της δημοτικής αρχής αδράξαμε την ευκαιρία να την επισκεφτούμε και θα σας παρουσιάσουμε τις εμπειρίες μας από τη διήμερη παραμονή μας εκεί.
Ακαταμάχητες γεύσεις σε ένα μέρος γεμάτο ιστορία
Η διαδρομή 4 ωρών, αν έρχεσαι από την Αθήνα, θα σε οδηγήσει στην είσοδο του λιμανιού όπου επιβάλλεται να κάνεις μια στάση για φαγητό πριν συνεχίσεις την περιήγησή σου στην πόλη. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να σου «συστηθεί» η Πρέβεζα από το να γευτείς τις πεντανόστιμες γαρίδες της.
Φυσικά σε μια περιοχή όπου η ενασχόληση με το ψάρεμα αποτελεί «επιστήμη» οποιοδήποτε πιάτο με θαλασσινά και να δοκιμάσεις δεν πρόκειται να το μετανιώσεις. Ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να παραλείψεις το ριζότο με τις γαρίδες βουτηγμένες σε κόκκινη σάλτσα. Όσοι βρισκόμασταν εκείνη τη μέρα στο τραπέζι συμφωνήσαμε ότι είναι από τις καλύτερες γαρίδες που έχουμε φάει ποτέ.
Στην παρέα μας ήταν και ο αντιδήμαρχος Τουρισμού της Πρέβεζας, ο κ. Λεωνίδας Αργυρός, ο οποίος μας μίλησε για τα βήματα που έχουν γίνει προς την τουριστική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής από τον δήμαρχο κ. Νίκο Γεωργάκο ενώ στη συνέχεια μας ξενάγησε στην πόλη.
Η βόλτα μας ξεκινά από την πλατεία Ανδρούτσου όπου δεσπόζει το άγαλμα του οπλαρχηγού της Ελληνικής Επανάστασης, Οδυσσέα Ανδρούτσου ο οποίος γεννήθηκε στην Πρέβεζα. Επίσης, το λιμάνι από το 2018 κοσμεί και η Άκτια Γοργόνα, που προέρχεται από τα σχέδια του σπουδαίου αρχαιολόγου Πέτρου Θέμελη.
Όπως είπαμε η Πρέβεζα αποτελεί ιστορικό μέρος και αυτό δεν αργήσαμε να το αντιληφθούμε. «Ο ρους της ιστορίας άλλαξε εδώ» μας είπε ο κ. Αργυρός αναφερόμενος στη ναυμαχία του Ακτίου που έλαβε χώρα στην είσοδο του Αμβρακικού το 31 π.Χ. Πρόκειται για μια από τις σημαντικότερες συγκρούσεις της αρχαιότητας καθώς σήμανε το τέλος της res publica και την έναρξη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ξετυλίγοντας το κουβάρι της ιστορίας της περιοχής, μαθαίνουμε ότι η πόλη πέρασε από τα χέρια των Οθωμανών, στον έλεγχο των Ενετών και στη συνέχεια για ένα χρόνο το 1797 βρέθηκε υπό Γαλλική κατοχή. Έπειτα παραχωρήθηκε στην Τουρκία πριν την απελευθέρωσή της και την ένταξη στο ελληνικό κράτος το 1912. Ωστόσο η πόλη σημαδεύτηκε από την αυτοκτονία του ποιητή Κώστα Καρυωτάκη και αναίτια κουβαλούσε μια αρνητική φήμη. Υπερκαλύφτηκε όμως από τις ομορφιές της.
Οι ντόπιοι και οι παραδόσεις τους μας κέρδισαν
Το αποτύπωμα που άφησε η ιστορία στην περιοχή είναι έντονο μέχρι και σήμερα με αποκορύφωμα τον επιβλητικό Πύργο του Ρολογιού στην καρδιά της Πρέβεζας που βρίσκεται εκεί από το 1790 επί ενετοκρατίας.
Το κέντρο της πόλης στολίζουν οι πλακόστρωτοι δρόμοι και τα πολύχρωμα κτίσματα, ενώ λουλούδια και άνθη ξεπροβάλλουν στα σοκάκια που σφύζουν από ζωή.
Σε ένα από αυτά είχαμε την χαρά να γνωρίσουμε την οικογένεια Ρούμπου που από το 1949 δραστηριοποιείται στον τομέα παραγωγής ούζου. Μας υποδέχθηκαν στο παραδοσιακό κατάστημά τους και αφού μας κέρασαν ένα σφηνάκι λικέρ με κανέλα, μας μίλησαν για την «από γενιά σε γενιά» επιχείρησή τους που πρωταγωνιστεί στον τομέα της.
Το ούζο έχει ταυτιστεί όσο κανένα άλλο ποτό με την ελληνική κουλτούρα και αυτήν ακριβώς την παρακαταθήκη, όπως μας τόνισε ο κύριος Βησσαρίωνας, προσπαθεί να σεβαστεί και να διαφυλάξει η οικογένειά του. Αξίζει σίγουρα μια επίσκεψη στο μαγαζί της οικογένειας Ρούμπου, αν βρεθείτε στην πόλη.
Το τέλος της ημέρας μας βρήκε στο διασημότερο σοκάκι της Πρέβεζας που ονομάζεται «Σαϊτάν Παζάρ» ή αλλιώς «Διαβολοπάζαρο».
Πίσω από την ονομασία του κρύβεται μια ιδιαίτερη ιστορία σκαλισμένη σε πέτρα στον δρόμο και αναφέρει πως: «Tην εποχή της Τουρκικής Κατοχής, βρισκόταν στην Πρέβεζα ένας Τούρκος στρατιωτικός διοικητής πολύ σκληρός και βίαιος. Ένα βράδυ, οι κάτοικοι αυτού του δρόμου, άλειψαν με σαπούνι το καλντερίμι, στο σημείο όπου είχε την πιο απότομη κλίση. Όταν την επομένη, ο διοικητής πέρασε από εδώ, το άλογό του γλίστρησε κι' ο ίδιος έπεσε φωνάζοντας: "Σαϊτάν Παζάρ", δηλαδή, Διαβολοπάζαρο».
Αυτό το στενό λοιπόν θα σε οδηγήσει στο μαγαζί του αξιαγάπητου κυρ Σταύρου για μια αξέχαστη ρεμπέτικη βραδιά .
Εκεί στο μικρό καφενείο «Άνω Βλάντω» οι «Απτάληδες» με το πλούσιο ρεπερτόριό τους στο λαϊκό τραγούδι, πραγματικά μας ξεσήκωσαν. Υπό τους ήχους της μουσικής του Γιώργου Ζαμπέτα και του Γρηγόρη Μπιθικώτση, οι Πρεβεζάνοι μας απέδειξαν ότι ένα μπουζούκι κι ένα ποτηράκι κρασί σε συνδυασμό με καλή παρέα αρκούν για να βιώσεις το απόλυτο ελληνικό γλέντι, όπως έκαναν οι παλαιότεροι. Με άλλα λόγια εκείνο το βράδυ εκτιμήσαμε τα απλά πράγματα, που στη ζωή είναι άλλωστε και τα πιο ωραία.
Ταξίδι στο χρόνο μέσα στα ερείπια της Αρχαίας Νικόπολης
Κάναμε προηγουμένως αναφορά στην ιστορικής σημασίας Ναυμαχία του Ακτίου το 31 π.Χ. Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Οκταβιανός που επικράτησε του στόλου του Αντώνιου και της Κλεοπάτρας έχτισε τη Νικόπολη για γιορτάσει τη νίκη του, μόλις δέκα χιλιόμετρα έξω από την Πρέβεζα.
Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της αρχαίας Ελλάδας και σήμερα διαθέτει έναν αρχαιολογικό χώρο μέσα στη φύση, έκτασης εκατοντάδων στρεμμάτων. Από την επίσκεψη μας εκεί ξεχωρίσαμε τα πελώρια Παλαιοχριστιανικά Τείχη, αλλά και τη Βασιλική Α΄ – ∆ουµετίου με τα εντυπωσιακά ψηφιδωτά μεγάλης τεχνικής αρτιότητας που διασώζονται μέχρι και σήμερα.
Για όσους θέλουν να εντρυφήσουν περισσότερο στα ιστορικά γεγονότα της περιοχής, αναμφίβολα αξίζει μια επίσκεψη στο Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Νικόπολης με το αντίγραφο ενός ρωμαϊκού χάρτη που απεικονίζει τον τότε γνωστό κόσμο (και την ιδέα που είχαν οι Ρωμαίοι γι’ αυτόν)να συγκαταλέγεται στα πιο ενδιαφέροντα εκθέματα.
Ίσως αυτή η βόλτα να αποδειχθεί λιγάκι κουραστική οπότε για να χαλαρώσετε προτείνουμε αμέσως μετά να κάνετε μια βουτιά στην πιο διάσημη παραλία της Πρέβεζας, το Μονολίθι. Με περισσότερα από 20 χλμ έκτασης να απλώνονται μπροστά από ένα καταπράσινο δάσος , συγκαταλέγεται ανάμεσα στις μεγαλύτερες παραλίες με άμμο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα νερά της είναι κρυστάλλινα ενώ για το 2020 και το 2021 ανακηρύχθηκε η ασφαλέστερη παραλία της Ευρώπης.
Παράσταση για... έναν ρόλο στα νερά του Αμβρακικού
Προχωράμε στο καλύτερο κομμάτι του ταξιδιού. Μια κρουαζιέρα στα ανοιχτά του Αμβρακικού κόλπου έχοντας ως συντροφιά θαλάσσιες χελώνες, αργυροπελεκάνους, ερωδιούς και τα παιχνιδιάρικα ρινοδελφίνια, που έδωσαν σόου κολυμπώντας μαζί μας.
Η όλη διαδικασία για να θαυμάσεις από κοντά τα δελφίνια φυσικά απαιτεί μια ιδιαίτερη ...ιεροτελεστία. Πρέπει αρχικά να σηκωθείς νωρίς το πρωί και να βρίσκεσαι στο λιμάνι γύρω στις 9 για να επιβιβαστείς στο καΐκι. Έπειτα να πιάσεις μια καλή θέση στο μπροστινό τμήμα διότι εκεί συνήθως αρέσκονται να ξεπηδούν τα δελφίνια. Ο καπετάνιος θα βάλει στα ηχεία να παίζει κλασική μουσική ώστε να προσελκύσει τα δελφίνια καθώς έχουν αποδειχθεί μεγάλοι φαν της όπερας (κι όμως αυτό είναι αλήθεια και δεν πρόκειται για ανέκδοτο). Το μόνο που έχει να κάνει ο επισκέπτης που βρίσκεται στο σκάφος είναι να χειροκροτάει και να επευφημεί τα δελφίνια ώστε εκείνα να πάρουν θάρρος και να ξεκινήσουν τα κόλπα τους.
Όπως μας εξήγησε ο Δημήτρης, ο νεαρός καπετάνιος, τα δελφίνια είναι κοινωνικά όντα, κατανοούν ότι υπάρχει θετική ενέργεια στο σκάφος κι έτσι τους αρέσει να επιδεικνύονται. «Είναι πολύ έξυπνα και έχουν τη δυνατότητα να καταλάβουν τα ηχητικά κύματα από τη μηχανή οπότε μας ξέρουν και δεν ενοχλούνται», πρόσθεσε και τα πρώτα δελφίνια δεν άργησαν να φανούν.
Εν μέσω χειροκροτημάτων και σφυριγμάτων, τα δελφίνια έπλεαν παράλληλα με το σκάφος. Μας χάρισαν εικόνες που δεν συναντάς καθημερινά με το θέαμα να είναι πράγματι μοναδικό. Τα πετύχαμε την ώρα που βγήκαν να κυνηγήσουν την αγαπημένη τους τροφή, τη σαρδέλα.
Επίσης ο υδροβιότοπος του Αμβρακικού συνιστά παράδεισο για το birdwatching. Είναι εντυπωσιακό ότι στην περιοχή υπάρχουν 300 είδη πουλιών όταν σε ολόκληρη την Ελλάδα υπάρχουν συνολικά 400. Έξι από αυτά τα είδη είναι απειλούμενα και ειδικά προστατευόμενα όπως ο αργυροπελεκάνος, το πιο βαρύ πτηνό στον κόσμο (ζυγίζει 15 κιλά) που μπορεί και πετάει, με άνοιγμα φτερών πάνω από 3 μέτρα.
Τελευταία στάση πριν την επιστροφή μας στην Αθήνα, η λιμνοθάλασσα της Πωγωνίτσας όπου συζητήσαμε με τους ντόπιους ψαράδες και τους είδαμε να χρησιμοποιούν μια ιδιαίτερη και φιλική προς το υγρό περιβάλλον, τεχνική ψαρέματος.
Πρόκειται για το ψάρεμα με «πηρές», δηλαδή με παγίδες, κατά το οποίο τα ψάρια εγκλωβίζονται σε ένα μικρό χώρο και ο ψαράς απλώνει το δίχτυ του για να τα βγάλει από το νερό. Η παρακάτω ψαριά όπως θα δούμε ήταν πολύ καλή.
Κλείσαμε έτσι όπως ανοίξαμε το ταξίδι μας, δίπλα στη θάλασσα απολαμβάνοντας τους ντόπιους μεζέδες. Η φρέσκια τσιπούρα στα κάρβουνα μαζί με λίγο ούζο ήταν ο ιδανικός επίλογος σε ένα διήμερο γεμάτο πρωτόγνωρες εμπειρίες.
Η Πρέβεζα μπορεί εξωτερικά να φαίνεται σαν μια κλασική πόλη-λιμάνι, όμως κρύβει πολλά μυστικά και όταν τα ανακαλύψεις θα την αγαπήσεις. Κάποια από αυτά είναι ανεκτίμητης αξίας, όπως η καλοπέραση που για τους Πρεβεζάνους αποτελεί τρόπο ζωής.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
