Του Βαγγέλη Κιουλχατζή
Αρκετά χιλιόμετρα μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας, πολύ κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα, κρύβεται το «μυστικό» της Ηπείρου.
Ο λόγος για την γραφική κωμόπολη της Κόνιτσας που τα τελευταία χρόνια εξελίσσεται σε δημοφιλή τουριστικό προορισμό προσελκύοντας πολλούς επισκέπτες από την Ελλάδα αλλά και από χώρες του εξωτερικού.
Σε μια δράση του Δήμου για την προώθηση του τουριστικού προϊόντος, το skai.gr μαζί με ένα γκρουπ δημοσιογράφων και ταξιδιωτικών πρακτόρων φιλοξενήθηκε για δυο ημέρες στην ακριτική περιοχή και θα σας μεταφέρει όλα όσα είδε και έμαθε για αυτό το ξεχωριστό μέρος της ελληνικής επαρχίας, που ίσως να μην γνωρίζετε πολλά.
To ειδυλλιακό τοπίο που σε συναρπάζει με το «καλημέρα»
Δεν χρειάζεται να ψάξεις πολύ για να έρθεις αντιμέτωπος την απαράμιλλη φυσική ομορφιά της περιοχής. Με το που φτάσεις στην είσοδο της Κόνιτσας, που τοποθετείται στα 600 μέτρα υψόμετρο, σηκώνεις το βλέμμα σου και βρίσκεσαι μπροστά σε ένα «αχανές» καταπράσινο τοπίο.
Προχωρώντας λίγο παρακάτω θα βρεθείς στη χαράδρα του Αώου.
Ο ποταμός ακολουθεί μια διαδρομή 10 χιλιομέτρων, απλώνεται στον κάμπο της Κόνιτσας και στη συνέχεια ενώνεται με άλλα δύο ποτάμια, τον Βοϊδομάτη και τον Σαρανταπόρο. Διασχίζει τα αλβανικά σύνορα και καταλήγει στην Αδριατική. Πρόκειται για τον μοναδικό ποταμό της Ελλάδας που πηγάζει σε αυτήν αλλά εκβάλει σε άλλη χώρα.
Ακριβώς στην είσοδο της χαράδρας του Αώου βρίσκεται το εντυπωσιακό πέτρινο γεφύρι της Κόνιτσας, σήμα-κατατεθέν της μικρής κωμόπολης αλλά και του νομού Ιωαννίνων γενικότερα.
Με 20 μέτρα ύψος και 35 μέτρα μήκος αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα μονότοξα γεφύρια ολόκληρων των Βαλκανίων. Χτίστηκε περί το 1870 από τους φημισμένους κτιστάδες της περιοχής η οποίοι άφησαν το στίγμα τους στην Κόνιτσα και τα γύρω χωριά, με την τέχνη τους να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο.
Το μοναδικό φυσικό κάλλος της περιοχής συμπληρώνουν οι επιβλητικές βουνοκορφές της Τραπεζίτσας και της Γκαμήλας (του όρους Τύμφη) η οποία αγγίζει τα 2.497 μέτρα ύψος.
Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι ολόκληρο αυτό το μέρος που πραγματικά θυμίζει πίνακα ζωγραφικής ανήκει στο Γεωπάρκο Βίκου-Αώου και το 2015 αναγνωρίστηκε επίσημα σαν ένα από τα 150 Παγκόσμια Γεωπάρκα της UNESCO.
Οι αθλητικές δραστηριότητες που μαγνητίζουν τους τουρίστες
Διασχίζουμε το εμβληματικό γεφύρι και φτάνουμε στην απέναντι πλευρά του ποταμού όπου μας υποδέχεται το επιτελείο του Δήμου Κόνιτσας με επικεφαλής τον Δήμαρχο Νικόλα Εξάρχου και τον Αντιδήμαρχο Άρη Λαζογιάννη, ώστε να μας κάνουν μια πρώτη μικρή ξενάγηση και να μας μιλήσουν για το μέρος.
Όπως μας εξήγησαν, ο Δήμος έχει θέσει ως στόχο να αναμορφώσει τουριστικά την περιοχή ώστε να αναδειχθούν οι ομορφιές της αλλά και να στηριχθεί η τοπική κοινωνία. Βασικό ρόλο σε αυτό το εγχείρημα, όπως είπαν, διαδραματίζουν οι αθλητικές δραστηριότητες στον ποταμό Αώο αλλά και γύρω από αυτόν, καθώς ήδη αποτελούν πόλο έλξης για Έλληνες και ξένους τουρίστες.
Πιο αναλυτικά για τα αθλήματα μας μίλησαν οι «ειδικοί» και μάλιστα στο... φυσικό τους περιβάλλον.
Συναντήσαμε λοιπόν τον Ηρακλή Μωϋσίδη, ο οποίος είναι οδηγός βουνού και ασχολείται ενεργά με την Via Ferrata. Πρόκειται για ένας είδος αναρρίχησης στο οποίο χρησιμοποιούνται ειδικά συρματόσχοινα και μπορεί να συμμετάσχει κάποιος χωρίς να έχει προηγούμενη εμπειρία. Χαρακτηρίζεται από μέτρια δυσκολία όπως μας εξήγησε ο Ηρακλής και με την βοήθεια ενός μικρού αναρηχητικού εξοπλισμού που μας παρέχεται, μπορούμε να εξερευνήσουμε την άγρια ομορφιά του φαραγγιού.
Το άλλο σπορ που μας κέντρισε το ενδιαφέρον είναι το «river trekking» για το οποίο μας μίλησε ο Αλέξανδρος Νικολόπουλος, ο οποίος διοργανώνει αθλητικές δραστηριότητες στην φύση.
Πρόκειται όπως μας είπε για ένα σπορ που άρχισε να γίνεται οργανωμένα τα τελευταία χρόνια και ουσιαστικά αφορά στην διάσχιση του ποταμού Αώου.
Με την βοήθεια ενός πλήρως επαγγελματικού εξοπλισμού και υπό την καθοδήγηση του Αλέξανδρου, μπορεί κάποιος να περπατήσει και να περιηγηθεί μέσα στο ποτάμι για τουλάχιστον 5 ώρες. Κολύμπι, βουτιές, σκαρφαλώματα... η μοναδική χαράδρα του Αώου τα προσφέρει όλα αυτά σε μια διαδρομή 10-13 χιλιομέτρων. Ειδικά το καλοκαίρι που πέφτει η στάθμη του νερού του ποταμού, η εμπειρία είναι ακόμα πιο ευχάριστη.
Ο Αλέξανδρος έκανε ιδιαίτερη μνεία και στο κανόε καγιάκ για το οποίο ανέφερε χαρακτηριστικά πως «όποιος καγιάκερ σέβεται τον εαυτό του έρχεται για καγιάκ στον Αώο, είναι από τα πιο διάσημα ποτάμια στην Ευρώπη».
Επιπλέον, για όποιον θέλει να εξερευνήσει τα βουνά της Βόρειας Πίνδου, η Κόνιτσα προσφέρει και αυτή την δυνατότητα. Με τον Σμόλικα, την Τύμφη, την Τραπεζίτσα, την Νεμέρτζικα και τον Γράμμο να «αγκαλιάζουν» την περιοχή, υπάρχουν πολλές επιλογές για πεζοπορία ενώ διοργανώνονται συχνά πολυήμερες και μονοήμερες εκδρομές. Αυτό που σίγουρα θα εντυπωσιάσει τον επισκέπτη κατά την πεζοπορία σε αυτά τα μέρη είναι η δρακόλιμνη του Σμόλικα αλλά και αυτή της Τύμφης.
Φυσικά η ζήτηση που έχουν τα extreme sport δεν έχει περάσει απαρατήρητη από τον Δήμο. Ο κ. Εξάρχου μας αποκάλυψε ότι υπάρχει ένα μεγάλο project στα σχέδια της δημοτικής αρχής που αφορά στο άνοιγμα μια σχολής extreme sport, η οποία όπως είπε θα εκτοξεύσει την περιοχή.
Ήρθαμε πιο κοντά στην φύση αλλά και στον Θεό
Βασικό κομμάτι της εκδρομής μας αποτέλεσε η περιήγηση στα θρησκευτικά σημεία ενδιαφέροντος της περιοχής, που δεν ήταν λίγα και πραγματικά μας μάγεψαν.
Το θρησκευτικό στοιχείο είναι έντονο στην Κόνιτσα και τα γύρω χωριά, παραμένοντας ανεξίτηλο μέσα στον χρόνο. Πέρα από τα πολλά ιερά μνημεία που χρονολογούνται από την Βυζαντινή περίοδο, ο θρησκευτικός τουρισμός στην Κόνιτσα ακμάζει και λόγω του Αγίου Παϊσίου. Ο Γέροντας πέρασε τα νεανικά του χρόνια στην Κόνιτσα, εκεί όπου μέχρι και σήμερα έχουμε τη δυνατότητα να επισκεφτούμε το σπίτι όπου μεγάλωσε.
Πόλο έλξης για τους προσκυνητές αποτελεί και η Ιερά Μονή Στομίου, στην οποία μπορεί να φτάσει κάποιος περπατώντας περίπου μιάμιση ώρα, ακολουθώντας μια διαδρομή περίπου 5 χιλιομέτρων κατά μήκος του Αώου. Πρόκειται για ένα πολύ δημοφιλές μοναστήρι που αναστήλωσε ο ίδιος ο Άγιος Παΐσιος στο οποίο μάλιστα μόνασε.
Εμείς ακολουθήσαμε ένα διαφορετικό μονοπάτι (όχι τόσο μακρύ) και βρεθήκαμε στο εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας, όπου σύμφωνα με όσα είχε εξομολογηθεί ο Άγιος Παΐσιος, εκεί είχε την πρώτη του θεοπτία.
Ανάψαμε ένα κεράκι και χαζέψαμε για λίγο την καταπληκτική θέα υπό την Δύση του ηλίου.
Επόμενος σταθμός στην περιήγηση μας στα θρησκευτικά μνημεία δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από την Ιερά Μονή Μολυβδοσκέπαστης. Ένα μνημείο ιστορικό για τον τόπο καθώς η κατασκευή του χρονολογείται περί το 7ο αιώνα μ.Χ. Το βυζαντινό μοναστήρι βρίσκεται μια «ανάσα» από τα ελληνοαλβανικά σύνορα, στο σημείο οπού ενώνεται ο Σαραντάπορος ποταμός με τον Αώο, στα 20 χιλιόμετρα δρόμου από την Κόνιτσα.
Στην μακρά ιστορία του το μοναστήρι ανακαινίστηκε 2 φορές, αποτέλεσε πνευματικό της περιοχής στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, ενώ κατά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο βομβαρδίστηκε από τους Ναζί οπότε και υπέστη σοβαρότατες καταστροφές.
Για πολλές δεκαετίες έμεινε χωρίς μοναχούς ωστόσο από το 1988 και έπειτα λειτουργεί κανονικά ως ανδρικό Μοναστήρι. Πρόσφατα στην οροφή του μοναστηριού επανατοποθετήθηκαν μολύβδινες πλάκες και έτσι δίκαια συνεχίζει να φέρει τον τίτλο «Μολυβδοσκέπαστη».
Δεν απομακρυνόμαστε πολύ από τα ελληνοαλβανικά σύνορα και φτάνουμε στον οικισμό της Μολυβδοσκέπαστης όπου μας υποδέχεται ο Σεβασμιότατος Αρχιμανδρίτης π. Σπυρίδωνας και μας οδηγεί στον επιβλητικό ιερό ναό των Αγίων Αποστόλων.
Το εσωτερικό του ναού, που χτίστηκε τον 16ο αιώνα, πραγματικά μας καθήλωσε και μας ταξίδεψε σε άλλες εποχές.
Εντυπωσιακή ήταν και η θέα από τον προαύλιο χώρο του ναού όπου μπορούμε να δούμε ακριβώς το σημείο που χωρίζεται η ελληνική με την αλβανική επικράτεια, αλλά και τις πεδιάδες όπου δόθηκαν αιματηρές μάχες κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και του ελληνικού εμφυλίου.
Περίηγηση στα ιστορικά Μαστοροχώρια
Ο οικισμός της Μολυβδοσκέπαστης ήταν αφετηρία του μικρού μας ταξιδιού στα χωριά της πέτρας ή αλλιώς τα Μαστοροχώρια όπως είναι ευρέως γνωστά. Το όνομα τους το οφείλουν στους ντόπιους μάστορες της περιοχής που στόλισαν την Ήπειρο με τα πέτρινα κτίσματά τους, δίνοντας της έτσι μια ξεχωριστή ταυτότητα την οποία διατηρεί μέχρι και σήμερα.
Η Μολυβδοσκέπαστη λοιπόν, διαθέτει πλέον ελάχιστους μόνιμους κατοίκους (λίγο πάνω από 20) οι οποίοι ωστόσο μας επιφύλασσαν πολύ θερμή υποδοχή, όπως άλλωστε αρμόζει σε χωριό της ελληνικής επαρχίας.
Γευτήκαμε τα τοπικά εδέσματα που μας κέρασαν και δοκιμάσαμε από το νερό των πηγών της Νεμέρτζικας, όπου σύμφωνα με την τοπική παράδοση όποιος επισκέπτης πιεί από αυτό το νερό, κάποια μέρα θα ξαναέρθει στο χωριό.
Επόμενη στάση, το χωριό Γανάδιο όπου πάλι τα πέτρινα κτίσματα και οι πλακόστρωτοι δρόμοι μονοπωλούν το ενδιαφέρον.
Περπατήσαμε μέχρι να μας «αποπροσανατολίσουν» οι μυρωδιές από το παραδοσιακό καφενείο ο «Πλάτανος» όπου μας περίμεναν πεντανόστιμες πίτες αλλά και η κυρία Βάσω.
Καθίσαμε και την παρακολουθήσαμε ευλαβικά να φτιάχνει την ηπειρωτική «μπατσαρόπιτα» κι έπειτα δοκιμάσαμε και λίγο από το ντόπιο τσίπουρο.
Ακούραστοι, παρά τις μεγάλες αποστάσεις (ο δήμος Κόνιτσας έχει έκταση πάνω από 930.00 τετραγωνικά χιλιόμετρα, από τους μεγαλύτερους στην Ελλάδα) συνεχίζουμε και φτάνουμε στα Λουτρά Αμάραντου. Όπως μαρτυρά και το όνομα του χωριού, εκεί βρίσκονται τα φημισμένα ατμόλουτρα, σε υψόμετρο περίπου 1.260 μέτρων.
Εδώ και πολλές δεκαετίες στο χωριό μεταβαίνουν εκατοντάδες επισκέπτες, ώστε να ανακαλύψουν τις θεραπευτικές ιδιότητες των ατμόλουτρων οι οποίες παρέχουν λύσεις σε αναπνευστικά προβλήματα , ρευματισμούς αρθρίτιδές, ισχιαλγίες μέχρι και για γυναικολογικά προβλήματα.
Ο ατμός είναι φυσικός και εξέρχεται από τρύπες που υπάρχουν ακόμα και έξω από το κτίριο όπου στεγάζονται τα λουτρά.
Πέρα από αυτά, αξίζει και η ολιγοήμερη διαμονή στα ενοικιαζόμενα καταλύματα του χωριού καθώς πρόκειται για ένα ήσυχο και καταπράσινο μέρος με παραμυθένια θέα.
Τι μας έμεινε από το ταξίδι
Ο μαγικός συνδυασμός του υγρού στοιχείου με τα πανύψηλα βουνά, τα παραδοσιακά κτίσματα και τα γραφικά εκκλησάκια μας χάρισαν εικόνες που μας γέμισαν από ευχαρίστηση και σίγουρα θα τις θυμόμαστε για καιρό.
Αυτό όμως που κρατάμε από την ολιγοήμερη περιήγηση μας στα χωριά της Ηπείρου και σίγουρα δεν θα ξεχάσουμε, είναι η απλότητα και η αυθεντικότητα των ανθρώπων που γνωρίσαμε.
Έχουν μάθει να ζουν μακριά από τις πολυτέλειες και τις ανέσεις που προσφέρει η ζωή σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο. Μας έδωσαν όμως την αίσθηση ότι δεν υπάρχει κάτι που να τους λείπει. Αγαπούν με ανιδιοτέλεια τον τόπο τους κι αυτό το εκφράζουν με υπερηφάνεια.
Συζητήσαμε για τα προβλήματα τους και τις ανησυχίες τους, τρώγοντας όλοι μαζί στο ίδιο μεγάλο τραπέζι.
Πήγαμε στα γλέντια τους, χορέψαμε και τραγουδήσαμε, νιώθοντας πως δεν είμαστε τουρίστες ούτε περαστικοί, αλλά μέλη της δικής τους μικρής οικογένειας.
Η φιλοξενία και το μεράκι τους μας ώθησαν να αγαπήσουμε ακόμα περισσότερο την μικρή Κόνιτσα. Γιατί, όπως λένε, οι άνθρωποι «κάνουν» τον τόπο τους. Έτσι, σίγουρα θα θέλαμε να «ξαναπάρουμε» τα βουνά και να βρεθούμε πάλι εκεί, για μια ολιγοήμερη απόδραση.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
