Γνωστός για το εκτεταμένο σύστημα δαχτυλιδιού του, ο Κρόνος, είναι ένας από τους τέσσερις πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος που έχουν αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Προσφάτως, οι επιστήμονες υποθέτουν ότι η Γη μπορεί να είχε το δικό της δαχτυλίδι πριν από περίπου 466 εκατομμύρια χρόνια.
Κατά τη διάρκεια της Ορδοβίκιας Περιόδου, μιας εποχής σημαντικών αλλαγών για τις μορφές ζωής της Γης, την τεκτονική των πλακών και το κλίμα, ο πλανήτης γνώρισε κορύφωση σε χτυπήματα μετεωριτών. Σχεδόν δύο δωδεκάδες κρατήρες πρόσκρουσης που είναι γνωστό ότι εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου βρίσκονταν όλοι εντός 30 μοιρών από τον ισημερινό της Γης, σηματοδοτώντας ότι οι μετεωρίτες μπορεί να έπεσαν βροχή από έναν βραχώδη δακτύλιο γύρω από τον πλανήτη, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στις 12 Σεπτεμβρίου στο περιοδικό Earth and Planetary Science.
«Είναι στατιστικά ασυνήθιστο να υπάρχουν 21 κρατήρες όλοι σχετικά κοντά στον ισημερινό. Δεν είναι λογικό να συμβαίνει. Θα πρέπει να διανέμονται τυχαία», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Andrew Tomkins, γεωλόγος και καθηγητής Γης και Πλανητών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Monash στη Μελβούρνη της Αυστραλίας.
Όχι, μόνο η νέα υπόθεση ρίχνει φως στην προέλευση της κορύφωσης των επιπτώσεων μετεωριτών, αλλά μπορεί επίσης να δώσει μια απάντηση σε ένα ανεξήγητο γεγονός: Μια παγκόσμια κατάψυξη, ένα από τα ψυχρότερα κλιματικά γεγονότα στην ιστορία της Γης, μπορεί να ήταν αποτέλεσμα της σκιάς του δαχτυλιδιού.
Οι επιστήμονες ελπίζουν να μάθουν περισσότερα για τον πιθανό δακτύλιο. Θα μπορούσε να βοηθήσει να απαντηθούν τα μυστήρια της ιστορίας της Γης καθώς και να τεθούν νέα ερωτήματα σχετικά με την επιρροή που θα μπορούσε να είχε ένας αρχαίος δακτύλιος στην εξελικτική ανάπτυξη, είπε ο Tomkins.
Δαχτυλίδι σαν του Κρόνου φορούσε και η Γη
Όταν ένα μικρότερο σώμα πλησιάζει αρκετά σε κάποιον πλανήτη, φτάνει σε αυτό που είναι γνωστό ως όριο Roche, την απόσταση όπου το ουράνιο σώμα έχει αρκετή βαρυτική έλξη για να διασπάσει το σώμα που πλησιάζει. Τα συντρίμμια που προκύπτουν δημιουργούν στη συνέχεια δακτυλίους γύρω από τον πλανήτη, όπως εκείνους γύρω από τον Κρόνο που μπορεί να έχουν σχηματιστεί από συντρίμμια από παγωμένα φεγγάρια, σύμφωνα με τη NASA.
Οι επιστήμονες πίστευαν προηγουμένως ότι ένας μεγάλος αστεροειδής διαλύθηκε μέσα στο ηλιακό σύστημα, δημιουργώντας τους μετεωρίτες που έπληξαν τη Γη κατά τη διάρκεια της Ορδοβίκιας Περιόδου. Ωστόσο, μια τέτοια πρόσκρουση πιθανότατα θα είχε προκαλέσει πιο τυχαία κατανομή των χτυπημάτων, όπως η τυχαία θέση των κρατήρων στο φεγγάρι, είπε ο Tomkins.
Οι συγγραφείς της μελέτης υποθέτουν ότι ένας μεγάλος αστεροειδής, που εκτιμάται ότι έχει διάμετρο περίπου 7,5 μίλια (12 χιλιόμετρα), έφτασε στο όριο Roche της Γης, το οποίο μπορεί να ήταν περίπου 9.800 μίλια (15.800 χιλιόμετρα) από τον πλανήτη με βάση τις μετρήσεις παλαιότερων ερειπίων. Ο αστεροειδής θα είχε σε μεγάλο βαθμό χτυπηθεί από άλλες συγκρούσεις, κάνοντας τα ερείπια χαλαρά και εύκολο να τραβηχτούν από τη δύναμη της Γης, είπε ο Tomkins.
Ο δακτύλιος θα είχε σχηματιστεί κατά μήκος του ισημερινού, όπως σχηματίστηκε ο δακτύλιος του Κρόνου, του Δία, του Ουρανού και του Ποσειδώνα. Βρίσκεται, επίσης, γύρω από κάθε ισημερινό αυτών των πλανητών, πρόσθεσε.
Περίπου 200 χτυπήματα πρόσκρουσης από όλη την ιστορία της Γης είναι γνωστά, είπε ο Tomkins. Εξετάζοντας πώς κινήθηκαν οι μάζες της γης με την πάροδο του χρόνου, οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι οι 21 γνωστοί κρατήρες που χρονολογούνται στην Ορδοβίκια Περίοδο ήταν όλοι κοντά στον ισημερινό. Επιπλέον, μόνο το 30% της επιφάνειας της Γης που είναι κατάλληλη για τη διατήρηση ενός κρατήρα βρισκόταν κοντά στον ισημερινό. Αν οι κρούσεις ήταν τυχαίες και όχι από δακτύλιο, οι περισσότεροι κρατήρες θα έπρεπε να είχαν σχηματιστεί μακριά από τον ισημερινό, πρόσθεσε.
Οι συγγραφείς επισημαίνουν, επίσης, μελέτη του Φεβρουαρίου του 2022 που ανέλυσε κρατήρες πρόσκρουσης στη Γη, το φεγγάρι και τον Άρη και βρήκε σημάδια της πρόσκρουσης από την Ορδοβίκια Περίοδο μόνο στη Γη, προσθέτοντας περαιτέρω στοιχεία που ευθυγραμμίζονται με τη θεωρία του δακτυλίου.
«Η εργασία παρουσιάζει μια ευχάριστη ιδέα που συνδέει μερικά μυστήρια», δήλωσε ο αστροφυσικός Vincent Eke, αναπληρωτής καθηγητής στο Ινστιτούτο Υπολογιστικής Κοσμολογίας στο Πανεπιστήμιο Durham του Ηνωμένου Βασιλείου, ο οποίος δεν συμμετείχε στη νέα μελέτη.
Η δυνατότητα μελλοντικών δαχτυλιδιών
Με βάση τη διάρκεια της παγκόσμιας περιόδου ψύξης και τη χρονολόγηση των κρατήρων και του υλικού μετεωριτών, ο πιθανός δακτύλιος της Γης θα μπορούσε να διαρκέσει 20 εκατομμύρια έως 40 εκατομμύρια χρόνια, είπε ο Tomkins. Οι συγκρούσεις μεταξύ άλλων σωματιδίων θα είχαν προκαλέσει την εκτόξευση των διαστημικών πετρωμάτων έξω από τον δακτύλιο.
Προηγούμενη έρευνα βρήκε ότι ο αρχαίος Άρης θα μπορούσε επίσης να φορούσε δαχτυλίδι ή δαχτυλίδια, και οι επιστήμονες προβλέπουν ότι ο πλανήτης μπορεί μια μέρα να έχει περισσότερα.
«Ενώ οι δακτύλιοι συνδέονται με τους εξωτερικούς, γιγάντιους πλανήτες στο ηλιακό σύστημα αυτή τη στιγμή, τα επόμενα 100 εκατομμύρια χρόνια περίπου, ο Άρης θα αποκτήσει ένα σύστημα δακτυλίων», είπε ο Eke. «Ευτυχώς, για την ανάπτυξη της ζωής στη Γη, αυτά τα είδη (γεγονότων) είναι σπάνια αυτή τη στιγμή!»
Από τα τέλη Σεπτεμβρίου, ένας αστεροειδής με το όνομα 2024 PT5 ταξιδεύει κοντά στη Γη. Ο διαστημικός βράχος αναφέρεται συνήθως ως «μίνι-φεγγάρι» επειδή βρίσκεται σε απόσταση 2,8 εκατομμυρίων μιλίων (4,5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων) από τον πλανήτη. Ωστόσο, ακόμη και κατά το πλησιέστερο πέρασμα του αστεροειδούς μέχρι σήμερα στις 8 Αυγούστου σε περίπου 352.300 μίλια (567.000 χιλιόμετρα), δεν ήταν πουθενά κοντά στο όριο Roche της Γης, δήλωσε ο Carlos de la Fuente Marcos, ερευνητής στη σχολή μαθηματικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Complutense. Μαδρίτη που έχει μελετήσει το μίνι φεγγάρι. Ο De la Fuente Marcos δεν συμμετείχε στη νέα μελέτη.
Επίσης, ο προτεινόμενος γήινος δακτύλιος θα έπρεπε «να ήταν το αποτέλεσμα της διάσπασης ενός πολύ μεγαλύτερου σώματος, όπως αναφέρουν οι συγγραφείς στο έγγραφό τους», πρόσθεσε σε ένα email, οπότε ο αστεροειδής, πιθανότατα περίπου 37 πόδια (11 μέτρα) σε διάμετρο, δεν θα μπορούσε να έχει κάνει νέο δακτύλιο για τη Γη.
«(Αυτό το μίνι-φεγγάρι) είναι απλώς ένα παράδειγμα των διεργασιών που συμβαίνουν στην κοντινή διαστημική περιοχή μας kai μπορεί να οδηγήσουν σε αυτό που συζητάμε», είπε ο Tomkins. Ωστόσο, «αυτό το γεγονός σχηματισμού δακτυλίου πιστεύουμε ότι μπορεί να συνέβη μόνο μία φορά τα τελευταία 500 εκατομμύρια χρόνια».
Πηγή: skai.grΔιαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.