«Βασική ιδιότητα του τηλεσκοπίου είναι να μαγέψουμε τον κόσμο. Η πρώτη φορά που θα βάλεις το μάτι σου και θα δεις ένα ουράνιο αντικείμενο, είναι μία πολύ διαφορετική αίσθηση, που δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα παρόμοιο». Μια νύχτα με καθαρό ουρανό στο Αστεροσκοπείο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και η απόσταση 1,4 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων εκμηδενίζεται. Καθώς ο Κρόνος με τα δαχτυλίδια του έρχεται κοντά, η κόρη του ματιού διαστέλλεται, προσπαθώντας να συλλάβει το ασύλληπτο, και το παιδικό ερώτημα «μα είναι αληθινό;» βγαίνει αβίαστα από τα χείλη ανθρώπων κάθε ηλικίας. Δίπλα στον Κρόνο, ο δορυφόρος του Τιτάνας, μία μικρή κουκίδα. Λίγο αργότερα προβάλλει ο αστέρας Vega, που μοιάζει με ντισκομπάλα. Και μετά από αναμονή γεμάτη αδημονία ανατέλλει ο Δίας.
Καθώς μετακινείται το τηλεσκόπιο, για να στοχεύσει σε κάποιον πλανήτη την ώρα που ανατέλλει, περιστρέφεται και ο εντυπωσιακός σιδερένιος θόλος, παράγοντας μέσα στη νύχτα έναν θόρυβο που παραπέμπει σε τεχνολογία ήχου surround. Ιστορίες για συγκρούσεις δορυφόρων ΗΠΑ και Ρωσίας στο διάστημα, για χιονοστιβάδες διαστημικών «σκουπιδιών», για αστεροειδείς που θα μπορούσαν να πέσουν στο κεφάλι, προσδίδουν στη βραδιά στοιχεία ταινίας επιστημονικής φαντασίας, όπου οι συμμετέχοντες στην αστροπαρατήρηση γίνονται πρωταγωνιστές της.
Το πρόσφατα ανακαινισμένο Αστεροσκοπείο του ΑΠΘ διοργανώνει βραδιές αστροπαρατήρησης ανοιχτές για το κοινό, ενώ υποδέχεται κάθε εβδομάδα σχολεία όπου οι μαθητές μέσα από ηλιακό τηλεσκόπιο με ειδικά φίλτρα μπορούν να παρατηρήσουν τον Ήλιο. Ο καθηγητής του Τομέα Αστροφυσικής, Αστρονομίας και Μηχανικής του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ, Νίκος Στεργιούλας, ο επίκουρος καθηγητής του ίδιου τομέα Ιωάννης Γκόλιας και ο υποψήφιος διδάκτορας Αλέξανδρος Σιάκας άνοιξαν τον θόλο του Αστεροσκοπείου στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, για να μυήσουν το κοινό στον μαγευτικό κόσμο της παρατήρησης των πλανητών.
Ιωάννης-Χιου Σειραδάκης: Ο άνθρωπος που δίδαξε γενιές αστροφυσικών
Οι ξεναγήσεις στο Αστεροσκοπείο του ΑΠΘ αποτελούν μία παράδοση που καλλιέργησε ο σπουδαίος αστροφυσικός Ιωάννης Σειραδάκης, ο οποίος δίδαξε γενιές αστροφυσικών -πολλοί από αυτούς διαπρέπουν σήμερα σε πολύ σημαντικές θέσεις σε όλον τον κόσμο- στρέφοντας το ερευνητικό τους ενδιαφέρον στην αστρονομία. Ως ελάχιστη ένδειξη αναγνώρισης της προσφοράς του καθηγητή, που απεβίωσε το 2020 σε ηλικία 72 ετών, στην είσοδο της αίθουσας υπάρχει η επιγραφή «ΘΟΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗ- ΧΙΟΥ ΣΕΙΡΑΔΑΚΗ».
«Είναι παράδοση που ξεκίνησε από τον κύριο Σειραδάκη να εκπαιδεύονται οι φοιτητές -προπτυχιακοί, μεταπτυχιακοί, διδακτορικοί- να κάνουν τις ξεναγήσεις. Ουσιαστικά προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια ροή, δηλαδή οι παλαιότεροι φοιτητές να εκπαιδεύουν τους καινούργιους με το ίδιο μεράκι, να κάνουν τις ξεναγήσεις και έτσι υπάρχει πάντα μια μικρή ομάδα, η οποία συντονίζεται από τους καθηγητές και τη γραμματέα μας, που κάνει τον προγραμματισμό των ξεναγήσεων και έρχονται 2-3 σχολεία την εβδομάδα και μας επισκέπτονται το πρωί», εξήγησε ο κ. Σιάκας.
Η ξενάγηση συνήθως ξεκινάει παρουσιάζοντας τον χώρο και τα ιστορικά στοιχεία του τηλεσκοπίου και του θόλου. Το κτίριο του Αστεροσκοπείου του ΑΠΘ ολοκληρώθηκε το 1961, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Πάτροκλου Καραντινού. «Το κτίριο του Αστεροσκοπείου θεωρείται από τα αρχιτεκτονικά κοσμήματα του πανεπιστημίου και της πόλης. Το τηλεσκόπιο -διοπτρικό, 20 εκατοστών- ήλθε από το Παρίσι τη δεκαετία του '50 και λειτουργεί από τότε. Έχουν περάσει γενιές και γενιές αστρονόμων από αυτό. Σήμερα το χρησιμοποιούμε κυρίως για εκπαιδευτικούς σκοπούς», ανέφερε ο κ. Στεργιούλας.
Σημείωσε δε, ότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει βελτιώσεις και προστέθηκε ένας νέος τροχός στο τηλεσκόπιο, που οδηγεί σε ένα μοτέρ, συνδέοντας το τηλεσκόπιο με υπολογιστή, όπου υπάρχουν προγράμματα χαρτογράφησης του ουρανού και των θέσεων των πλανητών και καθίσταται εφικτή η επιλογή πλανήτη προς παρατήρηση. «Αν θέλουμε π.χ. να δούμε τον Κρόνο ή την Αφροδίτη, επιλέγουμε από το πρόγραμμα και περιστρέφεται αυτόματα το τηλεσκόπιο, βρίσκει τον στόχο. Έχει προστεθεί ο αυτόματος μηχανισμός και είναι καθοδηγούμενο και όχι μόνο βρίσκει τον στόχο, αλλά και κλειδώνει εκεί, εάν θελήσουμε να παρατηρήσουμε για αρκετή ώρα», διευκρίνισε ο κ. Στεργιούλας.
«Το τηλεσκόπιο χρησιμοποιείται στο μάθημα της αστρονομίας, στο τέταρτο έτος, υπάρχουν εργαστηριακές ασκήσεις. Υπάρχει βραδινό εργαστήριο για τον βασικό χειρισμό του τηλεσκοπίου και σε ένα μικρότερο ηλιακό τηλεσκόπιο που έχουμε δίπλα μπορούμε στη διάρκεια της ημέρας με τα κατάλληλα φίλτρα να παρατηρήσουμε τον Ήλιο. Έχουν γίνει τρεις πτυχιακές εργασίες από τότε που ανακατασκευάστηκε το τηλεσκόπιο, μία από αυτές είχε να κάνει με παρατήρηση αστεροειδών και έγινε πετυχημένη καταγραφή επτά αστεροειδών», πρόσθεσε ο κ. Γκόλιας.
Η ερευνητική δραστηριότητα του τομέα εκτείνεται στα πεδία της Αστρονομίας Βαρυτικών Κυμάτων, της Σχετικιστικής Αστροφυσικής, της Παρατηρησιακής Κοσμολογίας, της Θεωρητικής Κοσμολογίας, των Εναλλακτικών Θεωριών Βαρύτητας, της Οπτικής Αστρονομίας, της Ραδιοαστρονομίας, της Αστροχημείας και των Ατμόσφαιρων εξωπλανητών, καθώς και των Εξωπλανητικών Συστημάτων, των Αστεροειδών, τον Σχεδιασμό Διαστημικών Αποστολών, της Παρακολούθησης και Επικοινωνίας με Δορυφόρους και της Χαοτικής Δυναμικής.
Κυκλοφοριακό στο διάστημα και διαστημικά «σκουπίδια» απειλούν να πάρουν τη μορφή χιονοστιβάδας!
Μία από τις σημαντικές αποστολές με τις οποίες έχει επιφορτιστεί η ομάδα του ΑΠΘ, αφορά τη συμμετοχή της στο πρόγραμμα διαστημικής ασφάλειας Space Situational Awareness (SSA). Το δίκτυο των αστρονομικών σταθμών του ΑΠΘ αποτελείται σήμερα από 3 τηλεσκόπια ευρέως πεδίου (διαμέτρου 20 και 25 εκατοστών), 2 κατοπτρικά τηλεσκόπια (διαμέτρου 25 και 35 εκατοστών), ροµποτικές στηρίξεις µεγάλης ακρίβειας, αστρονοµικές κάµερες τελευταίας τεχνολογίας, μετεωρολογικούς σταθµούς, συστήµατα ελέγχου οροφής, συστήµατα τηλεχειρισµού και εντός του 2025 αναμένεται να λειτουργήσει πλήρως το νέο τηλεσκόπιο διαμέτρου 80cm στον Χολοµώντα Χαλκιδικής (με χρηματοδότηση από τον ESA και το Ταµείο Ανάκαµψης).
«Οι σταθμοί μας ασχολούνται κυρίως με προβλήματα του εγγύς διαστημικού περιβάλλοντος. Ασχολούμαστε δηλαδή με τα αντικείμενα στο κοντινό ηλιακό σύστημα και όχι πολύ μακριά από τη Γη, τα οποία μπορεί να δημιουργήσουν κάποιο πρόβλημα», ανέφερε ο κ. Γκόλιας εξηγώντας ότι η μία παράμετρος αφορά τους αστεροειδείς και το ενδεχόμενο «να μας πέσει κάτι στο κεφάλι» ενώ η άλλη αφορά τα διαστημικά κατάλοιπα.
«Πλέον με την κυκλοφορία που υπάρχει στο διάστημα, έχουμε καταφέρει να το μολύνουμε αρκετά. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή κοντά στα 30.000 καταλογραφημένα αντικείμενα άνω των 10 εκατοστών, τα οποία βρίσκονται σε τροχιά και έρχονται στην ατμόσφαιρα. Το πρόβλημα είναι ότι τα μοντέλα που έχουμε για τους πληθυσμούς των διαστημικών καταλοίπων δείχνουν ότι ο πληθυσμός θα αυξάνεται και μπορεί να αυξηθεί εκθετικά κάποια στιγμή. Για ποιον λόγο; Γιατί αν μικρά αντικείμενα 10 εκατοστών χτυπήσουν ένα μεγάλο αντικείμενο, μπορούν να καταστρέψουν τελείως έναν μεγάλο δορυφόρο και να δημιουργήσουν πολλές χιλιάδες άλλα μικρότερα αντικείμενα, τα οποία αντίστοιχα θα χτυπήσουν κάτι άλλο μεγαλύτερο. Και να συνεχίσει αυτό σαν ένα φαινόμενο χιονοστιβάδας», σημείωσε ο κ. Γκόλιας. Διευκρίνισε δε ότι «τα διαστημικά κατάλοιπα δεν έχουν κάποιο προωθητικό σύστημα, καθώς από τη στιγμή που κάποιος δορυφόρος ολοκληρώνει την αποστολή του καθαρίζει τις δεξαμενές του, κλείνει οτιδήποτε μπορεί να σκάσει, μπαταρίες κτλ. και μένει εκεί» και έτσι «οι ενεργοί δορυφόροι κάνουν μανούβρες συστηματικά για να αποφύγουν τα διαστημικά κατάλοιπα».
Οι μανούβρες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού και οι 2.000 δορυφόροι του Ίλον Μασκ
Ο μεγαλύτερος δορυφόρος σήμερα είναι ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός. Φαίνεται με γυμνό μάτι σαν να ένα πολύ φωτεινό αστέρι και ουσιαστικά αποτελεί ένα εργαστήριο στο διάστημα, σε μέγεθος γηπέδου ποδοσφαίρου και με βάρος 8.000 τόνων. Με βάση τα στοιχεία της τελευταίας δεκαετίας ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός αναγκάζεται να κάνει μία με δύο μανούβρες ανά χρόνο, για να αποφύγει τα διαστημικά κατάλοιπα.
«Συνεπώς έχει δημιουργηθεί η ανάγκη της επιτήρησης του διαστήματος, της καταλογογράφησης των διαστημικών κατάλοιπων και αυτή είναι η δουλειά που κάνουν οι αστρονομικοί μας σταθμοί [...] Όταν βρισκόμαστε σε χαμηλές τροχιές -μέχρι 2.000 χιλιόμετρα από την επιφάνεια της Γης- η ατμόσφαιρα βοηθάει και σιγά- σιγά τα διαστημικά κατάλοιπα χάνουν ύψος, μέχρι που τελικά καίγονται στα ανώτερα στρώματα. Αυτή είναι η τελική κατάληξη όλων των διαστημικών καταλοίπων που βρίσκονται σε χαμηλές τροχιές. Πιο ψηλά δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα και εκεί είναι που υπάρχει ένα ερευνητικό ενδιαφέρον για το τι θα κάνουμε, χρειάζεται ένας σχεδιασμός διαφόρων στρατηγικών που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για δορυφόρους σε υψηλές τροχιές, οι οποίοι βρίσκονται σε απόσταση 20.000-36.000 χιλιόμετρα από την επιφάνεια της Γης», εξήγησε ο κ. Γκόλιας.
Σε ό,τι αφορά το δυσμενές σενάριο πρόκλησης χιονοστιβάδας από τη σύγκρουση μεγάλου δορυφόρου με κατάλοιπα ο κ. Στεργιούλας διευκρίνισε ότι ο κίνδυνος είναι «να καταστραφεί ένα μεγάλο πλήθος δορυφόρων και να γεμίσει ουσιαστικά ή να περιβάλλεται η Γη από ένα σύννεφο "μικρών σκουπιδιών" που να είναι επικίνδυνο να διαπεραστεί και αυτό να μην μας επιτρέπει να στείλουμε αποστολή και να σταματήσει η εξερεύνηση του διαστήματος». Σενάριο, που όπως, συμφώνησαν οι τρεις ερευνητές δεν είναι απλά υπαρκτό, αλλά αυτή τη στιγμή δείχνει αναπόφευκτο, εάν δεν ληφθούν κατάλληλα μέτρα.
Στο διαστημικό «κυκλοφοριακό κομφούζιο» και τον πολλαπλασιασμό των διαστημικών «σκουπιδιών» έχει συμβάλει και η σημαντική αύξηση του πληθυσμού των δορυφόρων. «Για ένα διάστημα είχαμε σταθεροποιηθεί λίγο κοντά στους 2.500-3.000 χιλιάδες ενεργούς δορυφόρους, αλλά τα τελευταία 3-4 χρόνια, στην καταμέτρηση των ενεργών δορυφόρων βλέπουμε την έξαρση με τα διάφορα μεγάλα σμήνη δορυφόρων που πάνε να φέρουν δορυφορικό internet. Ο Ίλον Μασκ έχει αυτή τη στιγμή μόνος του 2.000 δορυφόρους. Οι ανενεργοί είναι γύρω στους 23.000-24.000. Συνήθως η διάρκεια ζωής των δορυφόρων είναι της τάξης των 10-15 ετών», σημείωσε ο καθηγητής, ενώ πρόσθεσε πως στην κατεύθυνση μίας περισσότερο βιώσιμης διαστημικής πολιτικής γίνονται ήδη επενδύσεις στους δορυφόρους που χρησιμοποιούν κινητήρες ιόντων.
Το τρακάρισμα ΗΠΑ- Ρωσίας και το αντιδορυφορικό τεστ των Κινέζων
Τη διετία 2010-12 υπήρξαν δύο μεγάλα γεγονότα, που δημιούργησαν χιλιάδες διαστημικά κατάλοιπα. Το πρώτο προήλθε από ένα αντιδορυφορικό τεστ που πραγματοποίησε η Κίνα, για να ελέγξει την ικανότητά της να διαλύει έναν δορυφόρο. «Έστειλαν έναν πύραυλο για να διαλύσει έναν δικό τους δορυφόρο. Το πρόβλημα είναι ότι δημιούργησαν ...πολλά σκουπίδια. Κοντά στα 3.000 ήταν τα διαστημικά κατάλοιπα που δημιουργήθηκαν από το πείραμα αυτό και όλα αυτά είναι καταγεγραμμένα με πολύ μεγάλη ακρίβεια. Όλα αυτά έχουν πέσει, έχουν καεί στην ατμόσφαιρα μετά από μια δεκαετία», σημείωσε ο κ. Γκόλιας.
Το δεύτερο μεγάλο γεγονός ήταν ένα «τρακάρισμα» στο διάστημα, του αμερικανικού τηλεπικοινωνιακού δορυφόρου Iridium και του ρωσικού παροπλισμένου δορυφόρου Cosmos. «Εκείνη την περίοδο ο κατάλογος των διαστημικών κατάλοιπων δεν είχε αρκετή ακρίβεια. Αυτό είναι ουσιαστικά μέρος της δουλειάς που κάνουμε κι εμείς τώρα, δηλαδή να δίνουμε μετρήσεις κάθε βράδυ έτσι ώστε οι τροχιές των δορυφόρων να είναι γνωστές με πάρα πολύ μεγάλη ακρίβεια», κατέληξε ο κ.Γκόλιας.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
