Του Αντώνη Αντζολέτου
Πολιτικό παιχνίδι ή πολιτική αναγκαιότητα επιβάλει στον Ταγίπ Ερντογάν να φτάνει στα άκρα τη ρητορική του με την Ελλάδα; Αναλύοντας τις κινήσεις του απρόβλεπτου προέδρου είναι σαφές πλέον πως τείνει προς το δεύτερο.
Οι κάλπες θα στηθούν το αργότερο τον Ιούνιο και περίπου 84 εκατομμύρια Τούρκοι θα κληθούν να αποφασίσουν αν θέλουν να συνεχίσουν να έχουν στο τιμόνι της χώρας τους το ίδιο πρόσωπο.
Από τον συνασπισμό της αντιπολίτευσης φαίνεται πως απέχει σχεδόν 20 μονάδες και ψάχνει κάθε τρόπο για να μειώσει την ψαλίδα.
Το πρόβλημα, ωστόσο είναι το εξής: Ο χρόνος των εκλογών πλησιάζει, αλλά ταυτόχρονα δεν είναι και τόσο κοντά. Απέχουν ακόμα οχτώ μήνες μέχρι τα παραβάν να στηθούν και το ερώτημα είναι πόσο και με ποιον τρόπο θα κλιμακώσει τις κινήσεις του το επόμενο μεγάλο διάστημα.
Στο πίσω μέρος του μυαλού των επιτελών της ελληνικής κυβέρνησης βρίσκεται πάντα το θερμό επεισόδιο. Και κατά πόσο ο Ερντογάν ακολουθεί πλέον μια «ρωσική στρατηγική».
Ο Τούρκος πρόεδρος έχει να κάνει κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Να πείσει το εθνικιστικό του κοινό να ξεχάσει την οικονομική δυσπραγία που βιώνει καθημερινά και να συσπειρωθεί γύρω από τη σημαία.
Ο πληθωρισμός καλπάζει, οι αναλυτές προβλέπουν πως η τουρκική λίρα θα υποχωρήσει έως και 20% το επόμενο διάστημα και η οικονομική κατάσταση της Τουρκίας θα επιδεινωθεί.
Και αν αυτή την πραγματικότητα ο Ερντογάν δεν μπορεί να την αλλάξει είναι σαφές πως επιδιώκει να αναποδογυρίσει την ατζέντα και να μιλήσει στο συναίσθημα των συμπατριωτών του.
Ακόμα και να ξεσηκώσει την κοινή γνώμη εναντίον της Ελλάδας.
Η τελευταία κίνηση ισχυρής κλιμάκωσης ήταν να βάλει την Ελλάδα ως βασικό θέμα στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας.
«Η Ελλάδα στρατιωτικοποιεί τα νησιά και έχει επεκτατικές βλέψεις» υποστηρίζει, με τη Δύση να παρακολουθεί και να απορεί. Είτε θέλει να εκβιάσει τις ΗΠΑ, για να πάρει τελικά τα F-16, είτε όντως να προχωρήσει σε κάποια πιο επιθετική ενέργεια, το σίγουρο είναι πως οι κινήσεις του είναι ανησυχητικές.
Από τη στιγμή που έχει οδηγήσει την εμπρηστική του ρητορική στο ανώτατο επίπεδο, για να ξαναπέσουν οι τόνοι κάτι θα πρέπει να έχει μεσολαβήσει.
Η προσπάθεια η αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών να φτάσει μέχρι το Συμβούλιο Ασφαλείας ενδεχομένως να είναι μέσα στα πλάνα του Ερντογάν.
Εκτός και αν η διεθνοποίηση του συγκεκριμένου τούρκικου αφηγήματος πιθανότατα να είναι πιο εύκολο να γίνει μέσω ενός επεισοδίου, το οποίο η Άγκυρα θα προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί.
Η παρατεταμένη επιθετική ρητορική δεν είναι κάτι που συνήθιζε ο Τούρκος πρόεδρος. Συνήθως ακολουθούσε την τακτική του «κρύου και της ζέστης» στις σχέσεις του με την Ελλάδα. Η απειλή του προσφυγικού υπάρχει πάντα στο τραπέζι με τις ελληνικές αρχές να έχουν επιδείξει και εκεί πως βρίσκονται σε ύψιστο επίπεδο ετοιμότητας.
Είναι ξεκάθαρο πως η Άγκυρα βολιδοσκοπεί και την αντίδραση της Δύσης, χωρίς μέχρι στιγμής οι γείτονες να εμφανίζονται ευχαριστημένοι ούτε από τις ΗΠΑ, αλλά ούτε από την Ε.Ε.
Εκτιμάται πως αυτός ήταν ο κύριος στόχος της επίσκεψης του Ταγίπ Ερντογάν στη Νέα Υόρκη και στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.
Και τελικά φέρεται να έφυγε με άδεια χέρια.
Σε κάθε περίπτωση οι προθέσεις του θα φανούν σε μεγάλο βαθμό κατά την παρουσία του στην Πράγα, στις 6 Οκτωβρίου, στην άτυπη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
