Κλείσιμο

«Όχι» του Κάμερον στην υποψηφιότητα Γιούνκερ

Ως σημαντική νίκη του Ντέιβιντ Κάμερον αξιολογείται σε πολιτικό επίπεδο στη Βρετανία η αιφνίδια αλλαγή της στάσης της Άνγκελα Μέρκελ στο θέμα της εκλογής του νέου Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μια εξέλιξη που θέτει εν αμφιβόλω την εκλογή του ομοϊδεάτη της Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στο εν λόγω αξίωμα.

Η εκστρατεία αποδυνάμωσης της υποψηφιότητας του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ από τον Ντέιβιντ Κάμερον ξεκίνησε την Κυριακή, μετά τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών. Με σειρά τηλεφωνημάτων του σε ευρωπαίους ηγέτες, αρχής γενομένης με την Άγκελα Μέρκελ, ο βρετανός πρωθυπουργός προέβαλε το επιχείρημα ότι οι ευρωπαίοι πολίτες με την ψήφο τους στράφηκαν ενάντια στην ευρωπαϊκή γραφειοκρατία, μέλος της οποίας είναι ο κ. Γιούνκερ.

Κάμερον: «Επιτακτική η ενίσχυση των εθνικών κυβερνήσεων»

«Δεν πρέπει να αγνοήσουμε το μήνυμα της κάλπης. Η Ευρώπη επιβάλλεται να επικεντρωθεί στα σημαντικά, την ανάπτυξη, την δημιουργία θέσεων εργασίας την ευμάρεια των λαών και όχι να κάνει τα πάντα. Η Ευρώπη έχει γίνει πολύ μεγάλη, πολύ γραφειοκρατική, πολύ αυταρχική, πολύ παρεμβατική. Είναι επιτακτική η ενίσχυση των εθνικών κυβερνήσεων. Φυσικά και απαιτείται μια κεντρική ευρωπαϊκή ηγεσία η οποία, όμως, να προωθεί την ανταγωνιστικότητα, την ανοιχτή οικονομία και την ευελιξία, αρχές που φαίνεται να έχει ξεχάσει η σημερινή ηγεσία της Ευρώπης», δήλωσε ο βρετανός πρωθυπουργός.

Είναι μια από τις ελάχιστες φορές που ο Ντέιβιντ Κάμερον βρίσκει «ευήκοον ους» στην Ευρώπη, αφού με την άποψή του και κατά της υποψηφιότητα του Ζαν Κλoντ Γιούνκερ συντάχθηκαν αναφανδόν η Σουηδία, η Ουγγαρία και εμμέσως πλην σαφώς η Ολλανδία και η Φινλανδία. Σύμφωνα με την Downing Street τα επιχειρήματα του Ντέιβιντ Κάμερον αλλά και η αλλαγή πολιτικού τοπίου στην Ευρώπη με την έκρηξη του ευρωσκεπτικισμού, συνέβαλαν στη στροφή της γερμανίδας Kαγκελαρίου στο συγκεκριμένο θέμα.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις βρετανών νομικών, η εκλογή του νέου Προέδρου της Κομισιόν ενδέχεται να εξελιχθεί σε εξαιρετικά δυσεπίλυτο πρόβλημα, αφού το σχετικό άρθρο της Συνθήκης της Λισαβόνας επιδέχεται αντικρουόμενες ερμηνείες.

Πηγή: Μαρία Καστρισιανάκη, Λονδίνο