Προσέξτε: Σε περίοδο σκληρής προσαρμογής, οι πρωτογενείς δαπάνες θα κλείσουν το 2015 με αύξηση σε σχέση με το 2014, ενώ για το 2016, παρά το επικείμενο «κουτσούρεμα» στις συντάξεις και του Δημοσίου αλλά και των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης, οι πρωτογενείς δαπάνες προβλέπεται –όπως αποτυπώνει το προσχέδιο του προϋπολογισμού για την επόμενη χρονιά– να μειωθούν μόλις κατά... 214 εκατ. ευρώ.
Για να έχετε ένα μέτρο σύγκρισης, μόνο από τον ΦΠΑ θα πρέπει να εισπραχθούν του χρόνου πάνω από δύο δισ. ευρώ επιπλέον.
Η στατιστική αναδρομή αποδεικνύει ότι ουσιαστικά η προσπάθεια για την περιστολή των πρωτογενών δαπανών σταματάει στο 2013. Το 2009 –όταν μπλέξαμε στην περιπέτεια των μνημονίων– οι πρωτογενείς δαπάνες ήταν 62,3 δισ. ευρώ. Μέχρι το 2013, είχαν ήδη περιοριστεί στα 44,227 δισ. Ωστόσο, μετά το 2013 πρακτικά δεν έχει γίνει τίποτα. Από τα 44,227 δισ. ευρώ του 2013, το 2015 θα φτάσουμε περίπου στα 42 δισ. Ούτε καν το 1 δισ. ευρώ, που είχε προϋπολογιστεί να δαπανηθεί για να μπει στο «αποθεματικό», δεν θα βρεθεί στη θέση του.
Ακόμη και αυτό το ποσό αναλώθηκε για να καταβληθούν πρόσθετες δαπάνες που προέκυψαν κυρίως για τις συντάξεις και το ΕΚΑΣ. Ετσι, αποτυπώνεται και ο «φαύλος κύκλος» της σύνταξης των κρατικών προϋπολογισμών. Δεν κόβουμε περαιτέρω τις πρωτογενείς δαπάνες. Επιβάλλουμε νέους φόρους για να επιτύχουμε τους δημοσιονομικούς στόχους, οι φόροι δεν εισπράττονται και ανοίγει ξανά και ξανά η συζήτηση για τα νέα μέτρα.
Πολλά τα παραδείγματα που αποδεικνύουν το «πάγωμα» μετά το 2013 με κυριότερο το κονδύλι για τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και τις συντάξεις του Δημοσίου. Το 2010, όταν ξεκίνησε η περιπέτεια των μνημονίων, τα στοιχεία έδειχναν ότι μόνο μέσα στο 2009, η μισθολογική δαπάνη (σ.σ. άθροισμα μισθών δημοσίων υπαλλήλων στον στενό δημόσιο τομέα καθώς και συντάξεις του Δημοσίου) έφτανε στα 22,293 δισεκατομμύρια ευρώ. Το 2013, μετά την περικοπή των συντάξεων και τη θέσπιση του ενιαίου μισθολογίου, οι κωδικοί 0100, 0200, 0300 0400 και 0600 (σ.σ. εκεί κατατάσσουν οι υπάλληλοι του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους οτιδήποτε μισθολογικό, πάντοτε του δημόσιου τομέα) έγραφαν «χαμηλό» περιόδου στα 17,687 δισ. ευρώ. Τι έγινε από τότε μέχρι σήμερα; Η δαπάνη αυξήθηκε.
Το 2014 έχει ήδη καταγραφεί αύξηση 160 εκατ. ευρώ έναντι του 2013, ενώ για το 2015 η αύξηση θα πρέπει επίσης να θεωρείται δεδομένη, καθώς η απόκλιση έναντι του στόχου (ξοδέψαμε περισσότερα από ό,τι είχαμε υπολογίσει) καταγράφεται και στο προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2016. «Οι δαπάνες για μισθούς και συντάξεις εκτιμάται ότι θα είναι αυξημένες έναντι του στόχου, εξαιτίας των αποχωρήσεων υπαλλήλων λόγω συνταξιοδότησης, της αυξημένης δαπάνης λόγω της βαθμολογικής ωρίμανσης των μισθοδοτούμενων με ειδικά μισθολόγια και της υψηλότερης των προβλέψεων δαπάνης καταβολής της α΄ δόσης των αναδρομικών αποδοχών ενστόλων και δικαστικών λειτουργών».
Το «πάγωμα» της προσπάθειας περιστολής των δαπανών αποδεικνύεται και από άλλους κωδικούς:
1. Οι καταναλωτικές δαπάνες ήταν 1,93 δισ. ευρώ το 2013 και θα κλείσουν πάνω από τα 1,8 δισ. ευρώ το 2015.
2. Οι δαπάνες των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης κινούνται από το 2011 και μετά στα επίπεδα των 6-6,4 δισ. ευρώ με αυξομειώσεις της τάξεως των 300 - 400 εκατ. ευρώ.
3. Οι δαπάνες των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης, τόσο το 2014 όσο και το 2015, υποχώρησαν ταχύτερα σε σχέση με τα έσοδα, με αποτέλεσμα οι «λευκές τρύπες» του παρελθόντος και κυρίως του 2013 να μετατραπούν μέσα σε δύο χρόνια σε μαύρες τρύπες (σ.σ. για το 2015, το έλλειμμα των ασφαλιστικών ταμείων αναμένεται να ξεπεράσει το ένα δισ. ευρώ).
Την ίδια ώρα, αποδεικνύεται ότι το ελληνικό Δημόσιο διατηρεί ακόμα και σήμερα άμεση ή έμμεση συμμετοχή σε σειρά επιχειρήσεων όπως η ΕΒΖ, η ΛΑΡΚΟ ή οι αμυντικές βιομηχανίες (Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα, Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων) οι περισσότερες από τις οποίες έχουν δύο κοινά χαρακτηριστικά:
Πρώτον, έχουν αποτύχει οι απόπειρες ιδιωτικοποίησης κατά το παρελθόν, κυρίως επειδή κουβαλούν αμαρτίες δεκάδων εκατομμυρίων ή απασχολούν μεγάλο αριθμό προσωπικού.
Δεύτερον, είναι μονίμως ζημιογόνες, παρά το γεγονός πως κάποιες εξ αυτών δραστηριοποιούνται σε προνομιακούς τομείς όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρώπη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ΛΑΡΚΟ, που είναι ένας από τους ελάχιστους παραγωγούς σιδηρονικελίου στην Ευρώπη, αλλά...
1,8 δισ. σε ζημιογόνες επιχειρήσεις
Η επαναλειτουργία στα μέσα της εβδομάδας του εργοστασίου της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης στην Ορεστιάδα, ύστερα από έναν χρόνο αναστολής της λειτουργίας του, φέρνει ξανά στο προσκήνιο όλες εκείνες τις επιχειρήσεις συμφερόντων του Δημοσίου που παραμένουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εν ζωή με άμεσες ή έμμεσες μεταβιβάσεις από τον προϋπολογισμό. Η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, η πώληση της οποίας σε ιδιώτες έχει επιχειρηθεί χωρίς επιτυχία τρεις φορές τα τελευταία λίγα χρόνια, συμπλήρωσε επτά συναπτές ετήσιες ζημιογόνες χρήσεις στα τέλη Ιουνίου. Ομως δεν είναι η μόνη επιχείρηση που ζει κατ’ αυτόν τον τρόπο. Περί τις 18 Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμούς σύμφωνα με τελευταία διαθέσιμα στοιχεία (2015), είχαν προϋπολογίσει φέτος έσοδα από τον τακτικό προϋπολογισμό, από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων αλλά και από καταπτώσεις εγγυήσεων του Δημοσίου ύψους 1,792 δισ. ευρώ. Επειδή μάλιστα οι μεταβιβάσεις αυτές έχουν καθυστερήσει σε μεγάλο βαθμό φέτος εξαιτίας της ευρύτερης οικονομικής διολίσθησης, τα αποτελέσματα εξαμήνου τους εμφανίζουν μεγάλες αρνητικές αποκλίσεις. Με τα γνωστά αποτελέσματα..
Έντυπη
Πηγή: Θάνος Τσίρος - Ηλίας Μπέλλος
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
