ΚΑΙΡΟΣ

Η «αναπόφευκτη» αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από την προεδρία

Το τι πήγε λάθος από το 2019 και μετά και το κόμμα δεν κατάφερε να ανακάμψει είναι δουλειά του προσυνεδριακού διαλόγου που θα ξεκινήσει σύντομα

Του Αντώνη Αντζολέτου

Ο Αλέξης Τσίπρας θα είχε φανταστεί με διαφορετικό τρόπο την αποχώρησή του από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ενδεχομένως με τη μεσολάβηση μιας νέας θητείας στο Μέγαρο Μαξίμου.

Αυτό προσπάθησε να κάνει την τετραετία που πέρασε, όμως η απλή αναλογική είχε άλλα σχέδια. Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί στην Κουμουνδούρου το καλοκαίρι του 2016 πως η αλλαγή του εκλογικού συστήματος θα ήταν η αρχή του τέλους της πορείας του στην προεδρία. Έφταιξε μόνο η απλή αναλογική; Όχι.

Το τι πήγε λάθος από το 2019 και μετά και το κόμμα δεν κατάφερε να ανακάμψει είναι δουλειά του προσυνεδριακού διαλόγου που θα ξεκινήσει σύντομα. Μια πολιτική ενδοσκόπηση σε βάθος είναι το ζητούμενο για τον ΣΥΡΙΖΑ πέρα από τον νέο αρχηγό, τα καινούργια πρόσωπα που θα έρθουν στο προσκήνιο και τον προσανατολισμό του στον πολιτικό γεωγραφικό χάρτη. Αρκεί βέβαια παράλληλα να ασκεί και τα κοινοβουλευτικά - αντιπολιτευτικά του καθήκοντα με επάρκεια. Οι νέοι επικεφαλής της Κ.Ο. έχουν επιφορτιστεί, άλλωστε με αυτό το καθήκον.

Οι λίγες ημέρες απουσίας του από το τιμόνι του κόμματος έδειξαν πως η επόμενη ημέρα δεν θα είναι τόσο εύκολη. Ο Αλέξης Τσίπρας είχε την ικανότητα να δρα πάντα «πυροσβεστικά» για τις φωτιές που άναβαν οι τάσεις. Οι συνιστώσες καταργήθηκαν στο Συνέδριο του 2013, οι διαφωνίες, όμως ποτέ. Ο σεβασμός προς το πρόσωπό του ήταν δεδομένος και έστω με αρκετές γκρίνιες η «χρυσή τομή» βρισκόταν.

Στο ερώτημα, αν θα μπορούσε ο Αλέξης Τσίπρας να παραμείνει στο τιμόνι του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο κατά πολλούς ουσιαστικά επανίδρυσε, η απάντηση ενδεχομένως να μην είναι και τόσο δύσκολη. Δυο συντριπτικές ήττες σε τόσο μικρό χρονικό δεν μπορεί να τις αντέξει ένας αρχηγός. Ειδικά αν πρόκειται για έναν πρώην πρωθυπουργό που έφτασε για πρώτη φορά την Αριστερά στην εξουσία. Λάθη έγιναν, αυταπάτες υπήρξαν, τα εσωκομματικά αντανακλαστικά σε ορισμένες περιπτώσεις νικήθηκαν από το συναίσθημα, ενώ και αντιπολιτευτικές υπερβολές περί «φτωχοποίησης του ελληνικού λαού» προφανώς και δεν βοήθησαν.

Ο Αλέξης Τσίπρας παραδίδοντας τα «κλειδιά» του ΣΥΡΙΖΑ απελευθέρωσε δυνάμεις και «ξεπάγωσε» τα πάντα στην Κουμουνδούρου. Αποσυμφόρησε σε μεγάλο βαθμό το κλίμα γνωρίζοντας πως τα εμπόδια μπροστά του, ασχέτως της αυτονόητης επανεκλογής του, ήταν πολλά.

Η αναβάπτιση του ΣΥΡΙΖΑ έμοιαζε να είναι μονόδρομος και δύσκολα θα μπορούσε να γίνει με τον Αλέξη Τσίπρα επικεφαλής. Χρειάζονται νέα πρόσωπα και ο πρώην πρωθυπουργός είναι δύσκολο να βγάλει τους προβολείς από πάνω του. Και το σίγουρο είναι πως με 47 βουλευτές και το 17,83% της 25ης Ιουνίου να τον κυνηγάει πολύ δύσκολα θα μπορούσε να ασκήσει την αντιπολίτευση που θα ήθελε. Είχε συνηθίσει από τη θέση του ισχυρού να κάνει τις τοποθετήσεις του και τις παρεμβάσεις του.

Πριν από τέσσερα χρόνια μπορεί να έχασε, αλλά συγκράτησε τις δυνάμεις του κόμματος σχεδόν στα κυβερνητικά του ποσοστά. Στις 21 Μαίου ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε πως έκλεισε τον ιστορικό του κύκλο. Ό,τι έγινε από εκεί και πέρα ήταν μια ύστατη προσπάθεια να μην υπάρξει κατάρρευση. Και ως ένα βαθμό ο στόχος επετεύχθη με την παρουσία του Αλέξη Τσίπρα.

Το ερώτημα αν υπάρχει «σκορδαλία χωρίς σκόρδο» θα απαντηθεί από τις 10 Σεπτεμβρίου και το πρώτο μεγάλο και σημαντικό ορόσημο θα είναι οι ευρωεκλογές τον ερχόμενο Ιούνιο. Το σίγουρο είναι πως ο πρώην πρωθυπουργός δεν θα μπορούσε να παραμείνει στη θέση του έχοντας «ημερομηνία λήξης» τις κάλπες των Βρυξελλών.

Το κόμμα έχει ένα καλό χρονικό διάστημα μπροστά του να ξαναβρεί την επαφή με την κοινωνική του βάση να «μπετονάρει» το υπάρχον κοινό του και να ανοιχτεί περαιτέρω. Οι εσωκομματικές διαδικασίες, ο νέος πρόεδρος, η συγκρούσεις στη Βουλή και οι παρεμβάσεις στην κοινωνία θα δείξουν το δρόμο. Αν σε αυτό το διάστημα χρειαστεί να υπάρξει παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα, σημαίνει ότι τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά.

Πηγή: skai.gr