Οι «μετασεισμικές δονήσεις» των ευρωεκλογών στα κράτη-μέλη

 Ήταν μια ευρωπαϊκή εκλογική μάχη που με τα μέχρι τώρα δεδομένα προκάλεσε μεγαλύτερη αναμπουμπούλα στα κράτη – μέλη παρά στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Του Αντώνη Αντζολέτου

Η νέα γεωγραφία του Ευρωκοινοβουλίου θα ακολουθεί τη γηραιά ήπειρο και τις πολιτικές που θα επιχειρήσει να εφαρμόσει για τα επόμενα πέντε χρόνια. Τα «παζάρια» στις Βρυξέλλες έχουν ξεκινήσει και οι αναταραχές στη Γαλλία με την προκήρυξη των βουλευτικών εκλογών και την ισχυροποίηση της Μαρίν Λεπέν ήταν το γεγονός που σημάδεψε τις κάλπες της 9ης Ιουνίου.

Η κίνηση του Εμανουέλ Μακρόν είναι υψηλού ρίσκου, το οποίο δεν φαίνεται να λογάριασε ο Γάλλος πρόεδρος. Μπορεί στη Γερμανία να μην προκλήθηκαν πολιτικές εξελίξεις, ωστόσο όλη η Ευρώπη αρκετές ημέρες μετά συζητάει το γεγονός πως τα τρία κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού χάνουν πλέον από ακροδεξιές και συντηρητικές δυνάμεις.

Υπενθυμίζεται πως το φθινόπωρο θα στηθούν κάλπες σε τρία κρατίδια της πρώην Ανατολικής Γερμανίας στα οποία το ακροδεξιό AfD δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να αναδειχθεί πρώτο.

Επιμύθιο: Ήταν μια ευρωπαϊκή εκλογική μάχη που με τα μέχρι τώρα δεδομένα προκάλεσε μεγαλύτερη αναμπουμπούλα στα κράτη – μέλη παρά στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Σε σχέση με τις ψήφους έγινε το αναμενόμενο.

Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ενισχύθηκε κατά 10 έδρες) και οι Σοσιαλδημοκράτες (έχασαν 3 έδρες).

Οι δυο μαζί δεν έχουν την πλειοψηφία του ημικυκλίου, όπως συμβαίνει από το 2019 και μετά. Δεν υπάρχει πάντως κάποιο θέμα, καθώς η πλειοψηφία του φιλοευρωπαϊκού κέντρου με τη βοήθεια των Φιλελευθέρων θα συγκροτηθεί. Και οι τρεις μαζί αθροίζουν 406 έδρες.

Αυτό δεν σημαίνει πως η πλειοψηφία των 361 εδρών για την επικράτηση της Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν είναι δεδομένη.

Ποιο είναι το μεγάλο πρόβλημα; Πως πρόκειται για μυστική ψηφοφορία οπότε οι διαρροές θα πρέπει να θεωρούνται σίγουρες.

Όλα θα εξαρτηθούν από τις συμφωνίες που θα γίνουν πριν και τις δεσμεύσεις τις μέχρι πρότινος πρόεδρου της Ε.Ε. απέναντι σε όσους τη στηρίξουν.

Με αυτή τη λογική δεν μπορεί να αποκλειστεί στήριξη και από την πτέρυγα των Μεταρρυθμιστών και Συντηρητικών.

Οι κρίσιμες θέσεις θα κλειδώσουν στη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στα τέλη της ερχόμενης εβδομάδας. 16 - 19 Ιουλίου όλα τα μυστήρια θα λυθούν, καθώς το Ευρωκοινοβούλιο θα αποφανθεί για τον και για τον νέο πρόεδρο της Κομισιόν.

Οι ακροδεξιές δυνάμεις είναι αυξημένες και αυτό δεν αποτέλεσε επίσης έκπληξη.

Οι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές «μεγάλωσαν» κατά επτά έδρες φτάνοντας τις 76 και η εθνικιστική ομάδα της Ταυτότητας και Δημοκρατίας κατά εννέα (58 έδρες).

Δεν αμφιβάλει κανείς πως θα επιχειρήσουν να πιέσουν τις άλλες πολιτικές οικογένειες με τη δική τους ατζέντα έχοντας ενδεχομένως και την ουγγρική προεδρία στο πλευρό τους που ξεκινά τον Ιούλιο. Παραμένουν οι δυο ευρωομάδες μοιρασμένες και το καλό νέο είναι πως δεν μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα, με τις έδρες που διαθέτουν, στο νομοθετικό έργο. 

Για την επόμενη ημέρα η αποδυνάμωση των Πρασίνων (έχασαν 19 έδρες) προέκυψε από το γεγονός πως σε αντίθεση με το 2019 η κλιματική κρίση δεν βρέθηκε στην κορυφή της ατζέντας προεκλογικά. Όχι πως δεν απασχολήσει τους «720» και γενικά την Ε.Ε., ωστόσο οι πολεμικές συρράξεις στην περιοχή και η κρίση της ακρίβειας μονοπώλησαν το ενδιαφέρον τόσο των κομμάτων όσο και των Ευρωπαίων πολιτών.