Του Αντώνη Αντζολέτου
Σημεία των καιρών είναι η επικράτηση και η άνοδος των ακροδεξιών σχηματισμών σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Και οι εξελιξεις στην Ελλάδα δείχνουν πως οι Σπαρτιάτες οι οποίοι αποκαλύφθηκαν πλήρως, ήρθαν για να μείνουν. «Απέξω Σπαρτιάτες από μέσα Ηλίας Κασιδιάρης», ακουγόταν χθες στους διαδρόμους της Βουλής.
Ήταν ο «μανδύας» προκειμένου ένα νεοφασιστικό μορφωμα όπως η Χρυσή Αυγή να βρεθεί και πάλι στη Βουλή; Οι περισσότεροι, πάντως εκτιμάται πως οι περισσότεροι ψηφοφόροι τους δεν έκαναν μια επιλογή της στιγμής, αλλά βρήκαν πάλι την πολιτικής τους στέγη που έχασαν με την εξαΰλωση του κόμματος του Νίκου Μιχαλολιάκου το 2019.
Είναι πολλοί οι λόγοι για τους οποίους στη Γηραιά Ήπειρο η ακροδεξιά έχει επικρατήσει και έχει αναπτύξει τις δυνάμεις της. Σε ακραία μορφή σε κάποιες περιπτώσεις σε λιγότερο ακραία σε άλλες. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η ακρίβεια από την πληθωριστική κρίση και κυρίως το προσφυγικό έχουν εκτοξεύσει τις ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις.
Η πανδημία και οι θεωρίες συνομωσίας που αναπτύχθηκαν έπαιξαν έναν σημαντικό ρόλο. Οι εκλογές που θα πραγματοποιηθούν τον Ιούνιο, στις οποίες τα κράτη μέλη της Ε.Ε. θα κληθούν να εκλέξουν τους εκπροσώπους τους στις Βρυξέλλες, είναι ιδιαιτέρως κρίσιμες. Όχι για την πρωτιά του Λαϊκού κόμματος που δεν αναμένεται να αμφισβητηθεί ούτε για τη δεύτερη θέση που όλα δείχνουν πως θα κατακτήσουν οι Σοσιαλδημοκράτες. Η ακροδεξιά δείχνει τα «δόντια» της σε μια σειρά από κράτη κάνοντας σαφές για άλλη μια φορά πως οι κρίσεις δίνουν πρόσφορο έδαφος στα άκρα να εκμεταλλευτούν κάθε πτυχή του λαϊκισμού.
Ο Εθνικός Συναγερμός στη Γαλλία, το Φόρουμ για τη Δημοκρατία στην Ολλανδία, το κόμμα Ελευθερίας στην Αυστρία, η Εναλλακτική για τη Γερμανία, η Λέγκα του Βορρά στην Ιταλία, και οι αντίστοιχες δυνάμεις σε Βουλγαρία, Ουγγαρία, Φινλανδία, καθώ και οι Σουηδοί δημοκράτες έχουν «μπολιάσει» τον λαό τους με ένα αίσθημα ανασφάλειας προς το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Από το κάδρο δεν βγαίνει ούτε η Ισπανία, καθώς το Vox αναδείχθηκε τρίτο κόμμα και κανείς δεν μπορεί να πει πως δεν τα πήγε καλά.
Μοιάζει με ντόμινο, όμως είναι γεγονός πως φασιστικά μορφώματα καταλαμβάνουν όλο και πιο συχνά θέσεις κεντρικής εξουσίας, έστω συνεργαζόμενα. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα η Τζόρτζια Μελόνι που έχει πάρει τη σκυτάλη από τη Μαρίν Λεπέν και αποτελεί πλέον την ηγετική μορφή της ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Το αίσθημα της αυτοσυντήρησης πάντως, σε μια χώρα που αλλάζει πρωθυπουργούς "με το κουτάλι", την έχει οδηγήσει στο να κάνει τη στροφή σε κάποια πράγματα ακόμα στο μεταναστευτικό. Στη Γαλλία η πρόεδρος του Εθνικού Συναγερμού εξακολουθεί να βρίσκεται στις επάλξεις και με υπομονή θα επιχειρήσει να κεφαλαιοποιήσει την οργή των συμπατριωτών της στις προεδρικές εκλογές του 2027.
Πρόσφατα πανεπιστημιακοί καθηγητές από αρκετές χώρες κατέγραψαν τις ακροδεξιές δυνάμεις στη γηραιά ήπειρο. Αποτελούν ένα νεφέλωμα ομάδων με διαφορετικές αποχρώσεις, που όμως τους ενώνουν και τους θρέφουν κοινές εθνικιστικές αντιλήψεις. Στη δεκαετία του 80, αυτές οι δυνάμεις δεν συγκέντρωναν περισσότερο από το 4% των ψήφων.
Αυξήθηκαν στο 8% μεταξύ 2007 και 2010 και συνέχισαν να κάνουν άλματα με τη μεταναστευτική κρίση του 2015. Από τη στιγμή που ένα σημαντικό μέρος της μεσαίας τάξης έχει χαθεί δεν είναι λίγοι όσοι θέλουν να τιμωρήσουν τους κυβερνώντες και χρησιμοποιούν ως μέσον την ακροδεξιά. Αν οι Ευρωπαίοι μέχρι πρόσφατα μπορούσαν να ισχυριστούν πως αντιστάθηκαν σθεναρά στο αναπάντεχο κύμα λαϊκισμού του Ντόναλντ Τραμπ, που έγινε πρόεδρος στις ΗΠΑ, τώρα απλώς ακολουθούν το ρεύμα. Άλλωστε και ο πρώην αμερικανός πρόεδρος παλεύει να ξαναγίνει πλανητάρχης.
Σε περίπου εννέα μήνες οι 720 έδρες του Ευρωκοινοβουλίου θα έχουν νέους ιδιοκτήτες και τα δεδομένα που υπάρχουν δεν προσφέρονται για αισιόδοξες προβλέψεις.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
