Υπάρχει μια ιστορία ενός ανθρώπου που στον δρόμο για τη δουλειά του καθημερινά συναντούσε έναν σκύλο που του γάβγιζε. Και όταν εκείνος πλησίαζε αρκετά, τότε ο σκύλος ξεκινούσε να τον κυνηγά με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να τρέχει φοβισμένος, αλλάζοντας δρόμο για να τον αποφύγει.
Ήρθε λοιπόν μια ημέρα που ο άνθρωπος μπουχτισμένος πια με αυτή την ιστορία και απαυδισμένος αποφάσισε να πάρει τη μοίρα στα χέρια του. Έτσι, άρπαξε ένα τούβλο με σκοπό να κυνηγήσει εκείνος το σκύλο όταν τον ξαναπλησίαζε. Όταν ήρθε λοιπόν αυτή η στιγμή και ο σκύλος πλησίασε και πάλι απειλητικά προς το μέρος του, αλλά πιο κοντά από κάθε άλλη φορά, τότε κραδαίνοντας το τούβλο στο χέρι του, έμεινε ακίνητος με ένα βλέμμα γεμάτο περιέργεια. Γιατί;
Επειδή παρατήρησε πως ο σκύλος δεν είχε δόντια! Κι έτσι ο άνθρωπος χαμογέλασε, έριξε κάτω το τούβλο και συνέχισε τον δρόμο του. Πόσες φορές ο φόβος δεν απορύθμισε τις αποφάσεις μας, δεν απέτρεψε τις πράξεις μας και δεν μας έστρεψε σε λάθος μονοπάτι. Πόσες στιγμές δεν το βάλαμε στα πόδια σε μια προσπάθεια να γλιτώσουμε από κάτι που μας φόβιζε.
Ο σκύλος χωρίς δόντια δεν είναι το πρόβλημα, αλλά ο φόβος που προκαλεί είναι το πραγματικό πρόβλημα και η αδυναμία αντιμετώπισης του.
Το μόνο που έχουμε να φοβόμαστε στη διαδρομή μας είναι ο ίδιος ο φόβος. Αυτός είναι που παραλύει την προσπάθεια να παραμείνουμε σταθεροί στο μονοπάτι μας, αλλά και αυτός που παρακωλύει κάθε προσπάθεια για πρόοδο ή αλλαγή.
Ποιοι είναι όμως οι φόβοι αυτοί που μας στοίχειωσαν και μας στοιχειώνουν; Τι πραγματικά φοβάται ο Έλληνας πολίτης; Ο συγγραφέας πίστευε πως, «αν δεν μπορούμε να περιγράψουμε έναν φόβο, δεν μπορούμε να τον υπερνικήσουμε.» Πώς περιγράφεις, όμως, ένα φόβο; Κατά την προσωπική μου άποψη για να τον περιγράψεις πρέπει πρώτα και πριν απ’ όλα να τον αποτυπώσεις.
«Η World Values Survey (WVS) είναι έρευνα που διεξάγεται σε παγκόσμιο επίπεδο από το 1981 σε δεκάδες χώρες του κόσμου. Η έρευνα περιλαμβάνει ένα ερωτηματολόγιο σχεδόν 300 ερωτήσεων, κοινό σε όλες τις χώρες, που διεξάγεται με αυστηρές, κοινές προδιαγραφές σε 'κύματα', περίπου κάθε πέντε χρόνια. Μέχρι τώρα έχουν διεξαχθεί έξι 'κύματα' της έρευνας και αυτή την εποχή διεξάγεται το έβδομο. Η WVS στην Ελλάδα διεξήχθη τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 2017 σε δείγμα 1.200 νοικοκυριών με προσωπικές συνεντεύξεις από τη Metron Analysis.»
Ανάμεσα στα χρήσιμα αποτελέσματα της εν λόγω έρευνας που αποτελούν τροφή για περαιτέρω διερεύνηση, είναι και οι απαντήσεις που δόθηκαν στο ερώτημα. «Τι φοβόμαστε περισσότερο;». Ως προς το συγκεκριμένο ερώτημα, τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν πως, «29% είναι το ποσοστό των Ελλήνων που ανησυχούν μήπως δεν είναι 'σε θέση να παρέχουν στα παιδιά τους καλή εκπαίδευση' και 6 στους 10 Έλληνες ηλικίας 30-49 ανησυχούν 'μήπως χάσουν τη δουλειά τους' ή 'μήπως δεν μπορούν να βρουν δουλειά'.»
Επτά χρόνια αργότερα και ειδικότερα από το 2019 και μετά, πολλά από τα παραπάνω αλλάξανε και οι θέσεις εργασίας αυξήθηκαν και το αίσθημα ασφάλειας αποκαταστάθηκε όπως ακριβώς και η εμπιστοσύνη των ξένων στη χώρα μας ως προς την επένδυση κεφαλαίων σε επίπεδο επενδύσεων που δημιουργούν καλά αμειβόμενες και διατηρήσιμες θέσεις εργασίας. Σήμερα που μιλάμε, οι φόβοι είναι άλλοι με κυρίαρχο αυτό της ακρίβειας.
Το χρήσιμο συμπέρασμα από μία τέτοια διαδικασία αποτύπωσης του φόβου μιας κοινωνίας είναι ότι πίσω από αυτόν τον φόβο βρίσκεται η λύση του προβλήματος, εάν μπορείς να την κοιτάξεις στα μάτια.
Πολλές φορές, το μόνο που χρειάζεται για την αντιμετώπιση των φόβων μας είναι να τους δούμε κατάματα και να σταθούμε με όπλο τη νηφαλιότητα και την ψυχραιμία απέναντι σε αυτούς και να κοιτάξουμε προσεκτικά. Κι εκεί ίσως να διαπιστώσουμε πως δεν είναι τίποτε περισσότερο από έναν σκύλο χωρίς δόντια.
* O Γιώργος Κουμπαράκης είναι CEO & Partner Break Even Consulting
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.