Του Βασίλη Χιώτη
Επί πέντε χρόνια που κυβερνούσε την χώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, ο όρος «κολοτούμπα» έγινε γνωστός διεθνώς από τα πίσω-μπρός και τα πήγαινε-έλα, του πρωθυπουργού και των συνεργατών του.
Με πιο χαρακτηριστική την αλλαγή πλεύσης μετά το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, ο Αλέξης Τσίπρας και οι υπουργοί του έδωσαν ρεσιτάλ ασυνέπειας μεταξύ των πράξεων και των προεκλογικών τους δεσμεύσεων, σε μια σειρά από ζητήματα, στα οποία άλλα έλεγαν κι άλλα έκαναν.
Έκαναν δύο εκλογές με ενισχυμένη αναλογική κι όταν διαπίστωσαν ότι στις επόμενες θα χάσουν θυμήθηκαν την απλή αναλογική. Κατηγορούσαν τους προκατόχους τους για διαπλοκή και πολυτελή βίο , αλλά και σε κότερα μπήκαν και με επιχειρηματίες έκαναν μυστικές συμφωνίες...
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΧΙΩΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΟΤΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ ΣΤΟΝ ΣΚΑΪ 100,3
Θα περίμενε κανείς ότι μετά από όλα αυτά, αλλά και την εκλογική συντριβή που ακολούθησε, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα έβαζε μυαλό και τουλάχιστον θα εξακολουθούσε να υπηρετεί τις ίδιες αρχές που υπηρετούσε – έστω μετά τις αναγκαίες κωλοτούμπες- όσο ήταν κυβέρνηση.
Αλλά ξεκίνησε και πάλι τις κωλοτούμπες, αυτή την φορά από την ανάποδη.
«Δεν πωλείται η ΕΥΔΑΠ», δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας στους συνδικαλιστές της εταιρείας, ενώ ο ίδιος συμπεριέλαβε την ΕΥΔΑΠ στην λίστα με τις επιχειρήσεις υπό αποκρατικοποίηση, που εντάχθηκαν στο περίφημο Υπερταμείο.
«Χουντικής εμπνεύσεως ο νόμος για την θέσπιση κανόνων στις διαδηλώσεις» δηλώνουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, έγινε χρήση του χουντοδιατάγματος του 1971 για να απαγορεύσουν διαδηλώσεις.
«Προϊόν παράνομης υποκλοπής η συνομιλία Παππά-Μιωνή» δηλώνουν οι συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα, ξεχνώντας πως είχαν υιοθετήσει πλήρως το περιεχόμενο της υποκλαπείσης συνομιλίας Μπαλτάκου- Κασιδιάρη από τον δεύτερο το 2015 και το είχαν αναγάγει σε μείζον πολιτικό ζήτημα.
Στην πολιτική υπάρχουν δύο κατηγορίες πολιτικών: Αυτοί που υπηρετούν αταλάντευτα τις αρχές τους, ανεξαρτήτως με το αν βρίσκονται στη κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση. Κι αυτοί που αλλάζουν άποψη σαν τις ανεμοδούρες, μετατρέποντας σε άποψη, το προσωπικό τους συμφέρον κάθε φορά.
Οι πρώτοι είναι ελάχιστοι. Οι δεύτεροι είναι πλειοψηφία. Οι πρώτοι είναι πραγματικοί πολιτικοί. Οι δεύτεροι είναι απλώς σαλτιμπάγκοι…
