Του Βασίλη Χιώτη
Τώρα που η κακοκαιρία υποχωρεί, ξεκινά ο απολογισμός της διαχείρισής της. Μιας διαχείρισης, που κατά γενική ομολογία υπολειπόταν πολύ, από το να χαρακτηριστεί επιτυχής. Το κράτος απέτυχε να περάσει πάνω από τον πήχη των προσδοκιών που το ίδιο καλλιέργησε τις προηγούμενες ημέρες.
Αλλά όταν λέμε ότι το κράτος απέτυχε, ποιο ακριβώς είναι το κράτος;
Είναι σίγουρα η Πολιτική Προστασία, η οποία έχει ήδη ζητήσει δύο φορές συγνώμη μέσα σε 24 ώρες, για την ταλαιπωρία που υπέστησαν οι πολίτες.
Είναι σίγουρα η Κεντρική Διοίκηση που επίσης ομολογεί ότι υπήρξαν αστοχίες στην έγκαιρη αντιμετώπιση ενός πρωτοφανούς χιονιά, ίσως του δριμύτερου τα τελευταία χρόνια. Αλλά αυτή η κεντρική διοίκηση εκτός από τις αστοχίες προχώρησε σε κάτι που ακουγόταν αδιανόητο μέχρι σήμερα: Για πρώτη φορά επιβλήθηκαν σε ιδιωτικές εταιρείες, άμεσες αποζημιώσεις για τους πολίτες που ταλαιπωρήθηκαν. Και δημιουργεί ταυτόχρονα ένα καθεστώς ικανοποίησης των πολιτών, που θα είναι πια δύσκολο να μην ισχύσει και για κάθε περίπτωση ταλαιπωρίας στο μέλλον.
Κράτος είναι η Πυροσβεστική, η Αστυνομία και ο Στρατός που επενέβησαν όταν κλήθηκαν κι απεγκλώβισαν τους αποκλεισμένους οδηγούς, πριν θρηνήσουμε κανένα θύμα. Γιατί κι αυτό δεν ήταν αυτονόητο. Σε παλαιότερες φυσικές καταστροφές έχουμε θρηνήσει πολλά θύματα, ενώ τουλάχιστον στις τρεις τελευταίες (Μήδεια, πυρκαγιές του Αυγούστου και την πρόσφατη) ανθρώπινη ζωή δεν χάθηκε.
Είναι η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία, που προέβλεψε ακριβώς την ημερομηνία και την ώρα άφιξης του χιονιά, αλλά κατηγορείται ότι δεν πρόβλεψε και το μέγεθός του.
Είναι ο ΔΕΔΔΗΕ που αντιμετώπισε το μεγαλύτερο μέρος των βλαβών του ηλεκτρικού δικτύου μέσα σε 24 ώρες, όταν πέρυσι χρειάστηκε πάνω από δέκα μέρες.
Αλλά κράτος είναι και η Περιφέρεια Αττικής, που πριν τον χιονιά έκανε επίδειξη των εκχιονιστικών μηχανημάτων, τα οποία όμως δεν τα είδαμε όταν έκλεισαν σε λίγες ώρες, η Κηφισίας, η Μεσογείων και η Μαραθώνος.
Κράτος είναι και οι δήμαρχοι της Αθήνας, εκ των οποίων κάποιοι δεν φρόντισαν να ρίξουν ούτε μια κουταλιά αλάτι στους κεντρικούς δρόμους του Δήμου τους, συμβάλλοντας με την απραξία τους στο χάος που δημιουργήθηκε.
Συνεπώς, όταν μιλάμε για την αποτυχία του κράτους να αντιμετωπίσει μια θεομηνία, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας, ότι μιλάμε και για την αποτυχία θεσμών που δεν έχουν καμιά σχέση με το κράτος. Κι όταν ξεχωρίσουμε το κράτος, θα διαπιστώσουμε, πως το κράτος δεν απέτυχε σε όλα, στην διαχείριση αυτής της κακοκαιρίας. Περισσότερο απέτυχαν, αυτοί που δεν τους λογαριάζουμε ως κράτος και που συνήθως λειτουργούν ως «κράτος εν κράτει»…
