Από τη μακρινή δεκαετία του ‘60 για την οικογένεια Μητσοτάκη καλλιεργήθηκε αντιπάθεια, που δεν προερχόταν αποκλειστικά από τους ιδεολογικά αντίπαλους. Την προϊστορία του θέματος θα την αναζητήσουν οι ενδιαφερόμενοι στους ιστορικούς, είναι η δουλειά τους άλλωστε να μας θυμίζουν και να αναλύουν το παρελθόν.
Το άρρωστο για την πολιτική ιστορία του τόπου είναι ότι η αντιπάθεια έως και εχθρότητα που εξελίχθηκε σε εχθροπάθεια από την Αριστερά την εκμεταλλεύτηκε πρώτα ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του ‘80 και τώρα στις ημέρες μας την εγκολπώνεται ο ΣΥΡΙΖΑ για να κάνει το πολιτικό του μεροκάματο.
Μπορεί να λειτουργήσει πολιτικό σύστημα το οποίο να ασπάζεται την άποψη ότι το παιδί φέρει ή μεταφέρει τις ευθύνες των γονέων του; Προφανώς όχι. Ουδόλως απασχολεί τη λαϊκίστικη ,με φασιστικές αντιλήψεις περί συλλογικής, οικογενειακής ευθύνης ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά σήμερα.
Λυπάμαι για τους ιδεολογικά, πολιτικά, κομματικά προσκείμενους στην Αριστερά εάν θίγονται με τη γενίκευση, η οποία διατυπώνεται επειδή στην Αριστερά, σε αντίθεση με τον φιλελεύθερο χώρο, νόμος της σιωπής φοβίζει τους ανθρώπους να εκφράζονται ελεύθερα και να στηλιτεύουν πρακτικές εξόντωσης.
Σημαίνει, ωστόσο, η συλλογική ή οικογενειακή ευθύνη το ίδιο για όλους; Ένα παράδειγμα:
Εάν γόνος Αριστερού πολιτικού ΣΥΡΙΖΑ είναι μπλεγμένος με τρομοκρατία ή ναρκωτικά σπεύδει όχι μόνο ο ίδιος ο γονιός αλλά πρωτίστως η φιλελεύθερη αστική αντίληψη να υπερασπιστεί τον γονιό πως δεν φέρει ευθύνη για τις επιλογές του παιδιού του και ότι στη σύγχρονη κοινωνία δεν πρέπει να επικαλούμαστε τη θεωρία της συλλογικής ευθύνης. Σωστά.
Μόνο που αυτό ισχύει μόνο για τις οικογένειες και τα παιδιά των Αριστερών ΣΥΡΙΖΑ.
Για τους αντιπάλους είναι θεμιτή η χρήση κάθε μέσου που αγιάζεται καθώς χρησιμοποιείται για τον…μεγάλο σκοπό: Την, με κάθε μέσο, κατάκτηση της εξουσίας. Ας είναι το μέσο δολοφονικό για την προσωπικότητα του αντιπάλου. Δεν ενδιαφέρει και κυρίως δεν κινητοποιεί την ονομαζόμενη Αριστερή διανόηση που αυτομάτως σπεύδει να υπερασπιστεί μόνο όσα την παράταξη της συμφέρουν. Εντελώς ιδεοληπτικά, μεροληπτικά και απολύτως συμφεροντολογικά. Δηλαδή χυδαία…
Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Προεδρία του κόμματος της ΝΔ δεν ήταν αναμενόμενη και δεν άφησε τις θετικότερες εντυπώσεις ακόμη και μέσα στο ίδιο του το κόμμα. Τη νίκη του ωστόσο αγκάλιασε μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας σε μια στιγμή που κυβερνούσε ο αριστεροδεξιός λαϊκισμός ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, σε μια στιγμή της πολιτικής μας ιστορίας που Πρωθυπουργός της Ελλάδας αναδείχθηκε Αριστερός και μάλιστα αυτοαποκαλούμενος Ριζοσπάστης με ψήφους της λαϊκίστικης Δεξιάς. Ο επί σειρά ετών προβεβλημένος πολιτικός της ΝΔ Π. Καμμένος αναδείκνυε με την κοινοβουλευτική του συνεργασία Πρωθυπουργό τον Α. Τσίπρα.
Με την ανάληψη της Προεδρίας της ΝΔ από τον Κυριάκο Μητσοτάκη μπήκαν μπροστά οι μηχανισμοί προπαγάνδας, λάσπης, συκοφάντησης και «δολοφονίας χαρακτήρα» των κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ που εκμεταλλεύτηκαν τα παραδοσιακά Μέσα Ενημέρωσης της επιρροής τους αλλά κυρίως τα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης στα οποία η διάχυση του ψεύδους είναι εύκολη και συστηματική. Απευθύνεται σε πολίτες, όχι κατ’ ανάγκη στρατευμένους, που καταναλώνουν τις δήθεν αποκαλύψεις μηχανισμών προπαγάνδας σχετικές με την προσωπική ζωή και την οικογένεια πολιτικών.
Σε πρώτη φάση στόχος του ΣΥΡΙΖΑ και των εντύπων που εκφράζουν την ιδεολογική του αντίληψη ήταν η σύζυγος του κ. Μητσοτάκη. Περισσότερα από τέσσερα χρόνια κράτησε η καθημερινή προσπάθεια εξόντωσης της προσωπικότητας της με τεχνικές που θύμιζαν τον τρόπο λειτουργίας των υπηρεσιών ασφαλείας ανατολικών χωρών του σοβιετικού μπλοκ. Η ταινία «Η ζωή των άλλων» περιγράφει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο πως η Στάζι παρακολουθούσε και χειραγωγούσε τη ζωή των ανθρώπων μέχρι να τους καθυποτάξει. Οι μηχανισμοί ΣΥΡΙΖΑ άψογα εκπαιδευμένοι από αντίστοιχες πρακτικές.
Μπορεί να εξαντλήθηκαν από το κυνηγητό της Μαρέβας Γκραμπόφσκι αλλά δεν εγκατέλειψαν το θήραμα Μητσοτάκη!
Καθώς παραμένουν προσκολλημένοι στις μεθόδους της μεταπολεμικής ψυχροπολεμικής περιόδου και αρνούνται να εκσυγχρονιστούν είναι επόμενο να αφήνουν τη σύζυγο και να συνεχίζουν με τα παιδιά του Πρωθυπουργού, κάνοντας μικρή στάση στον αείμνηστο πατέρα του. Είπαμε, η καλλιέργεια σκανδάλου που να απευθύνεται προς μαζική κατανάλωση μέσω των Μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι μια απλή διαδικασία. Αρκεί να την επιλέξει ο πολιτικός αντίπαλος ως τρόπο αναμέτρησής του.
Κι αυτή είναι η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ. Επενδύει μονίμως στην «εχθροπάθεια». Κρατά σε εγρήγορση τους οπαδούς του μόνο με καραμέλες θυμικού. Επιλέγει το εύκολο, αντί του επίπονου τρόπου πολιτικής. Δεν δαπανά χρόνο για ανάπτυξη σχεδίων και προτάσεων. Με στημένους τους μηχανισμούς του επιτίθεται στον πολιτικό του αντίπαλο με όλα τα εργαλεία του λαϊκισμού. Ξέρει, το έχει ήδη εφαρμόσει, ότι μέρος της κοινωνίας βολεύεται με τα προϊόντα της παραπολιτικής. Είναι εύπεπτα, δεν κουράζουν τη σκέψη, ικανοποιούν απωθημένα, ακουμπούν στην ανάγκη να εκφραστεί η αδικία, όχι στην πραγματική της διάσταση, αλλά ως άλλοθι στα λάθη προσωπικών επιλογών και τελικά να καταγγελθούν οι ελίτ. Το βασικό πολιτικό επιχείρημα του λαϊκισμού που είναι απολύτως αναγκαίο να απαντηθεί με την πολιτική και όχι απλώς με διαπιστώσεις των πολιτικών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στοχεύει Μητσοτάκη με τα δεδομένα της δεκαετίας του ‘80! Όταν το ΠΑΣΟΚ της εποχής Ανδρέα Παπανδρέου, για τις ανάγκες των εκλογών του 1985 «ανακάλυπτε» πλαστογραφημένη φωτογραφία της Στάζι και την δημοσίευε η τότε «Αυριανή» με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη να συνοδεύεται από Γερμανούς στρατιωτικούς για να κατηγορηθεί ότι ήταν συνεργάτης τους!
Κοντά τέσσερις δεκαετίες αργότερα οι πολιτικοί αντίπαλοι της οικογένειας Μητσοτάκη βρίσκονται στο ίδιο τροπάριο.
Αντί της ευθείας αντιπαράθεσης με πολιτικά επιχειρήματα, θέσεις, προτάσεις, ιδέες, επιλέγουν τη μιζέρια να καλλιεργούν την αντιπάθεια.
Και την υποτιθέμενη διανόηση και τους ανθρώπους των Γραμμάτων της Αριστεράς να σιωπούν φοβισμένοι από το σταλινικό ιδεολογικό και κομματικό περιβάλλον στο οποίο έζησαν και δυστυχώς γαλούχησαν τους γόνους τους....
