Δεν μου άρεσαν από πάντα τα Χριστούγεννα. Δεν αγαπώ τον χειμώνα, το κρύο και το σκοτάδι. Επιπλέον, ως παιδί περνούσα το Πάσχα στο χωριό, στις αλάνες, παίζοντας με τους φίλους μου, αλλά τα Χριστούγεννα στην πόλη, κλεισμένη σε σπίτια με τους συγγενείς. Έτσι, για χρόνια, αυτές οι γιορτές μου περνούσαν σχεδόν αδιάφορες. Μέχρι που, μεγάλη πια, άρχισα να χαίρομαι κάθε χρόνο όταν πλησίαζαν τα Χριστούγεννα. Πλέον, στολίζω με περίσσιο κέφι από νωρίς και ξεστολίζω αργά, χαίρομαι την κάθε στιγμή και την κάθε μικρή λεπτομέρεια των γιορτών. Επιδιώκω να βγαίνω έξω, για να χαζεύω τη γιορτινή Αθήνα, αλλά και να μένω σπίτι, για να χαλαρώνω με τα φώτα του δικού μου δέντρου. Και κάτι ακόμα, στη δική μου οικογένεια, υπάρχει ένας κανόνας: Τις γιορτές τις περνάμε όλοι μαζί. Είμαστε μια ούτως ή άλλως δεμένη οικογένεια, όμως αυτός είναι ένας άτυπος κανόνας που έχω «επιβάλει» εγώ (με βοηθάει και ότι γιορτάζω την Πρωτοχρονιά, βλέπεις). Κι αυτό γιατί δεν βλέπω άλλο τρόπο να γιορταστούν αυτές οι ημέρες.
Και τώρα θα μου πεις, πώς κάποιος που δεν συμπαθούσε καν τα Χριστούγεννα δίνει τόση σημασία στις οικογενειακές συγκεντρώσεις; Έχοντας κι εγώ η ίδια την απορία πως κάτι που ξεκίνησε ως ασήμαντο, κατέληξε τόσο σημαντικό, κατάλαβα αυτό: Με τις ζωές να κυλούν γρήγορα και παράλληλα, πολλές φορές, η καθημερινότητα μας απομακρύνει απ’ όλους σχεδόν τους αγαπημένους μας. Όσο μεγαλώνουμε, τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Δίνουμε «μάχες» για να διασφαλίσουμε λίγο χρόνο με τους δικούς μας ανθρώπους. Μια συγκέντρωση που παίρνει τελικά σάρκα και οστά είναι μια μικρή νίκη. Κι αυτό ακριβώς είναι που την κάνει τόσο πολύτιμη.
Ξέρω, βέβαια, τις αντιρρήσεις σου. Οι συγγενείς είναι ένα απαιτητικό και πολλές φορές δύσκολο κεφάλαιο. Καθένας μας κάθεται σ’ αυτό το τραπέζι με τις παραξενιές του. Κι όταν στις διακοπές το μόνο που θέλεις είναι λίγη ηρεμία, οι συγγενείς δεν είναι σίγουρο ότι θα σου την χαρίσουν. Όμως, αν το δεις από μια άλλη πλευρά, ακόμη κι αυτές οι μικρές παραξενιές του καθενός μας είναι που χαρίζουν σε αυτές τις γιορτινές συγκεντρώσεις όλη τη χάρη και τη γοητεία τους. Οι πιο αστείες στιγμές προκύπτουν συνήθως από ανόητες διαφωνίες. Αυτή είναι η χαριτωμενιά των Χριστουγέννων με την οικογένεια. Όλοι είμαστε διαφορετικοί, αλλά και όλοι αγαπιόμαστε πολύ κι έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον. Κι αυτό δεν αντιγράφεται με κανένα πάρτι και δεν αποτυπώνεται σε κανένα δείπνο ακριβού εστιατορίου.
Κι ίσως να σκεφτείς ότι είμαι από τους τυχερούς. Δεν έχουν όλοι οικογένειες σαν την δική μου. Δίκιο έχεις. Σ’ αυτή την περίπτωση, όμως, θα πρέπει να θυμάσαι ότι οικογένεια δεν είναι μόνο εκείνοι με τους οποίους μας συνδέουν δεσμοί αίματος. Είναι κι εκείνοι που επιλέξαμε, που ήρθαν στη ζωή μας σαν τα πιο σπουδαία δώρα. Αν, λοιπόν, η πρώτη σου οικογένεια δεν είναι το πιο κατάλληλο περιβάλλον για να περάσεις αυτές τις γιορτές, διάλεξε τη δεύτερη. Πέρνα τις, όμως, με ανθρώπους, άτομα που αγαπάς και σε αγαπούν και μαζί μπορείτε να δημιουργήσετε υπέροχες, ζεστές αναμνήσεις. Έτσι κάνω κι εγώ. Μοιράζω το χρόνο μου ανάμεσα στις δύο οικογένειές μου. Η παραμονή είναι αφιερωμένη στους αγαπημένους μου συγγενείς και η Πρωτοχρονιά με βρίσκει να ανοίγω την πόρτα σε φίλους που έρχονται με το πιο λαμπερό τους χαμόγελο, ανυπομονώντας να γιορτάσουμε παρέα το όνομά μου, αλλά κυρίως αυτή τη νέα χρονιά που απλώνεται μπροστά μας, έτοιμη να μας εκπλήξει με τις περιπέτειές της.
Τώρα ίσως με καταλαβαίνεις. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, οι γιορτές είναι οικογενειακή υπόθεση.
Πηγή: Savoir VilleΔιαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.