Οι αλήθειες για τις σχέσεις του σήμερα-Γεμίσαμε αδιάφορους καψούρηδες

Οι σχέσεις του σήμερα είναι κάτι σαν το γυαλί. Μερικές σπάνε και ξανά κολλάνε, κι άλλες όσο κι αν το προσπαθούν δεν επιστρέφουν στην κανονικότητα τους

Οι σχέσεις του σήμερα θεωρούνται εύθραυστες από κάθε άποψη. Πού οφείλεται όμως αυτό;

Διάβασε παρακάτω και θα διαπιστώσεις πως η αλήθεια είναι ένα πιάτο που σερβίρεται κρύο ή ένα παιχνίδι που πολλές φορές μας γυρνάει μπούμερανγκ.

Γεμίσαμε αδιάφορους καψούρηδες, και μη μου πεις πως διαφωνείς αφού έχουμε υιοθετήσει στην πλειοψηφία μας την άποψη πως οποίος νοιάζεται, χάνει. Το λιγότερο τραγικό, δε νομίζεις;
Μέχρι και η απιστία πλέον μοιάζει διαδικτυακή. Ύποπτα reactions και νέοι ακόλουθοι του προσώπου που μας ενδιαφέρει αυτομάτως σημαίνουν νέες απειλές ή και αιτία για να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με εκείνον ή εκείνη που μας αρέσει.
Ονομάσαμε τον έρωτα ενθουσιασμό και αυτός βαρέθηκε τόσο πολύ που έχασε την αξία του, γι’ αυτό και πλέον επιλέγει να εξαφανίζεται πιο γρήγορα και από τα 24ώρα stories στο Instagram.
Προτιμάμε την εύκολη λύση (προφανώς και όχι όλοι) μιας γυμνής ή προκλητικής φωτογραφίας από το να απολαμβάνουμε από κοντά το γυμνό κορμί και τη γυμνή ψυχή ενός ανθρώπου που πραγματικά μας ενδιαφέρει. Κοινώς; Τα «προεόρτια» έγιναν η αρχή, η μέση και μάλλον το τέλος, αφού τι άλλο να περιμένεις αργότερα από τον άλλον;
Ανυπομονούμε να δούμε ένα μήνυμα, μια αντίδραση ή ένα like από το πρόσωπο που μας ενδιαφέρει και μάλιστα πολλές φορές περισσότερο από το να δούμε αυτό το πρόσωπο από κοντά.
Εξομοιώσαμε την υποχώρηση με τον συμβιβασμό κι αν κάτι ξέρουμε καλά είναι ότι δεν πρέπει να συμβιβαζόμαστε. Έτσι γεμίσαμε σκληρούς τάχα μου ανθρώπους, που όμως θα έκαναν κατά βάθος τα πάντα για την αληθινή αγάπη.
Κάποτε ίσχυε το ρητό «τα εν οίκω μη εν δήμω». Τώρα; Τώρα να εύχεσαι ότι αφορά τις διαπροσωπικές σου σχέσεις να μπορεί να παραμείνει «κρυφό». Γιατί δυστυχώς ναι, όλα πλέον με ένα κουμπί μπορούν να γίνουν δημόσια ή ευρέως κοινοποιημένα.
Βάζουμε σχεδόν τα πάντα σε κουτάκια, ακολουθούμε πρότυπα και την εποχή όπως ακριβώς μας το ορίζει η κοινωνία. Δηλώνουμε αντισυμβατικά όντα αλλά αν το καλοσκεφτείς τελικά μόνο αντισυμβατικά δεν προσπαθούμε να ζούμε. Το ίδιο ακριβώς κάνουμε και με τον έρωτα και λυπάμαι που το λέω αλλά ναι, ο έρωτας δεν θα έπρεπε ποτέ μα ποτέ να μπαίνει σε κανόνες αλλά ούτε και να γίνεται βιαστικός.
Στεκόμαστε στο «φαίνεσθαι». Ξεχνάμε το «είναι». Τόσο πεζά.
Στοιχηματίζω πως οι περισσότεροι έχουν μια ”καβάτζα” στην ερωτική τους ζωή, ακόμη κι αν δεν το ξέρει κανείς. Ακόμα και αν δεν το ξέρουμε ούτε και εμείς οι ίδιοι πραγματικά. Συναισθηματικά μας βολεύει. Ή μήπως όχι;
Μοιάζει πιο βολικό να μοιραστούμε το κρεβάτι μας με κάποιον παρά να συζητήσουμε μαζί του. Η εύκολη λύση μοιάζει πάντα πιο όμορφη κι αν διαφωνείς, χαίρομαι. Καλά κάνεις.
Σε μια πρώτη γνωριμία συνήθως δείχνουμε κάτι διαφορετικό ή και πιο ωραιοποιημένο από αυτό που είμαστε με απώτερο σκοπό να κρατήσουμε τον άλλον κοντά μας, και τελικά καταλήγουμε συνήθως ο ένας να νιώθει ότι βρίσκεται σε σχέση και ο άλλος να φαίνεται φανερά ότι βρίσκεται «αλλού» ή και στον κόσμο του γιατί δεν του αρέσει ο δικός μας.
Η έννοια της εσωστρέφειας έχει αποτελέσει ιδιαιτέρως έντονο προτέρημα και αυτό οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε προσωπικότητες που σκέφτονται εγωιστικά. Όχι, σχέσεις δεν σταυρώνονται έτσι, μη σου πω ούτε καν συναντιούνται στη μέση της διαδρομής.
Προσπαθούμε μανιωδώς να δείχνουμε αψεγάδιαστοι σε όλα τα επίπεδα και αναζητώντας την τελειότητα πάνω μας, αγνοούμε ότι και ο άνθρωπος που μας αρέσει είναι γεμάτος ψεγάδια και μάλιστα αυτή είναι και η μαγεία του.
Η ζωντανή επικοινωνία έχει αντικατασταθεί από μηνύματα κι ηχογραφήσεις στα κινητά μας. Που θα πάει άραγε όλο αυτό; Ομολογώ πως αναρωτιέμαι και μάλιστα συχνά .
Τα reactions και τα gifs είναι τα νέα «σε θέλω» – «μου λείπεις».
Sorry not sorry για αυτό, αλλά ζητάμε συνεχώς περισσότερα από όσα μπορούμε πρωτίστως εμείς οι ίδιοι να προσφέρουμε στον άλλο.
Χμμ τι λες γι’ αυτό; Πιο πολύ μας ενδιαφέρει να «κατακτήσουμε» τον άλλο παρά να του δείχνουμε την αγάπη μας καθημερινά.
Έρευνες (και δεν είναι λίγες) ολοένα και πιο συχνά δείχνουν πως κυρίως λόγω των social media νιώθουμε ότι έχουμε άπειρες επιλογές στον ερωτικό μας τομέα. Κι οι πολλές επιλογές μάντεψε.. Μας κάνουν να βλέπουμε τα πράγματα πιο εγωιστικά και σίγουρα πιο ασυμβίβαστα με την κακή έννοια.
Και κάπως έτσι αναρωτιόμαστε πως γεννήθηκαν τα «διαβάστηκε», το ghosting, οι «καρδούλες» κι ένας σωρός όροι για να περιγράψουν όλα το ίδιο φαινόμενο: Τον φόβο του να είμαστε ειλικρινά ο εαυτός μας.
Μας ενδιαφέρει περισσότερο να έχουμε στα χέρια μας το κινητό μας παρά μια καρδιά. Ομολογώ πως αυτό κάπου το διάβασα και απευθείας πάτησα καρδούλα, σημεία των καιρών βλέπεις.
Προτιμάμε (όχι όλοι, τα είπαμε) τις ελεύθερες σχέσεις γιατί είναι άνετες, ευέλικτες και φυσικά προσφέρουν ευχαρίστηση με συνήθως μηδενικό συναισθηματικό ρίσκο. Παιδιά, να ερωτευτούμε είπαμε ε; Για επιχειρήσεις ας ψαχτούμε σε άλλα μονοπάτια.
Λογική, λογική και πάλι λογική. Τόσο σημαντική αλλά αναρωτιέμαι και εδώ: Η καρδιά μας που βρίσκεται;
Σκεφτόμαστε ποια φωτογραφία θα φέρει περισσότερα likes αντί να κάνουμε το πιο σημαντικό: Να «ρουφήξουμε» στη κυριολεξία κάθε στιγμή με το αγαπημένο μας πρόσωπο.
Εκπαιδευόμαστε σε ατομικά αθλήματα και μάλιστα από παιδιά, κυρίως σε θέματα που αφορούν την επαγγελματική μας σταδιοδρομία ενώ οι σχέσεις είναι ομαδικό άθλημα και αυτό είναι κάτι που χρήζει διαπαιδαγώγηση από νεαρή ηλικία.
Στην εποχή της υπερβολικά διαθέσιμης πληροφορίας βαριόμαστε σχετικά γρήγορα κι έτσι καταλήγουμε να μην θέλουμε να μείνουμε κάπου για πολύ.
Το φλερτ δεν είναι μόνο ερωτικού περιεχομένου λόγια. Αντιθέτως, το φλερτ θέλει ταλέντο και λίγοι φαίνεται πλέον να έχουν τη θέληση να το εξελίξουν.
Το τελευταίο μας αφορά νομίζω όλους ανεξαιρέτως, αφού αντικειμενικά όλοι μας λίγο- πολύ δυσκολευόμαστε με τα νέα δεδομένα που αφορούν τις σχέσεις μας. Ωστόσο, και για να είμαστε ειλικρινής, ειδικά η έρμη η γενιά μας πασχίζει κυριολεκτικά να βρει τα πατήματα, την ταυτότητα αλλά και την επαναστατική της εκδοχή.