Μερικά χρόνια πίσω, εκεί γύρω στα 20 μου, οι μέρες γέμιζαν με μαθήματα στο πανεπιστήμιο, διάβασμα, δραστηριότητες και εξόδους με φίλους. Πολλούς φίλους… παλιούς συμμαθητές, νέους συμφοιτητές, παιδικούς φίλους από το χωριό και πολλούς ακόμη που γέμιζαν τη ζωή μου με ευχάριστες, ανέμελες στιγμές. Κάθε στιγμή χωρίς αυτούς έμοιαζε με μέρα που δεν αξιοποιήθηκε σωστά. Όταν ερχόταν το Σαββατοκύριακο και δεν είχες κανονίσει ήδη μέχρι τα μέσα της εβδομάδας με ποιους θα βγεις και πού, κάτι είχε πάει λάθος. Η παρουσία ανθρώπων ήταν διαρκής, θορυβώδης, απαραίτητη.
Σήμερα, μερικά χρόνια μετά, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς τα ίδια. Οι μέρες γεμίζουν περισσότερο με υποχρεώσεις, παρά με ανεμελιά. Κινούμαι ανάμεσα στη δουλειά, το σπίτι, διάφορες εξωτερικές και εσωτερικές υποχρεώσεις και, όταν είναι δυνατό, συναντήσεις με τους αγαπημένους μου ανθρώπους. Όχι όλους εκείνους που υπήρχαν τότε, αλλά έναν μικρότερο και πιο ουσιαστικό πυρήνα. Αυτή είναι η νέα μου πραγματικότητα. Αυτή είναι η πραγματικότητα των περισσότερων καθώς μεγαλώνουν.
Μέσα, λοιπόν, σε αυτή τη φρενήρη καθημερινότητα, πιάνω συχνά τον εαυτό μου να αναζητά κάτι, που παλιότερα δεν είχε ανάγκη: Χρόνο με τον εαυτό μου. Λίγες στιγμές ησυχίας, όπου μπορώ να καθίσω και να τα πω με μένα, χωρίς κανείς και τίποτα να μας διακόπτει. Κάτι τέτοιο συχνά μοιάζει με πολυτέλεια, όσο όμως κοπιάζω για να εξασφαλίσω λίγο ατομικό χρόνο, τόσο πιο έντονα συνειδητοποιώ πόσο απαραίτητος είναι.
Ο ατομικός χρόνος δεν σημαίνει να σύρεις απαραίτητα τον εαυτό σου σε μια καφετέρια ή στο σινεμά. Κάτι τέτοιο, άλλωστε, για πολλούς φαντάζει τρομακτικό. Όχι γιατί πράγματι είναι, αλλά γιατί έτσι μας έμαθαν. Ότι είναι «κάπως» να κυκλοφορείς μόνος σου. Γιατί, άραγε; Γιατί είναι κακό ή ντροπή να πας σε εκείνο το εστιατόριο ή σε εκείνο το ταξίδι που θέλεις εδώ και καιρό; Κι ας μην υπάρχει κανείς να σε συντροφεύσει. Ο εαυτός σου και μόνο αρκεί για παρέα.
Ακόμη, όμως, και λίγος ατομικός χρόνος στο σπίτι αρκεί. Όχι, δεν εννοώ να χαζεύεις στο κινητό σου. Αυτή παραμένει μια μορφή σύνδεσης με άλλους, η οποία, σε ορισμένες περιπτώσεις, αγγίζει τα όρια της υπερβολής. Εννοώ πραγματικό, ουσιαστικό χρόνο αποσύνδεσης από οτιδήποτε άλλο και σύνδεσης μόνο με σένα.
Για πολλούς, η ιδέα μπορεί να φαντάζει περίεργη. Είναι εύκολο να αντλούμε αυτοεκτίμηση φροντίζοντας τους άλλους. Στην πραγματικότητα, όμως, όλοι έχουμε ανάγκη από ατομικό χρόνο. Έχεις πιάσει τον εαυτό σου να αναζητά την ησυχία οπουδήποτε μπορεί να τη βρει; Ή να σκέφτεται συχνά τρόπους απόδρασης από καθημερινές καταστάσεις που προκαλούν στρες; Εάν ναι, τότε ξέρεις ότι χρειάζεσαι χρόνο με τον εαυτό σου, ακόμη κι αν δε το είχες συνειδητοποιήσει μέχρι τώρα.
Και τώρα που το συνειδητοποίησες τι πρέπει να κάνεις; Ποια μορφή πρέπει να έχει αυτός ο ατομικός χρόνος;
Δεν υπάρχει μία, ενιαία απάντηση. Πρέπει να κάνεις ό,τι σε ευχαριστεί και σου προσφέρει ηρεμία, αρμονία και εσωτερική γαλήνη. Προσπάθησε, για παράδειγμα, να σκεφτείς πράγματα που πάντα ήθελες να κάνεις, αλλά πάντα έβαζες στο περιθώριο, θέτοντας άλλες προτεραιότητες. Ή αναρωτήσου: Πώς μοιάζει μια ιδανική μέρα για σένα; Και, στο τέλος αυτής της ημέρας, πώς θέλεις να νιώθεις; Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα θα σε βοηθήσουν να διαμορφώσεις σωστά τον ατομικό σου χρόνο.
Το σίγουρο είναι ότι μπορείς να αποκομίσεις σημαντικά οφέλη:
- Συνδέεσαι βαθύτερα με τον εαυτό σου
Έχεις την ευκαιρία να επανασυστηθείς με τον εαυτό σου, να τον μάθεις καλύτερα, να αφουγκραστείς τις ανάγκες και τις επιθυμίες του. Έτσι, μαθαίνεις να του φέρεσαι καλύτερα, κάτι που μόνο θετικό αντίκτυπο μπορεί να έχει.
- Βελτιώνεις τις σχέσεις σου με τους άλλους
Όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, όσο καλύτερα τα έχεις με τον εαυτό σου, τόσο καλύτερες θα είναι και οι σχέσεις σου με τους άλλους. Δίνοντας διαρκώς προτεραιότητα στις ανάγκες και τις επιθυμίες των άλλων, αφήνουμε τις δικές μας στο περιθώριο. Μακροπρόθεσμα, αυτό μας αφήνει με απωθημένα και μια άδικη γκρίνια προς τους άλλους.
- Είναι πιο πιθανό να βρίσκεις τις λύσεις που αναζητάς
Με τόσα να συμβαίνουν γύρω μας, είναι πολύ εύκολο να πελαγώσεις. Να νιώθεις ότι τα προβλήματα σε έχουν καταπλακώσει και ότι αδυνατείς να βρεις λύσεις. Είναι εξίσου εύκολο να αναζητήσεις τη βοήθεια τρίτων. Οι τρίτοι, όμως, κρίνουν με βάση τη δική τους αντίληψη και το τι θα λειτουργούσε για εκείνους. Στην πραγματικότητα, μέσα σου κρύβονται οι απαντήσεις σε όλα τα ζητήματα που σε απασχολούν. Και ίσως ο ατομικός χρόνος είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεσαι για να τις διακρίνεις πεντακάθαρα.
- Καλλιεργείς την τόλμη να κάνεις όλα όσα θέλεις
Εκθέτοντας τον εαυτό σου εκεί έξω, μόνο του, κάνοντας πράγματα που πάντα ήθελες, αλλά δεν τολμούσες, θα ξεκολλήσεις από όλα τα στερεότυπα και τον δισταγμό που σε κρατάει πίσω χωρίς να υπάρχει κανένας ουσιαστικός λόγος. Θα αποκτήσεις θάρρος και τόλμη να κάνεις όσα θέλεις, χωρίς δεύτερη σκέψη, ενισχύοντας την εσωτερική σου δύναμη και αυτοεκτίμηση.
- Αποδίδεις καλύτερα
Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο: Όταν θέλεις να ολοκληρώσεις κάτι, οι άλλοι λειτουργούν περισσότερο ως περισπασμός, παρά ως βοήθεια. Γι’ αυτό, βρες έναν ήσυχο χώρο, ρύθμισε το τηλέφωνό σου στο αθόρυβο και πιάσε δουλειά! Είναι σίγουρο ότι και πιο γρήγορα θα τελειώσεις και με καλύτερα αποτελέσματα.
Το να μένεις με τον εαυτό σου δεν είναι μοναξιά. Μην πέσεις σε αυτή την παγίδα
Έχεις βρεθεί ποτέ σε έναν χώρο γεμάτο ανθρώπους, νιώθοντας ότι δεν μπορείς να επικοινωνήσεις ουσιαστικά με κανέναν; Αυτό είναι μοναξιά. Και δεν έχει καμία σχέση με τον χρόνο που περνάς με τον εαυτό σου. Το να είσαι μόνη είναι μια φυσική κατάσταση, ενώ η μοναξιά είναι ένα συναίσθημα. Άλλωστε, αν μάθεις να αξιοποιείς σωστά τον ατομικό σου χρόνο, δεν θα νιώσεις ποτέ ξανά μόνη, γιατί θα έχεις πάντα την καλύτερη παρέα: Εσένα!
Πηγή: Savoir VilleΔιαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.