Γυρίζω τον χρόνο πίσω. Πίσω στα φοιτητικά μου χρόνια και ευτυχώς αυτά τα χρόνια μου είναι ευδιάκριτα ακόμα.
Ένα «ντροπαλό» κορίτσι πήρε και επίσημα την απόφαση να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα. Όσοι την ήξεραν, ήξεραν πως δεν της άρεσε να διαβάζει πολύ, μόνο τα μαθήματα που είχαν κάτι ουσιαστικό να της μάθουν. Αγαπούσε τη Λογοτεχνία, τα Αρχαία, την Έκθεση, τη Βιολογία. Ενθουσιάστηκε πολλές φορές με τον χημικό της.
Εξαίρεση αποτέλεσαν οι πανελλήνιες, όπου τα έδωσε όλα κι ας μην πήγαν τα πράγματα όπως τα περίμενε. Η σελίδα άλλαξε και το κεφάλαιο που επέλεξε, το ήξεραν όλοι. Μαζί και οι πέτρες.
Μπήκε στη σχολή που ονειρευόταν από το Γυμνάσιο. Μπήκε στη σχολή που είχε εκμυστηρευτεί στον πρώτο της έρωτα πως θα γίνει πραγματικότητα. Όλοι της το έλεγαν πως της ταιριάζει, όλοι πέραν της ίδιας διότι η αμφιβολία υπήρξε από μικρή ηλικία, στενή της φίλη. Τελικά τα κατάφερε, πήρε πτυχίο και πέρασε 5 υπέροχα χρόνια που έμαθε σχεδόν τα πάντα για τον εαυτό της.
Ψέμα νούμερο ένα
Οι συγκεκριμένες σπουδές την έκαναν πολλές φορές να σκεφτεί πως κάθε διαταραχή που μάθαινε και κάθε ατομική διαφορά αναφερόταν σε εκείνη. Ίσως ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα – παιχνίδια που έκανε το μυαλό της για να εξερευνήσει όσα περισσότερα μπορούσε, σχεδόν αμάσητα. Ψέμα 2; Η ντροπαλότητα της δεν ήταν τελικά μειονέκτημα, αλλά αρετή και μάλιστα από τις λίγες.
«Ώρα να διαλέξεις θέμα πτυχιακής». Η επόπτρια μου ήταν ξεκάθαρη. Διάλεξε κάτι που να σε χαρακτηρίζει. Η αναποφασιστικότητα μου υπήρξε εξίσου παραπλανητική. Τελικό θέμα πτυχιακής; Συσχέτισα την ντροπαλότητα με το κοινωνικό άγχος και κατόπιν έρευνας, έδωσα 2 ερωτηματολόγια σε 100 συμμετέχοντες, ώστε να ανακαλύψουμε μαζί τι ποσοστά ντροπής ή κοινωνικού φόβου παρατηρούνται εκεί έξω.
Η «ιντριγκαδόρικη» έρευνα. Ομολογώ πως υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον από όσους διάβασαν, έμαθαν ή συμμετείχαν στην έρευνα μου. Ομολογώ πως χάρηκα γιατί λίγο πριν παραδώσω, συνειδητοποίησα πως όσα έψαξα και έγραψα, είχαν κατά ένα τεράστιο ποσοστό να κάνουν με τον εαυτό μου. Δεν θα σου πω περισσότερα για την έρευνα (αν θες μπορώ να στη στείλω), γιατί ο σκοπός μου εδώ είναι άλλος.
«Ο θρασύς εκνευρίζει, ο ντροπαλός έχει πολλά περισσότερα να πει»
Τα χρόνια πέρασαν και το κορίτσι με την έρευνα μεγάλωσε, αλλά δεν έπαψε ποτέ να εξερευνεί τον εαυτό της. Μπορεί να μην ήταν ποτέ εκείνη που θα κυριαρχούσε το ενδιαφέρον, να μην ήθελε δηλαδή να τραβάει ολονών τα βλέμματα, όμως δεν κόμπιαζε ποτέ όταν μιλούσε στη δουλειά της, με τους φίλους της και κυρίως όταν εξέφραζε όσα αφορούσαν τον εαυτό της. Ευτυχώς, ήξερε να καμουφλάρετε ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε.
Προβληματίστηκε, ακόμα «ψάχνει» για όλα απαντήσεις
Είναι η φύση της αν θες τέτοια, ίσως να είσαι και εσύ ένας τέτοιος άνθρωπος και αυτό είναι παραπάνω από οκ. Είναι οκ, γιατί το να αναγνωρίζεις τις αδυναμίες σου και να τις μετατρέπεις λίγο αργότερα σε προτέρημα, είναι αρετή. Η ντροπαλότητα είναι αρετή. Και ενώ μου πήρε χρόνια να το αναγνωρίσω, πλέον μπορώ και να στο υπογράψω.
Πολυάριθμες έρευνες και ψυχολόγοι θα σου πουν πως το να είσαι ντροπαλός δεν είναι απλώς ένα χαρακτηριολογικό στοιχείο, αλλά μια κατάσταση, σαν την ευτυχία ή τη θλίψη. Eτσι όλοι μπορεί κάποια στιγμή στη ζωή τους να αισθανθούν αμηχανία σε μια παρουσίαση (μου έχει συμβεί και εμένα) ή σε ένα πρώτο ραντεβού ή οταν βρεθούν σε μια κοινωνική εκδήλωση που φαινομενικά δεν αισθάνονται άνετα γιατί δεν γνωρίζουν κανέναν.
Κοκκινίζεις εύκολα; Ευτυχώς, έχω την χαρά να μη σωματοποιώ κατά αυτόν τον τρόπο αυτό μου το συναίσθημα, μου συμβαίνουν όμως άλλα πράγματα και κυρίως όταν ήμουν μικρότερη.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η εφίδρωση και συγκεκριμένα των χεριών μου. Άλλοι αισθάνονται πως βιώνουν κρίση πανικού την στιγμή που εμφανίζεται η ντροπαλότητα τους. Οι δημόσιες ομιλίες είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα και αυτό γιατί ένας ντροπαλός άνθρωπος έχει τεράστια ανασφάλεια με την κριτική. Η πρώτη σκέψη που συνήθως κάνει είναι πως θα πάθει μπλακ αουτ. Κάποιοι ερμηνεύουν την ντροπαλότητα ως ψυχρότητα και άλλοι ως έπαρση. Εσύ; Πως αισθάνεσαι όταν εμφανίζεται αυτό σου το συναίσθημα; Μήπως έχεις ακούσει πολλές φορές το επίθετο του/ της σνομπ;
Όχι, δεν είμαι σνομπ και μάλλον ούτε εσύ
Αναφέρομαι σε έναν συμφοιτητή μου που κάποτε μέσα από αυτό γίναμε φίλοι, ενώ η πρώτη του κουβέντα στον πρώτο μας καφέ ήταν αυτή: «Ρε συ, ειλικρινά σε είχα περάσει για πολύ σνομπ. Τελικά έπεσα έξω». Δεν ήταν ο μόνος που είχε υποθέσει κάτι τέτοιο για εμένα. Η υπερπροσπάθεια μου βέβαια να αποδείξω σε όσους ανθρώπους με ενδιέφεραν ότι δεν είμαι ελέφαντας, κάποια στιγμή άρχισε να με κουράζει και σήμερα ευτυχώς μου περνάει αδιάφορο. Οπότε στο σήμερα επιτρέπω να με λένε όπως θέλουν, αρκεί να πιστεύω και εγώ με τη σειρά μου ότι θέλω για τον καθένα.
Όσοι θέλουν να σε μάθουν, ας σε μάθουν. Εσύ ο ντροπαλός ή εσύ, η κοπέλα που προσπαθείς να γίνεις συμπαθής για να επιτύχεις κάποιους από τους μελλοντικούς σου στόχους, έχε υπόψιν σου πως η ευτυχία σου δεν έχει να κάνει με τους άλλους, έχει να κάνει με το αν πηγάζει μέσα από εσένα. Εάν νιώθεις άνετα με τα όσα είσαι, αργά ή γρήγορα θα το καταλάβουν και οι άλλοι, κι αν δεν θέλουν να σε μεθούν, τότε να σε μάθουν μόνο όσοι πραγματικά το θέλουν.
Δεν είναι όλοι για όλους. Κι ας ψάχνουμε όλοι για τα πατήματά μας. Ένας ντροπαλός χαρακτήρας χρειάζεται να έχει έναν καλό συνομιλητή, αφού συνήθως ο ίδιος μπορεί πολύ εύκολα να προσφέρει την ενσυναίσθηση του και την ακοή του, ιδιαιτέρως στις σιωπές που υπάρχουν όταν παντού τριγύρω επικρατεί φλυαρία. Βλέπουν πέρα από τα προφανή και αυτό αν με ρωτάς, δεν θα το βρεις σε αφθονία εκεί έξω.
Τα άτομα με υπερβολική αυτοπεποίθηση είναι τελικά αξία εμπιστοσύνης;
Ομολογώ πως σηκώνει πολύ έρευνα το παραπάνω ερώτημα και την απάντηση ούτε και εγώ η ίδια μπορώ να στη δώσω. Ξέρω όμως ένα πράγμα και μάλιστα από πρώτο χέρι.
Ο ντροπαλός προκαλεί επιείκεια. Έχει τρόπους. Ξέρει να σέβεται και απαιτεί το ίδιο. Ο ντροπαλός αργά ή γρήγορα γίνεται συμπαθής. Ο ντροπαλός επιδιώκει όσο τίποτα να σου μείνει αξέχαστος για το «κάτι» διαφορετικό του. Για τα μη προφανή του. Ο ντροπαλός ξέρει να συγχωρεί, γιατί σπανίως συγχωρεί τον εαυτό του.
Ενώ ο θρασύς; Ο θρασύς εκνευρίζει. Τα λάθη του, δυστυχώς, μοιάζουν ασυγχώρητα, σε αντίθεση με τον ντροπαλό που το ταπεινό του βλέμμα, εξασφαλίζει ασυλία. Μια ασυλία που δίπλα στη λέξη «καλός» θέλει οπωσδήποτε να προστεθεί και η λέξη «άνθρωπος».
Πηγή: Savoir VilleΔιαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.