Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, ο Κερκ Ντάγκλας αγόρασε τα δικαιώματα του «One Flew Over the Cuckoo's Nest», με την ιδέα να επαναλάβει τον ρόλο του Ραντλ ΜακΜέρφι που είχε παίξει στο Μπρόντγουεϊ. Μια δεκαετία αργότερα, η ταινία βγήκε στον κινηματογράφο, σε παραγωγή του Michael Douglas και με πρωταγωνιστή τον Jack Nicholson.
Ο ίδιος είχε πουλήσει τα δικαιώματα στον γιο του, αλλά δεν είχε προβλέψει ότι θα έδινε τον ρόλο στον Νίκολσον, πιστεύοντας ότι ο πατέρας του ήταν πολύ μεγάλος για να παίξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο Κερκ δεν τον συγχώρησε ποτέ.
Το «One Flew Over the Cuckoo's Nest» κέρδισε πέντε Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένου του Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, το οποίο ο πολύ νεαρός Michael Douglas παρέλαβε από την Audrey Hepburn. Ήταν η πρώτη φορά που η βιομηχανία συνειδητοποίησε ότι η παρουσία του γιου του Κερκ στο Χόλιγουντ θα ήταν κάτι περισσότερο από μια υποσημείωση.
Παρόλο που κανείς δεν μιλούσε τότε για τα «nepo babies» (τα μωρά του νεποτισμού), εκείνη τη νύχτα ο Ντάγκλας άρχισε να αποτινάσσει μια πολύ βαριά ταμπέλα. Ο πατέρας του δεν ήταν μόνο ένα είδωλο στην οθόνη, ήταν ένας θρύλος του Χόλιγουντ.
Μετά από πέντε δεκαετίες δουλειάς δεν μπορούμε να πούμε ότι ο Μάικλ Ντάγκλας ξεπέρασε τον πατέρα του, αλλά στα 80 του χρόνια είναι ένας αδιαμφισβήτητος σταρ, ένας ηθοποιός που κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 έγινε το πιο απρόσμενο συνώνυμο της σεξουαλικότητας στην οθόνη. Ο Μάικλ Ντάγκλας προτίμησε να παίξει ρόλους που ο Κερκ δεν θα έπαιζε ποτέ: χίπηδες, ειρηνιστές και ευαίσθητους άνδρες, επειδή δεν ήθελε να μιμηθεί τον πατέρα του.
Ο πρώτος του σημαντικός ρόλος ήρθε στο «The Streets of San Francisco», έχοντας δίπλα του τον θρυλικό Karl Malden. Ο Μάλντεν έγινε μέντοράς του και του έδωσε πολύτιμες συμβουλές: «Όταν κάνεις βλακείες, να τις κάνεις γρήγορα».
Η θέση του ήταν στον κινηματογράφο, αν και καθώς δεν ήταν σίγουρος αν θα έπρεπε να παίξει ή να κάνει παραγωγή, επέλεξε να συνδυάσει τις προσπάθειές του. Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία, το «The China Syndrome» (1979), ένα θρίλερ για ένα ατύχημα σε ένα πυρηνικό εργοστάσιο που οι σκοτεινοί διαχειριστές του προσπαθούν να συγκαλύψουν, έδειξε τα προβλήματα της εποχής του. Το πυρηνικό λόμπι δεν έμεινε ευχαριστημένο με το αποτέλεσμα και ξεκίνησε εκστρατεία «θάβοντας» την ταινία. Δώδεκα ημέρες μετά την πρεμιέρα, ένα ατύχημα σε πυρηνικό εργοστάσιο στην Πενσυλβάνια, μάλλον, τον δικαίωσε...
Αυτή η ταινία βοήθησε να ξεκινήσει μια βασική τάση στις ταινίες του: να περιβάλλεται από δυνατές γυναίκες. «Η μητέρα μου ήταν ηθοποιός. Περνούσα πολύ χρόνο μαζί της στα παρασκήνια του θεάτρου. Οπότε ποτέ δεν απειλήθηκα από τρομερές γυναίκες», δήλωσε στους «Financial Times». «Είμαι περήφανος που για σχεδόν κάθε γυναίκα με την οποία έχω συνεργαστεί, ήταν ένας από τους καλύτερους ρόλους της. Η Kathleen Turner, η Geneviève Bujold -πολύ παλιά στο Coma-, η Glenn Close στο Fatal Attraction, η Annette Bening, η Sharon Stone. Προσπαθώ να κάνω το περιβάλλον όσο το δυνατόν πιο άνετο, να τους δώσω σεβασμό και προστασία».
«Η γενιά του πατέρα μου επέλεξε ρόλους μεταξύ ηρώων και κακοποιών, επειδή προερχόταν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η δική μου γενιά είναι αυτή του Βιετνάμ και στην πραγματικότητα μιλάμε για ‘’γκρίζες ζώνες’’. Οι χαρακτήρες μου μπαίνουν σε τρελές, σχεδόν αδύνατες καταστάσεις και πρέπει να δούμε πώς αντιδρούν σε αυτές και πώς θα προχωρήσουν με τις αποφάσεις που παίρνουν», δήλωσε ο ηθοποιός πέρυσι στις Κάννες, όπου του απονεμήθηκε ο τιμητικός Χρυσός Φοίνικας.
Ο Ντάγκλας έχει πολλά περισσότερα να επιδείξει από τα ερωτικά θρίλερ που σημάδεψαν την καριέρα του. Βγήκε αλώβητος από το αινιγματικό The Game (1997) του Ντέιβιντ Φίντσερ, έδειξε την πιο ευάλωτη πλευρά του στο εξαίσιο Wonder Boys (2000) και αντικατέστησε με επιτυχία τον Χάρισον Φορντ στο Traffic (2000), καθώς οι φήμες υποστήριζαν ότι ο Φορντ δεν μπορούσε να προσαρμοστεί στους φρενήρεις ρυθμούς των γυρισμάτων που επέβαλε ο Στίβεν Σόντερμπεργκ.
Ο Ντάγκλας έδωσε μια από τις καλύτερες ερμηνείες του σε μια από τις προσωπικές του αγαπημένες ταινίες, το Falling Down (1993), την ιστορία ενός υπαλλήλου γραφείου που παθαίνει νευρικό κλονισμό. Πρόκειται για μια ταινία, την οποία ισχυρίζεται ότι ‘’έχτισε’’ μέσω του χτενίσματός του. Οι θαυμαστές του συμφωνούν: υπάρχει ένας κατάλογος με τις ταινίες του που κατατάσσονται ανάλογα με το πόσο ωραία είναι τα μαλλιά του.
Συνηθισμένος στις προκλήσεις, στην τελική ευθεία της καριέρας του, ο Douglas μπήκε στο σύμπαν της Marvel ως Hank Pym, έναν ρόλο που επέλεξε για να μην χάσει την επαφή με τους νεότερους θεατές. « Είναι ό,τι πιο κοντινό στην αθανασία μπορεί να έχει ένας ηθοποιός», δήλωσε ο ίδιος.
Ο Ντάγκλας δεν απέφυγε να επιστρέψει και στην τηλεόραση. Κέρδισε Χρυσή Σφαίρα για τον ρόλο στην ταινία «Behind the Candelabra» (2013) και κέρδισε άλλη μία για τον ρόλο του στο σαρκαστικό «The Kominsky Method» (2018), στο οποίο επανενώθηκε και πάλι με τον Τέρνερ. Πριν από λίγους μήνες, υποδύθηκε τον Βενιαμίν Φραγκλίνο στο Apple TV και στα 80 του χρόνια δεν έχει καμία πρόθεση να αποσυρθεί.
Πριν από λίγες ημέρες γιόρτασε τα 80ά γενέθλιά του στη Valldemossa, στην αγαπημένη του Μαγιόρκα. Στο πλευρό του, η Catherine Zeta-Jones, η γυναίκα που ερωτεύτηκε την πρώτη φορά που την είδε στην κινηματογραφική οθόνη. «Θα γίνω ο πατέρας των παιδιών σου», της είπε στο πρώτο τους ραντεβού. Ο Μάικλ Ντάγκλας εκπλήρωσε τα όνειρά του, αλλά και πολλές από τις φαντασιώσεις μιας ολόκληρης γενιάς.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.