Καθισμένη στον χώρο υποδοχής του βρώμικου γυμναστηρίου που διευθύνει στη μέση της ερήμου του Νέου Μεξικού, η 34χρονη Kristen Stewart φαίνεται να ονειρεύεται μια ζωή μακριά από ένα τόσο οδυνηρό μέρος.
Γύρω της, ιδρωμένα σώματα υποτάσσονται στη «δικτατορία της γυμναστικής» και κάνουν ενέσεις με στεροειδή για να υπακούσουν στο δόγμα ότι δεν υπάρχει κέρδος χωρίς πόνο. Η σκηνή διαδραματίζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες στα τέλη της δεκαετίας του 1980, στα χρόνια του ύστερου ρεϊγκανισμού, αλλά θα μπορούσε να λάβει χώρα οπουδήποτε στον κόσμο σήμερα.
Αυτές είναι οι πρώτες σκηνές του «Love Lies Bleeding», της εκπληκτικής ταινίας που βγήκε στους κινηματογράφους στις 12 Απριλίου, με πρωταγωνίστρια μια Στιούαρτ που δεν μοιάζει πια με εκείνη που ξέραμε.
Άλλες ηθοποιοί θα είχαν τρομάξει από το βίαιο και υπερβολικό υλικό, το οποίο περιλαμβάνει άγριο σεξ, κατά συρροή δολοφονίες κ.ά. Εκείνη όμως ήταν ατρόμητη. «Με διασκέδασε αυτός ο άθλιος εφιάλτης, ακόμα κι αν δεν είναι μόνο αυτό. Όταν διάβασα το σενάριο, μου φάνηκε ότι περιείχε πολλά πράγματα», δήλωσε η ίδια.
«Σε κάθε συνέντευξη με ρωτούν: "Τι θέλετε να πάρει ο κόσμος, αφού δει την ταινία;" Υποθέτω ότι θέλουν να απαντήσω ότι τα έργα μου φιλοδοξούν να αλλάξουν τον κόσμο, να μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Αλλά δεν κάνουμε ταινίες γι' αυτό, αλλά για να θέσουμε στον εαυτό μας ερωτήματα για το ποιοι είμαστε, για να αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας σε αυτές. Μου άρεσε που η ταινία ήταν ηθικά διφορούμενη. Ως γυναίκες, μας ζητείται πάντα να κάνουμε το σωστό. Αυτό δεν συμβαίνει στους άνδρες».
Η ηθοποιός αναφέρει ότι δουλεύει σε μια βιομηχανία που θέλει να βγάζει χρήματα, ωστόσο η ίδια κάνει ό,τι μπορεί για να εισάγει την καινοτομία σε όσα κάνει.
«Είμαι απλώς μια ηθοποιός, είμαι ένα μισθωμένο όπλο. Έχω κάνει πολύ εμπορικό κινηματογράφο και δεν έχω απολαύσει μέρος αυτής της εμπειρίας. Δεν θέλω να κάνω ταινίες που είναι απλώς ψυχαγωγικές. Το να κάνεις ταινίες είναι πολύ διασκεδαστικό, αλλά το να πρέπει να κάνεις την ίδια ταινία ξανά και ξανά είναι αποθαρρυντικό, απάνθρωπο και φρικτό». Μήπως αυτό σημαίνει ότι έχει επιλέξει μόνο ταινίες που την τρόμαξαν; «Στην αρχή ήταν έτσι, επέλεγα μόνο ό,τι έβρισκα επιβλητικό, αλλά το ξεπερνάω. Έχει πλάκα να ρισκάρεις, αλλά είναι, επίσης, ωραίο να δουλεύεις πάνω σε μια ταινία και μετά να απολαμβάνεις το αποτέλεσμα», προσθέτει.
Στους τελευταίους ρόλους της, η διαφορά μεταξύ ηθοποιού και χαρακτήρα είναι ασαφής, όπως συνέβαινε με τους μεγάλους αστέρες του Χόλιγουντ στο παρελθόν. Η Katharine Hepburn έπαιζε πάντα έναν ρόλο, αλλά ήταν πάντα και ο εαυτός της. Ακριβώς όπως η Bette Davis στη δεκαετία του 1940 ή η Jane Fonda στη δεκαετία του 1970.
«Πιστεύω ότι δεν μπορείς να είσαι κανένας άλλος παρά ο εαυτός σου. Νιώθω ότι όταν απομακρύνομαι από τον εαυτό μου αποτυγχάνω, σαν ο στόχος να είναι πάντα να σκάβω όλο και πιο βαθιά μέχρι να βρω κάτι αληθινό. Ναι, είμαι εγώ σε όλες τις ταινίες. Και όλες τους είναι μέρος του εαυτού μου», καταλήγει.
Πηγή: skai.grΔιαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.