Τι μπορεί ακόμα και να σας φοβίσει, είναι καλύτερο να το επισκεφθείτε με άδειο στομάχι και ο Μπιλ Γκέιτς θέλει να το επισκεφθείτε; Ο λόγος για το Παρασιτολογικό Μουσείο Μεγκούρο (Meguro) του Τόκιο. Ο αμερικανός μεγιστάνας και ιδρυτής της Microsoft διηγείται τις εντυπώσεις του:
«Kαλώς ήρθατε στα παράξενα, ανατριχιαστικά και ατελείωτα συναρπαστικά εκθέματα στο κορυφαίο μουσείο παρασίτων στον κόσμο. Μπορεί βέβαια να χρειαστεί να παραλείψετε το μεσημεριανό γεύμα - και πιθανώς να αποφύγετε το σούσι για δείπνο – όταν το επισκεφθείτε. Στο ιδιόμορφο και ατελείωτα συναρπαστικό Παρασιτολογικό Μουσείο Meguro, το οποίο περιηγήθηκα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου στην Ιαπωνία τον Αύγουστο, θα βρείτε εκατοντάδες εκθέσεις που γυρίζουν το στομάχι με ανατριχιαστικά δείγματα παρασίτων.
»Μερικά από τα πιο παράξενα έχουν κατοικήσει μέσα σε σώματα ψαριών, χελωνών, χοίρων και άλλων ζώων. Αλλά μακράν τα πιο φρικτά δείγματα είναι τα παράσιτα που έχουν επιλέξει τους ανθρώπους ως ξενιστές τους. Αυτό που κλέβει την παράσταση είναι η μεγαλύτερη ταινία στον κόσμο. Το 1986, αυτό το παράσιτο με μήκος λάστιχου κήπου ανακαλύφθηκε να ζει στο λεπτό έντερο ενός Ιάπωνα. Είχε δειπνήσει με ένα κομμάτι ωμό σολομό που είχε μολυνθεί με ένα αυγό ταινίας μικρότερο από έναν κόκκο ρυζιού. Τους επόμενους τρεις μήνες μεγάλωνε και μεγάλωνε μέχρι που έφτασε τα 29 πόδια μήκος! (Εάν είστε ακόλουθος στον λογαριασμό μου στο Instagram, μπορεί να έχετε πάρει μια γεύση από αυτό το εντυπωσιακό δείγμα:)
»Ο άνθρωπος που αφαίρεσε την ταινία από αυτόν τον άτυχο ασθενή ήταν ο Δρ Satoru Καμεγκάι, ο ιδρυτής του Παρασιτολογικού Μουσείου Μεγκούρο. Ιατρός, ο Δρ Καμεγκάι άρχισε να ασκεί την ιατρική μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Την εποχή εκείνη τα συστήματα ύδρευσης και αποχέτευσης της χώρας ήταν κατεστραμμένα και πολλοί άνθρωποι σε όλη την Ιαπωνία υπέφεραν από παρασιτικές ασθένειες. Ο Δρ Καμεγκάι γοητεύτηκε από τον παράξενο κόσμο των παρασίτων και άρχισε να τα συλλέγει από τους ασθενείς του. Το 1953, άνοιξε ένα μικρό μουσείο για να παρουσιάσει τα ευρήματά του και να ευαισθητοποιήσει σχετικά με αυτά τα πλάσματα. Ο Δρ Καμεγκάι πέθανε το 2002, αλλά το μουσείο συνέχισε να λειτουργεί ως ιδιωτική ερευνητική και εκπαιδευτική εγκατάσταση.
»Σήμερα, το μουσείο διαθέτει μια συλλογή από 60.000 διαφορετικά παράσιτα, περίπου 300 από τα οποία εκτίθενται στη διώροφη συλλογή. Η είσοδος στο μουσείο είναι δωρεάν και προσελκύει μια σταθερή ροή επισκεπτών. Έχει ακόμη και κατάστημα δώρων με μπλουζάκια, στυλό και κοσμήματα με θέμα τα παράσιτα. (Πήρα ένα μπλουζάκι με τη διάσημη ταινία πάνω του.) Ενόσω είχα ένα πολυάσχολο ταξίδι στην Ιαπωνία, αφιέρωσα χρόνο για να σταματήσω σε αυτό το μουσείο λόγω των προσπαθειών του ιδρύματός μας να μειώσει το βάρος των λεγόμενων παραμελημένων τροπικών ασθενειών, πολλές από τις οποίες προκαλούνται από παράσιτα.
»Περισσότεροι από 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι πάσχουν από αυτές τις παραμελημένες ασθένειες με συχνά δύσκολα στην προφορά ονόματα, όπως dracunculiasis (νόσος του σκουληκιού της
Γουινέας), ανθρώπινη αφρικανική τρυπανοσωμίαση (ασθένεια του ύπνου), σπλαχνική λεϊσμανίαση (μαύρος πυρετός), ογκοκερκίαση (τύφλωση ποταμού) και σχιστοσωμίαση (πυρετός του σαλιγκαριού). Αυτές οι ασθένειες μπορεί να προκαλέσουν αναιμία και τύφλωση, να καθυστερήσουν την ανάπτυξη των παιδιών, να οδηγήσουν σε γνωστικές βλάβες, να περιπλέξουν τις εγκυμοσύνες και να οδηγήσουν σε χιλιάδες θανάτους κάθε χρόνο. Και δεν είναι ασυνήθιστο για άτομα που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας να υποφέρουν από περισσότερες από μία από αυτές τις ασθένειες ταυτόχρονα, επηρεάζοντας την ικανότητά τους να πηγαίνουν στο σχολείο ή να ζουν.
»Το ίδρυμά μας δουλεύει με συνεργάτες για τη θεραπεία και τον έλεγχο αυτών των ασθενειών. Μία από τις πιο επιτυχημένες προσπάθειες ήταν η μαζική χορήγηση φαρμάκων, η οποία επιδιώκει να θεραπεύσει τους πάντες κατά μιας ασθένειας —ακόμα κι αν στην πραγματικότητα δεν έχουν μολυνθεί ή δεν παρουσιάζουν συμπτώματα. Παρατήρησα αυτό το απίστευτο έργο στην Τανζανία, όπου συμμετείχα σε μια ομάδα εργαζομένων στον τομέα της υγείας που πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι για να μοιράσουν φάρμακα για να εξαλείψουν τη λεμφική φιλαρίαση, μια από τις πιο επώδυνες και εξουθενωτικές ασθένειες στον κόσμο. Τα καλά νέα είναι ότι έχει σημειωθεί μεγάλη πρόοδος στη μείωση των παρασιτικών ασθενειών σε όλο τον κόσμο. Αλλά υπάρχει ακόμα περισσότερη δουλειά να γίνει. Αυτό κάνει αυτό το μουσείο ένα εξαιρετικό μέρος για να μάθουν οι άνθρωποι ότι εξακολουθούν να υπάρχουν αυτές οι ασθένειες και το απίστευτο έργο που είναι σε εξέλιξη για να τις εξαφανίσει. Αν τύχει βρεθείτε στο Τόκιο, σας ενθαρρύνω να το επισκεφτείτε».
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.