Ανά τα χρόνια έχουν ειπωθεί πολλά πράγματα για το γέλιο, τόσο από ανθρώπους της τέχνης όσο και από ερευνητές που αντιμετωπίζουν το θέμα από τη σκοπιά της υγείας.
Υπάρχει, μάλιστα, μια θεωρία, η οποία δηλώνει ότι δεκαπέντε λεπτά γέλιου καθημερινά μας δίνουν μία ώρα ζωής ακόμη. Το ήξερες; Εγώ μόλις το έμαθα.
Πιθανόν να σου ακούγεται υπερβολικό, το μόνο σίγουρο όμως είναι πως το γέλιο έχει πολλαπλά οφέλη για την ψυχική και για σωματική μας υγεία.
Τι γεύση έχει όμως το γέλιο του διπλανού σου και κυρίως το δικό σου;
Το γέλιο συνεχώς εκλείπει στη ζωή μας. Σχεδόν μόνιμα ζούμε σε αγχωτικούς – νευρικούς ρυθμούς. Και αυτό για κάποιο λόγο θεωρείται εντάξει. Μοιάζει δημιουργικό, σαν να μας έχουν κουρδίσει για να ζούμε έτσι. Σαν να μας είπε σε ανύποπτο χρόνο ένα διαβολάκι: Ει Ψιτ εσυ; Από αύριο θα γελάς λιγότερο, κι αν χρειαστείς να επαναφέρεις το γέλιο στη ζωή σου, μπορείς κάλλιστα και με placebo τρόπους. Κι ας είναι η πιο όμορφη φυσική αντίδραση ενός ανθρώπινου προσώπου. Κι ας προέρχεται από το πιο όμορφο συναίσθημα που ακούει στη λέξη «Ευτυχία».
Γιατί να γελάω περισσότερο;
Γιατί όταν γελάς, εκκρίνεις ενδορφίνες, ορμόνες οι οποίες μοιάζουν σαν το δικό μας φορητό παυσίπονο, που περιμένει τις κατάλληλες συνθήκες για να απελευθερωθεί, να δράσει και να μειώσει το σωματικό πόνο.
Ακόμα και οι νοητικές διεργασίες ενός αληθινά χαρούμενου και γελαστού ανθρώπου διαφοροποιούνται αισθητά από αυτές ενός ανθρώπου που δε γελά, καθώς το γέλιο ενεργοποιεί νευρικές συνάψεις του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη διεύρυνση του φάσματος της προσοχής μας και με την ομαλότερη λειτουργία συνολικά της μνήμης μας.
Αυτοί και άλλοι πολλοί λόγοι είναι αρκετοί για να μας πείσουν πως το γέλιο είναι θεραπευτικό και κυρίως μεταδοτικό. Δεν μάθαμε όμως τι γεύση έχει ή καλύτερα τι αίσθηση αφήνει στην ατμόσφαιρα το γέλιο μας.
Θα το έχεις παρατηρήσει (δεν μπορεί) πως το γέλιο κάθε ανθρώπου διαφέρει ή αν θες είναι αυτό που τον κάνει να μοιάζει μοναδικό. Αυτομάτως ήρθαν στο μυαλό μου τα γέλια πολλών ανθρώπων που έχω γνωρίσει και κυρίως όσων έχω αγαπήσει. Για κάποιο λόγο το γέλιο όσων αγαπάμε πάντα είναι πιο λυτρωτικό κι άλλες φορές το μόνο γλυκό πράγμα που χρειαζόμαστε μέσα στην ημέρα μας.
Άλλες πάλι φορές, υπάρχουν άνθρωποι που γελάνε και κυριολεκτικά αφήνουν στην ατμόσφαιρα την πιο πικρή γεύση. Είναι η αύρα τους; Είναι αν θες η
προσωπικότητα τους; Είναι το δικό μας μάτι που πάντα θα τους βλέπει στραβά; Ίσως και να είναι όλα αυτά μαζί, σημασία έχει όμως πως τουλάχιστον στο τέλος της ημέρας αυτοί οι άνθρωποι γελάνε.
Στην προσπάθεια μου να αναγνωρίσω και το δικό μου γέλιο, όταν γελάω πραγματικά με την ψυχή μου συνήθως κλαίω παράλληλα από την ανεξέλεγκτη ευφορία της στιγμής. Και ίσως εκείνη την ώρα να εκκρίνω όλες τις γεύσεις που θα μπορούσα να έχω.
«Σε ερωτεύομαι σε κάθε σου γέλιο»
Όσες φορές έχω ακούσει την εν λόγω φράση, πόσο μάλλον από ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, νιώθω διπλά χαρούμενη κι αν υπήρχε κοντά μου μια μονάδα μέτρησης γλύκας, μάλλον οι διπλανοί μου θα πάθαιναν ζάχαρο αν τους μετέδιδα τη δική μου γλυκιά αίσθηση εκείνης της στιγμής. Ομολογώ πως αυτό θα είναι πάντα το πιο γλυκό μου γέλιο. Εκείνο που πάντα θα ακολουθείτε και από ένα κοπλιμέντο αγάπης.
Σε αλλά νέα και για να σε πείσω πως κάθε γέλιο συναισθηματικά διαφέρει, θα σου πω πως τις πιο δύσκολες βόλτες μου τις έκανα μεταξύ γέλιου και κλάματος.
Είναι εκείνες οι φορές της απόλυτης απόγνωσης, κούρασης κι αν θες ματαίωσης, που σε οδηγούν στην εξής γλυκόπικρη σκέψη; Να κλάψω ή να γελάσω;
Κλαυσίγελος. Και μόνο στο άκουσμα της λέξης αυτής κάνεις εικόνα τον εαυτό σου να γελά και να κλαίει ταυτόχρονα. Δεν ξέρεις γιατί, δεν αντιλαμβάνεσαι απόλυτα την αιτία αλλά βασίζεσαι μόνο σε αυτό που νιώθεις. Κι αυτό που νιώθεις είναι η απόλυτη σύγχυση. Σαν έναν ζογκλέρ που προσπαθεί να ισορροπήσει πέρα από το προφανές των συναισθημάτων του. Σαν μια λεπτή συναισθηματική κλωστή που στο ένα άκρο υπάρχει η χαρά και στο άλλο η λύπη.
Στη ζωή δεν είναι όλα ζάχαρη και αλάτι
Υπάρχουν και οι ενδιάμεσες γεύσεις αν και στη συγκεκριμένη περίπτωση θα λέγαμε πως υπάρχει και η απόλυτα άγευστη κατάσταση. Σε μια δεδομένη συναισθηματική κατάσταση λοιπόν, καθώς τα κλάσματα δευτερολέπτων κυλούν και παλεύεις με το μέσα σου για το τι νιώθεις, τι το προκάλεσε και το πώς να αντιδράσεις, έρχεται η στιγμή πολλές φορές που περνάς στην απόλυτη «έλλειψη γεύσης».
Πετάς οποιαδήποτε άλλη γεύση από πάνω σου, άσχετα με θυμό, χαρά, έκπληξη ή οτιδήποτε άλλο και περνάς στην άγευστη επιλογή. Είναι η φάση που διαλέγεις να «μουδιάσεις», να απαλλαχθείς από ένα συγκεκριμένο συναίσθημα αλλά να έχεις παράλληλα και πολλά. Ενώ λοιπόν πολλές φορές έχεις φτάσει στο peak των συναισθημάτων σου σε μια συζήτηση ή ενώ μαθαίνεις κάτι που αρχικά σε εκπλήσσει νιώθεις αρχικά το πρόσωπο σου να φουντώνει με τα συναισθήματα να βαράνε κόκκινο. Κι ο μαραθώνιος ξεκινάει.
Η γεύση σου από γλυκιά, μετατρέπεται σε πικρή ή ξινή και αυτό που άκουσες ή που σου είπανε, ήταν ο ήχος της σκανδάλης και ενώ εσύ συνεχίζεις να φουντώνεις, η λύπη και το γέλιο περνάνε πότε ο ένας μπροστά από τον άλλον. Και να σου εσύ μια να γελάς από χαρά και μια να θέλεις να κλάψεις από λύπη. Κωμικοτραγικό; Ίσως.
Ανάλογα με την εξέλιξη των πραγμάτων λοιπόν και το feedback που θα έχεις κάθε φορά σε μια κατάσταση χαρμολύπης, θα πηγαινοέρχεσαι μεταξύ αυτών των δυο φάσεων μέχρι να αντιληφθείς ξεκάθαρα τι είναι αυτό που επιλέγεις να νιώσεις. Σκέψου το σαν την εναλλαγή αλμυρού-γλυκού σε γεύση όταν σε πιάνει η λιγούρα για κάτι αλλά δεν ξέρεις τι από τα δυο θέλεις ωσότου καταλήξεις δοκιμάζοντας. Βέβαια στην περίπτωση του κλαυσίγελου, το κλάμα είναι αυτό που σώζει την κατάσταση κάθε φορά. Το δάκρυ που θα προκληθεί είτε από το γέλιο είτε από τη λύπη είναι η ο ορισμός της απόλυτης εκτόνωσης συναισθημάτων.
Σε προβλημάτισα; Αν ναι, χαίρομαι γιατί μάλλον κάποιος λόγος θα υπάρχει. Αν όχι, τότε συνέχισε απλά να γελάς. Με την ψυχή σου όμως.
Α και για να μην το ξεχάσω: Ποτέ να μην βιάζεσαι για το πιο συναίσθημα σου θα τερματίσει πρώτο. Να δίνεις χώρο σε όλα, είτε πρόκειται για λύπη είτε για χαρά. Και φυσικά το νου σου στην πιστολιά. Σε εκείνη τη φράση, την κουβέντα ή τη συμπεριφορά που τα προκαλεί όλα.
Άσε τη διαδρομή να σε παρασύρει όσο περίεργη κι αν μοιάζει στη γεύση. Και ο επιμένων; Ας κερδίσει.
Πηγή: Savoir VilleΔιαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.