Το 2003, όταν ο γάμος του ηθοποιού Ethan Hawke και της σταρ Uma Thurman, μητέρας των δύο παιδιών του, κατέρρεε, ήρθε στη σκηνή του Μπρόντγουεϊ για να συμμετάσχει σε μια παραγωγή του έργου του Σαίξπηρ, Ερρίκος ο Δ', στην οποία έπαιξε τον ρόλο του πολεμιστή Hotspur.
Τα 20 χρόνια που έχουν περάσει από τότε αποτέλεσε το «λίπασμα» για να γράψει το «A Bright Ray of Darkness», ένα μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε το 2021 στις Ηνωμένες Πολιτείες και απέσπασε τις καλύτερες κριτικές.
Τα συζυγικά προβλήματα με μια διάσημη, επίσης, ηθοποιό που βγήκαν στο «φως» της δημοσιότητας και μια παραγωγή του ίδιου σαιξπηρικού έργου στο Μπρόντγουεϊ είναι μόνο δύο από τα κοινά βιογραφικά στοιχεία που μοιράζεται ο διάσημος ηθοποιός με τον πρωταγωνιστή του βιβλίου του.
Ο Γουίλιαμ Χάρντινγκ είναι ένας ηθοποιός εν μέσω προσωπικής κρίσης που μόλις έχει περάσει τα τριάντα του χρόνια, του οποίου οι γονείς χώρισαν όταν ήταν πολύ μικρός, που μεγάλωσε με τη νεαρή μητέρα του και που έγινε διάσημος στην εφηβεία του χάρη στον κινηματογράφο.
«Η ζωή μου είναι ο πηλός με τον οποίο προσπάθησα να πλάσω μια ιστορία που να έχει νόημα και να μην είναι χάσιμο χρόνου για τους αναγνώστες», ανέφερε ο ηθοποιός σε συνέντευξή του στην «El Pais». «Ο κίνδυνος όταν χρησιμοποιεί κανείς την ίδια του τη ζωή είναι ότι μετατρέπει την κατάσταση σε ντιβάνι ψυχαναλυτή», εξήγησε.
Το «A Bright Ray of Darkness» είναι το τρίτο βιβλίο μυθοπλασίας του ηθοποιού -σε άλλα είδη, έχει γράψει το graphic novel «Indeh: A Story of the Apache Wars» και το ιστορικό μυθιστόρημα «Rules For a Knight», καθώς και σενάρια- και το πρώτο στο οποίο αφηγείται με χιούμορ τι βιώνει ένας ηθοποιός.
Δομημένο ως θεατρικό έργο (έχει πρόλογο και πέντε πράξεις, με αρκετές σκηνές η καθεμία), στο μυθιστόρημα τα «μέσα και τα έξω» της ζωής των ηθοποιών -τα άγχη, οι ανασφάλειες, οι εγωισμοί, οι δυστυχίες και το μεγαλείο τους μέσα στην παράξενη συλλογική ενέργεια που ενεργοποιείται πίσω από τις κουρτίνες- «τρέχουν» παράλληλα με την κάθοδο του Χάρντινγκ στην κόλαση.
«Πιστεύω ότι το επάγγελμα του ηθοποιού μου επέτρεψε να εξελιχθώ ως άνθρωπος», λέει, προσθέτοντας ότι αυτό τον βοηθά να εξηγήσει στον εαυτό του γιατί παρέμεινε στον κόσμο της σόουμπιζ μετά από τόσα χρόνια.
«Όταν εξέδωσα το δεύτερο μυθιστόρημά μου, κατά τη διάρκεια ενός δείπνου στη Γερμανία, ο εκδότης μου με ρώτησε γιατί αποφεύγω το θέμα της υποκριτικής στα βιβλία μου. Μου είπε ότι αυτό είναι που ξέρω και πρέπει να σκεφτώ να γράψω γι' αυτό», θυμάται.
«Οι ζωές των ηθοποιών γίνονται πρωτοσέλιδα στον Τύπο, αλλά υπάρχουν πολύ λίγα μυθιστορήματα ουσίας που μιλούν γι' αυτό και δεν είναι αυτοβιογραφικά βιβλία σε πρώτο πρόσωπο. Υπάρχει ένα βιβλίο του Τζέιμς Μπάλντουιν και μερικά άλλα πράγματα, αλλά είδα ότι υπήρχε μια ευκαιρία». Και ήταν αυτό το θέμα, εξηγεί, που τον οδήγησε να δομήσει το βιβλίο με τον τρόπο που το έκανε: «Ήθελα να γράψω για τις ζωές των ηθοποιών και ο μόνος τρόπος να δημιουργήσω το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μπορούσα να το κάνω, ήταν μέσα από την παραγωγή ενός θεατρικού έργου, από τις πρόβες, τις ημέρες των διπλών παραστάσεων, τις σχολικές παραστάσεις, την πρεμιέρα. Αυτό υπήρχε από την αρχή».
Και το θεατρικό; «Σκέφτηκα τον Βασιλιά Ληρ, αλλά προτίμησα το άλλο έργο επειδή το γνωρίζω βαθιά και μιλάει για τον ανδρισμό, τη σχέση πατέρα-γιου», επισημαίνει. Ο Χοκ δεν είναι άγνωστος σε αυτά τα θέματα και τα έχει θίξει σε πολλές από τις ταινίες του, όπως αυτές που έκανε με τον Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ. «Σε αυτά τα θέματα έχω αφιερώσει μεγάλο μέρος της δουλειάς μου, αλλά το ενδιαφέρον με τα βιβλία είναι ότι τα κάνω μόνος μου. Υπάρχει απίστευτη ευχαρίστηση όταν συνεργάζεσαι και φτιάχνεις κάτι ως ομάδα, αλλά στη λογοτεχνία παράγεις κάτι πολύ πιο οικείο», επισημαίνει.
Η φήμη είναι άλλο ένα από τα θέματα που θίγει το βιβλίο. «Όταν ήμουν νεότερος, ντρεπόμουν περισσότερο για το τι μπορεί να σκέφτονται οι άλλοι για μένα, αλλά καθώς μεγαλώνεις, συνειδητοποιείς ότι το ενδιαφέρον για σένα δεν διαρκεί καν τόσο πολύ και τώρα το αντιμετωπίζω με περισσότερη αίσθηση του χιούμορ», λέει.
Και συνεχίζει: «Το περίεργο με τη φήμη είναι ότι ποτέ δεν κάνεις μια πρώτη εντύπωση όταν σε συστήνουν ή συναντάς κάποιον. Αυτός έχει ήδη την ιδέα ή τη γνώμη του για σένα. Αν δεν θέλεις να ζεις απομονωμένος και σου αρέσει να συναναστρέφεσαι, δημιουργείται αυτή η περίεργη δυναμική, στην οποία μπορεί να καταλήξεις να αντιμετωπίζεις τον ηθοποιό-σου σαν να ήταν ένα άλλο πρόσωπο και να μιλάς για τον εαυτό σου σε τρίτο πρόσωπο. Έτσι τρελαίνεσαι», λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια.
Στο ερώτημα για το αν ενδιαφέρεται για τις ζωές των άλλων, ο Ethan Hawke λέει: «Πριν, θα έλεγα όχι, αλλά μετά το ντοκιμαντέρ για τον Πολ Νιούμαν και την Τζοάν Γούντγουορντ, «The Last Movie Stars», μάλλον ναι. Η δουλειά με ενδιαφέρει, ο τρόπος που έχει ο κάθε άνθρωπος να αφηγείται ιστορίες και πώς οι ηθοποιοί προσπαθούν να καταλάβουν τους ίδιους τους εαυτούς τους».
Η συζήτηση γύρω από το ποιος έχει το δικαίωμα να παίξει έναν ρόλο ή να γράψει ένα βιβλίο ή να φανταστεί τη ζωή ενός ατόμου διαφορετικού φύλου έχει κλιμακωθεί τα τελευταία χρόνια. Όπως επισημαίνει ο ηθοποιός, «πιθανώς, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο κόσμος χρειάζεται κάποια αλήθεια και υπάρχει κάτι συναρπαστικό στην αυθεντικότητα. Αλλά πρέπει να καταλάβεις τι είναι αυθεντικό. Νομίζω ότι η συζήτηση είναι σημαντική, αλλά, όπως είπε ο Έμερσον, νιώθω σαν να γεννήθηκα σε μια σκάλα και δεν βλέπω ακριβώς τι έρχεται…», καταλήγει ο ηθοποιός.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
