To 2019, η ηθοποιός Jameela Jamil είχε πει στο Glamour: «Δεν σκέφτομαι ποτέ το σώμα μου». Έχοντας παλέψει παλιότερα με την υπερβολική άσκηση, τις διατροφικές διαταραχές και τη σωματική δυσμορφία, η ηθοποιός μοιράστηκε στη συνέντευξή της ότι ασπάζεται μια διαφορετική νοοτροπία: την ουδετερότητα του σώματος.
«Φαντάσου να μην σκέφτεσαι το σώμα σου», είπε. «Δεν το μισείς. Δεν το αγαπάς. Είσαι απλώς ένα αιωρούμενο κεφάλι. Είμαι ένα αιωρούμενο κεφάλι που περιπλανιέται στον κόσμο».
Αυτή η οπτική μπορεί να θεωρηθεί και ως εναλλακτική στο κίνημα του body positivity, το οποίο στοχεύει να αγκαλιάσει και να ενδυναμώσει όλα τα άτομα ανεξάρτητα από το βάρος ή το μέγεθός τους.
Η τραγουδίστρια-ράπερ Lizzo ανέφερε νωρίτερα φέτος στο TikTok ότι οι δημιουργοί του κινήματος αποτυγχάνουν να επωφεληθούν από τη μεγάλη επιτυχία του. Αντίστοιχα, η Καναδή influencer Sarah Nicole Landry, είπε στο Today’s Parent ότι η κοινότητα του body positivity δεν καταβάλλει προσπάθειες να αλλάξει τις συνθήκες που κρατούν τους ανθρώπους μακριά από αυτό: «Εάν δεν είσαι πραγματικά ενήμερος τι συμβαίνει στην κοινότητα των ατόμων με αναπηρία, στις περιθωριοποιημένες κοινότητες και σε αυτούς που ζουν σε μεγαλύτερα σώματα, χάνεις τελείως την ουσία» είπε.
Η ουδετερότητα του σώματος, σε αντίθεση με το body positivity, επιλέγει να αποδυναμώσει την εικόνα και την εμφάνισή μας και να μας προσφέρει την ευκαιρία να επικεντρωθούμε στην αναγνώριση του τι κάνει το σώμα μας για εμάς.
Όπως και το ουδέτερo self talk – μια αντικειμενική προσέγγιση για να κρίνεις τον εαυτό σου – η ουδετερότητα του σώματος βασίζεται σε χειροπιαστές αντιδράσεις. Αντί να διεκδικούμε ψευδώς ή πρόωρα μια αυτοπεποίθηση που βασίζεται στην εικόνα απλώς και μόνο επειδή ένα hashtag μας ενθάρρυνε, μπορούμε να αισθανόμαστε ενδυναμωμένοι από ό,τι μας ακριβώς παρέχει το σώμα μας. Με πλήρη αντικειμενικότητα.
Ωστόσο, αυτή η αντίδραση μπορεί να αποκλείσει τα σώματα με αναπηρία. Οπότε υπάρχει ανάγκη να επεκτείνουμε τον ορισμό και να συμπεριλάβουμε όλα εκείνα που σημαίνουν το σώμα μας: τις σκέψεις, τις παραξενιές, τις αξίες και τα χαρακτηριστικά μας. Τα όργανα και τα συστήματα του οργανισμού μας. Το σώμα μας, ανεξάρτητα από τις ικανότητές μας, είναι απόδειξη της ύπαρξής μας — και αυτό είναι πάντα αξίζει να σημειωθεί.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η ουδετερότητα του σώματος μπορεί να λειτουργήσει ως μέσο για την ανάπτυξη μίας σχέσης με βασικό στοιχείο τον σεβασμό για το σώμα μας, ακόμη και όταν δεν νιώθουμε καλά μαζί του. Δεν είναι τόσο δύσκολο.
Κάθε φορά που αμφισβητείς τη γοητεία ενός μέρους του σώματός σου, μπορείς να σκεφτείς «Μισώ τα μπράτσα μου, αλλά μου δίνουν τη δυνατότητα να αγκαλιάζω τα παιδιά μου, να ετοιμάζω δείπνο και να φροντίζω την ηλικιωμένη μητέρα μου».
Συχνά πέφτουμε στην παγίδα και πείθουμε τον εαυτό μας μας ότι μόλις βρεθούμε στο Χ σημείο, θα είμαστε επιτέλους ευτυχισμένοι. Αλλά αυτές οι «διορθώσεις» μπορεί να είναι άπιαστες και διαρκώς μεταβαλλόμενες. Άρα; Ξανασκέψου το. Αντί να περιμένεις παθητικά, μπορείς να αναλάβεις δράση δυναμικά. Αναρωτήσου πόσο διαφορετικά θα αλληλεπιδρούσες με ένα συγκεκριμένο μέρος του σώματος αν ήταν ήδη όπως το ήθελες. Να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και τότε ναι, μπορείς να συμφωνήσεις με το ότι αν φτάσεις στο σημείο Χ, μπορεί να είσαι λίγο καλύτερα. Μπορεί. Να το σημειώσεις με bold.
Αντί να θέσεις υπό όρους την αποδοχή του εαυτού σου π.χ.:”Αν ήμουν πιο αδύνατη, θα ντυνόμουν πιο σέξι, μπορείς να την αλλάξεις με “Πώς μπορώ να ντύνομαι με τρόπο που να μου φαίνεται σέξι στο σώμα που έχω αυτή τη στιγμή;”.
Εκτός από την προσαρμογή των προσδοκιών σου, μπορείς να κάνεις το ίδιο και με το περιβάλλον σου. Αντί να εστιάσεις την ενέργειά σου σε ένα συγκεκριμένο παντελόνι το οποίο νιώθεις ότι δεν σε κολακεύει, μπορείς να φορέσεις ένα ρούχο που θα σε κάνει να νιώθεις άνετα και να έχεις αυτοπεποίθηση.
Με απλά λόγια, σταμάτα να σε αυτοτιμωρείς. Δεν χρειάζεται να υποβάλλουμε τον εαυτό μας σε βάσανα.
Όσο η κοινωνία μας εξυμνεί τα σώματα με βάση την εμφάνισή τους εσύ να θυμάσαι ότι αυτό που θεωρείται ιδανικό, ή ακόμα και αποδεκτό, είναι διαρκώς μεταβαλλόμενο και συχνά άυλο. Αν απορρίψουμε την ιδέα ότι η αξία του σώματός μας καθορίζεται από το πώς είναι φτιαγμένο και όχι από το πώς δείχνει, τότε ουδετερότητα του σώματος μπορεί να είναι ο ασφαλής χώρος στο ενδιάμεσο, που δεν εξαρτάται από την εικόνα αλλά ούτε κι από την υπέρμετρη αισιοδοξία.
Στο δρόμο προς τη ριζική αποδοχή του εαυτού μας, η ουδετερότητα του σώματος μπορεί να είναι μόνο η αρχή. Μπορεί να μην συμβεί από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά «το να εξασκείς την εκτίμηση για τους διαφορετικούς τρόπους που το σώμα σου σε φροντίζει είναι μια καλή αρχή».
Διαβάστε επίσης
Ποια είναι τα ζώδια που δεν μπορούν να διαχειριστούν τις αποτυχίες
‘Μoulded’ blazer: η λύση για το γραφείο; Όχι μόνο
Πηγή: savoirvilleΔιαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.