Της Χαράς Σώτα
Το σύνδρομο Μινχάουζεν και το Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου (by proxy) είναι μια σοβαρή ψυχική διαταραχή, κατά την οποία ένα άτομο παριστάνει το άρρωστο ή προκαλεί σε άλλο άτομο σωματική ή ψυχική ασθένεια.
Το σύνδρομο αυτό τα τελευταία χρόνια έχει μετονομαστεί σε «πλασματική διαταραχή» (factitious disorder).
Τα άτομα με τη διαταραχή αυτή προκαλούν σκόπιμα συμπτώματα μιας ασθένειας με σκοπό να λάβουν φροντίδα και προσοχή σε ιατρικό περιβάλλον. Τα συμπτώματα δεν έχουν σκοπό να τους αποφέρουν πρακτικά οφέλη, το κέρδος πιστεύεται ότι είναι κυρίως ψυχολογικό.
Οι δύο τύποι της πλασματικής διαταραχής:
- Επίπλαστη διαταραχή που επιβάλλεται στον εαυτό: Αυτός ο τύπος περιλαμβάνει την παραποίηση ψυχολογικών ή σωματικών σημείων ή συμπτωμάτων. Το άτομο μπορεί να φαίνεται μπερδεμένο, να κάνει παράλογες δηλώσεις και να αναφέρει παραισθήσεις (την εμπειρία της αίσθησης πραγμάτων που δεν υπάρχουν, για παράδειγμα, να ακούει φωνές).
- Επίπλαστη διαταραχή που επιβάλλεται σε άλλον: Τα άτομα με αυτή τη διαταραχή παράγουν ή κατασκευάζουν συμπτώματα ασθένειας σε άλλους υπό τη φροντίδα τους: παιδιά, ηλικιωμένους ενήλικες, άτομα με αναπηρία ή κατοικίδια. Εμφανίζεται συχνότερα σε μητέρες (αν και μπορεί να εμφανιστεί σε πατέρες) που σκόπιμα βλάπτουν τα παιδιά τους για να τραβήξουν την προσοχή. Η διάγνωση δεν δίνεται στο θύμα, αλλά στον θύτη.
Ποια είναι τα προειδοποιητικά σημάδια του συνδρόμου;
• Βαρύ αλλά ασυνεπές ιατρικό ιστορικό.
• Ασαφή συμπτώματα που δεν είναι ελεγχόμενα, γίνονται πιο σοβαρά ή αλλάζουν μόλις ξεκινήσει η θεραπεία.
• Απρόβλεπτες υποτροπές μετά από βελτίωση της κατάστασης.
• Εκτεταμένη γνώση νοσοκομείων ή/και ιατρικής ορολογίας, καθώς και των περιγραφών ασθενειών.
• Παρουσία πολλών χειρουργικών ουλών.
• Εμφάνιση νέων ή πρόσθετων συμπτωμάτων μετά από αρνητικά αποτελέσματα των εξετάσεων.
• Παρουσία συμπτωμάτων μόνο όταν ο ασθενής είναι μόνος ή δεν παρακολουθείται.
• Προθυμία για ιατρικές εξετάσεις, επεμβάσεις ή άλλες διαδικασίες.
• Ιστορικό αναζήτησης θεραπείας σε πολλά νοσοκομεία, κλινικές και ιατρεία, ενδεχομένως ακόμη και σε διαφορετικές πόλεις.
• Η απροθυμία του ασθενούς να επιτρέψει στους επαγγελματίες υγείας να συναντηθούν ή να μιλήσουν με μέλη της οικογένειας, φίλους και προηγούμενους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης.
• Άρνηση ψυχιατρικής ή ψυχολογικής αξιολόγησης.
• Πρόβλεψη αρνητικών ιατρικών αποτελεσμάτων παρά την έλλειψη στοιχείων.
• Ο ασθενής υπονομεύει τα σχέδια για εξιτήριο ή γίνεται ξαφνικά πιο άρρωστος καθώς πρόκειται να πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο.
Τι είναι η πλασματική διαταραχή που επιβάλλεται σε άλλον (Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου);
Όταν κάποιος έχει αυτή την ψυχική ασθένεια, μπορεί να συμπεριφέρεται σαν το παιδί ή το εξαρτώμενο από αυτόν άτομο να έχει μια ιατρική πάθηση που χρειάζεται προσοχή.
Ωστόσο, το παιδί ή το εξαρτώμενο άτομο δεν είναι άρρωστο. Τα άτομα με Σύνδρομο Μινχάουζεν δια Αντιπροσώπου λένε ψέματα για την ασθένεια του άλλου ατόμου. Το άλλο άτομο είναι συνήθως κάποιος υπό τη φροντίδα τους, συχνά ένα παιδί κάτω των 6 ετών. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το εξαρτώμενο άτομο μπορεί να είναι άλλος ενήλικας, άτομο με αναπηρία ή ηλικιωμένος.
Ένας άλλος τύπος πλασματικής διαταραχής περιλαμβάνει τη δημιουργία ψευδών ιατρικών καταστάσεων. Οι πλασματικές διαταραχές θεωρούνται ψυχικές ασθένειες επειδή σχετίζονται με σοβαρές συναισθηματικές δυσκολίες.
Στις περιπτώσεις που εμπλέκεται παιδί, το σύνδρομο θεωρείται μια μορφή κακοποίησης από την Αμερικανική Επαγγελματική Εταιρεία για την Κακοποίηση των Παιδιών.
Ποιο είναι το κίνητρο πίσω από την διαταραχή;
Μπορεί να υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί λόγοι για τους οποίους κάποιος προκαλεί ασθένειες σε κάποιον άλλο. Συχνά, τα άτομα με τη διαταραχή έχουν μια εσωτερική ανάγκη το παιδί τους (ή άλλο εξαρτώμενο άτομο) να θεωρείται άρρωστο ή τραυματισμένο. Αυτό δεν γίνεται για να επιτευχθεί ένα συγκεκριμένο όφελος, όπως οικονομικό κέρδος. Συχνά γίνεται για να κερδίσει τη συμπάθεια και την ιδιαίτερη προσοχή που δίνεται στους ανθρώπους που είναι πραγματικά άρρωστοι και στις οικογένειές τους.
Ποια είναι τα σημάδια του Συνδρόμου Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου;
Ένας ενήλικας με τη διαταραχή συχνά δεν αφήνει το κρεβάτι του παιδιού του ή του ατόμου που φροντίζει. Επίσης σε κάθε ευκαιρία θα συζητά λεπτομερώς τα συμπτώματα και τη φροντίδα που χρειάζεται το άτομο υπό την προστασία τους. Αυτό χρησιμοποιείται συνήθως ως απόδειξη ότι είναι καλός φροντιστής και κάνει ενδελεχή δουλειά. Εάν τα συμπτώματα υποχωρήσουν όταν το παιδί βρίσκεται στο νοσοκομείο, πιθανότατα θα επιστρέψουν όταν ο φροντιστής με τη διαταραχή είναι μόνος με το παιδί στο σπίτι.
Μερικά άλλα πιθανά προειδοποιητικά σημάδια:
• Το παιδί ή εξαρτώμενο άτομο έχει ιστορικό πολλών νοσηλειών. Συχνά, θα υπάρχει επίσης ένα περίεργο σύνολο συμπτωμάτων.
• Τα συμπτώματα του παιδιού ή του εξαρτώμενου ατόμου αναφέρονται γενικά από τη μητέρα (ή άλλο φροντιστή με FDIA) και όχι από μάρτυρες από το προσωπικό του νοσοκομείου.
• Η κατάσταση και τα συμπτώματα του παιδιού ή του εξαρτώμενου ατόμου δεν ταιριάζουν με τα αποτελέσματα των διαγνωστικών εξετάσεων.
• Η κατάσταση του παιδιού ή του εξαρτώμενου ατόμου βελτιώνεται στο νοσοκομείο, αλλά τα συμπτώματα επαναλαμβάνονται μόλις πάνε σπίτι.
• Αίμα σε δείγματα εργαστηρίου που δεν ταιριάζει με το αίμα του παιδιού ή του εξαρτώμενου ατόμου.
• Το παιδί ή το εξαρτώμενο άτομο έχει πιθανώς ίχνη χημικών ουσιών στο αίμα, στα κόπρανα ή στα ούρα.
• Μπορεί επίσης να υπάρχει ιστορικό μιας ή περισσότερων ασυνήθιστων ασθενειών ή θανάτων παιδιών στην οικογένεια.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
