To μυθιστόρημα του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου για τη ζωή του με τη δολοφονημένη Καρολάιν

Της Ιωάννας Μάνδρου

Με αφήγηση που παραπέμπει σε «μυθιστόρημα» ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος περιγράφει από το πρωί τη σχέση του με την Καρολάιν Κράουτς απολογούμενος για τη δολοφονία της συζύγου του στη μεζονέτα τους στα Γλυκά Νερά.

Χρησιμοποιώντας πολλές φορές χρόνο ενεστώτα σαν να ζει ακόμα η Καρολάιν ο κατηγορούμενος υποστήριξε πως 100 φορές να γύριζε το χρόνο πίσω, άλλες τόσες φορές θα διάλεγε την Καρολάιν με κλειστά τα μάτια.

«Γι' αυτό που συνέβη πριν ένα χρόνο δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Αυτό που χάθηκε ήταν αναντικατάστατο που δεν αξίζει ούτε στην ίδια, ούτε στο πουλάκι μας. Πόσες φορές να ζητήσω συγγνώμη στην Καρολάιν που δεν είναι εδώ, στην κόρη μας που δεν θα γνωρίσει τη μητέρα της, στην πεθερά μου που μου εμπιστεύτηκε ο,τι πολυτιμότερο είχε και δεν το προστάτεψα, συγγνώμη στη Ρόξι το σκυλάκι μας. Ό,τι πω δεν είναι δικαιολογία. Δεν με ενδιαφέρει η καριέρα μου ,δεν με νοιάζει που με καταριέται ένας αριθμός ανθρώπων που δεν με ξέρουν. Με νοιάζει μόνο που δεν θα την ξαναδώ. Η ζωή μου άλλαξε το 2017 όταν τυχαία ένα Πάσχα που περάσαμε και είδα για πρώτη φορά την Καρολάιν. Αντίκρισα το πιο υπέροχο πλάσμα που έχω δει στη ζωή μου, μαζί με την κόρη μας. Το καλοκαίρι κατέβηκα ξανά στην Αλόννησο για λίγες ημέρες . Συναντήθηκα ξανά με την Καρολάιν και από τις 15/7/2017 είμαστε μαζί...»

«Σε γέμιζε ζωή και αγάπη...»

Κατηγορούμενος: «Η Καρολάιν είναι ένας άνθρωπος με την πιο σπάνια προσωπικότητα που σε κάνει να την αγαπήσεις ,να τη σεβαστείς που δεν χορταίνεις να είσαι μαζί της. Σε γέμιζε ζωή και αγάπη.»

Πρόεδρος: Ήταν...

Κατηγορούμενος: Ένα από τα θετικά που είχε ο άνθρωπος αυτός ήταν η μητέρα της και η οικογένεια της. Και εκείνη ένιωθε ότι ήμουν ο άνθρωπος της ζωής της . Εκατό φορές να γύριζα πίσω τον χρόνο, εκατό φορές θα διάλεγα την Καρολάιν με κλειστά τα μάτια. Θα άλλαζα πολλά πράγματα σε μένα.

Πρόεδρος: Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορείτε να το κάνετε κύριε Αναγνωστόπουλε.

Κατηγορούμενος: Δεν υπάρχει ένας άνθρωπος που να μας είχε δει με τη Καρολάιν. Τέσσερα χρόνια δεν άκουσα ποτέ το όνομα μου από τη Καρολάιν. Με φώναζε πάντα αγάπη μου και μικρέ μου. Ήταν ο,τι πιο σπάνιο και πιο όμορφο έχω νιώσει εγώ στη ζωή μου και εκείνη στη ζωή της. Όταν έφτανε η επέτειος των δύο χρόνων είπαμε γιατί να μην παντρευτούμε και να το θυμόμαστε για πάντα. Το όνειρο της ήταν να παντρευτεί σε παραλία το ηλιοβασίλεμα, δίπλα στη θάλασσα.

Καταλήξαμε ότι δεν μπορούμε να παντρευτούμε στην Ελλάδα... Αποφασίσαμε να κάνουμε ένα ρομαντικό ταξίδι στην Πορτογαλία και να κάνουμε το γάμο μας. Ακόμα και τώρα αν σταματούσε ο χρόνος πριν από ένα χρόνο ,στις 10 Μαΐου, θα σας έλεγα ότι δεν το μετανιώνω γιατί είμαστε και οι δύο πολύ ευτυχισμένοι. Οργανώσαμε έναν γάμο που βλέπουμε μόνο σε ταινίες. Μέχρι τα λουλούδια ,το αυτοκίνητο και την τούρτα είχε οργανώσει ...

H απόλυτη προτεραιότητα μου στα πάντα ήταν η ευτυχία της. Ψάχναμε ένα όμορφο σπίτι που να πλαισιώνει το όνειρο που ζούσαμε. Το συγκεκριμένο σπίτι η Καρολάιν το αγάπησε. Δεν θέλαμε να μένουμε μέσα στην πόλη. Την εγκυμοσύνη δεν την προγραμματίζαμε... Δεν υπήρχε όμως μεταξύ μας η συζήτηση για να τερματίσει την εγκυμοσύνη.. Θέλαμε να γίνουν τα σχέδια μας και το παιδί να ομορφύνει ακόμα περισσότερο τη ζωή μας.

Συνεχίζοντας ο κατηγορούμενος είπε: «Ο δεσμός μας ήταν ισχυρός από την αρχή. Είναι δύσκολο να περιγράψω σε κάποιον να περιγράφω το πώς ήμασταν. Τέσσερα χρόνια μαζί της, το όνομά μου δεν το άκουσα. Με έλεγε «αγάπη μου» και «μικρέ μου». Αυτό που έδινα – με τόσα λάθη που έχω κάνει – το έδινα μέσα από την καρδιά μου. Μακάρι να μπορούσα να συνεχίσω να το δίνω. Ήταν ότι πιο όμορφο έχει υπάρξει στη ζωή μου».

Μιλώντας για τις σπουδές που η Καρολάιν ήθελε να κάνει ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος είπε: «Γυρνώντας από το ταξίδι μας στις Φιλιππίνες είχαμε βρει το καλύτερο φροντιστήριο και ξεκίνησε την προετοιμασία. Το βρήκαμε μαζί. Εκτός από όλα τα υπόλοιπα η Καρολάιν ήταν μαθήτρια του 19,9. Δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην έχει πει ότι θα πάει ψηλά με το μυαλό της».

Πρόεδρος: Η σχολή που διάλεξε ήταν της επιλογής της;

Κατηγορούμενος: Τον ήθελε το συγκεκριμένο τομέα, Στατιστική στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Πήγε καλά στην προετοιμασία της. Το να βρει ένα Πανεπιστήμιο ήταν πλάνο της κοινής μας ζωής. Συζητάγαμε τι θα κάναμε. Το πιο όμορφο που είπαμε ήταν «γιατί στην επέτειο μας 15 Ιουλίου που κλείνουμε δυο χρόνια γιατί να μην παντρευτούμε;». Αφού, λέγαμε, ότι ξέρουμε ότι θα είμαστε μαζί.

Πρόεδρος: Το είχατε ανακοινώσει και στους οικείους σας;

Κατηγορούμενος: Το όνειρο της ήταν να παντρευτεί σε παραλία. Είχε φανταστεί μια παραλία, το ηλιοβασίλεμα και να παντρευτούμε στη θάλασσα. Αργά ή γρήγορα καταλήξαμε ότι αυτό δεν μπορούσαμε να το κάνουμε στην Ελλάδα, γιατί έπρεπε να το κάνουμε σε κάποιο ξωκλήσι. Καταλήξαμε να κάνουμε ένα ταξίδι και μέσα σε αυτό το ταξίδι να γίνει και ο γάμος μας. Το ήξερα ότι ήταν νωρίς. Ακόμη και τώρα, αν σταματούσε ο χρόνος στις 10 Μαΐου, πριν ένα χρόνο και πάλι το ότι παντρευτήκαμε τότε δεν το μετάνιωσα, γιατί είδα πόσο χαρούμενη την έκανε. Το αγαπήσαμε σαν ιδέα. Οργανώσαμε ένα γάμο που βλέπεις σε ταινίες. Κλείσαμε μια παραλία για εμάς. Η Καρολάιν είχε κλείσει όλο αυτό από την Αλόννησο, για να καταλάβετε πόσο ικανή ήταν. Είχε ολοκληρωθεί μέχρι τα Χριστούγεννα από την ίδια, σαν να το είχε οργανώσει ένα γραφείο ανθρώπων. Ήμουν πανευτυχής.

Πρόεδρος: Είχατε ανακοινώσει στους οικείους σας ότι θα παντρευτείτε;

Κατηγορούμενος: Θα το ανακοινώναμε μόλις επιστρέφαμε.

Πρόεδρος: Είχατε τόση χαρά, λέτε, και δεν το είπατε στους γονείς, είναι σημαντική απόφαση...

Κατηγορούμενος: Δεν υπήρχε θέμα να το κρύψουμε. Το σχέδιο ήταν γυρνώντας από το Πορτογαλία, όπου πήγαμε οι δυο μας, να το πούμε μετά, να το ανακοινώσουμε σε όλους στην Αθήνα και να κάνουμε το πάρτι του γάμου στην Αθήνα ή στην Αλόννησο που θα μπορούσαν να έρθουν όλοι.

Πρόεδρος: Πως επιλέξατε τη συζυγική σας κατοικία;

Κατηγορούμενος: Πλησιάζοντας στις Πανελλήνιες ήταν σημαντικό να μην της αποσπά κάτι την προσοχή. Είχαμε συγκεντρωθεί σε αυτό. Το μόνο που κάναμε μαζί τότε ήταν η απόφαση να αλλάξουμε σπίτι στην Αθήνα. Αυτό που θέλαμε ήταν η κοινή μας ζωή να ξεκινήσει ονειρικά σε κάθε κομμάτι.

Πρόεδρος: Ναι, άλλα το όνειρο έπρεπε να λάβει υπόψη του και την πραγματικότητα. Λάβατε υπόψη σας ότι το σπίτι θα έπρεπε να εξυπηρετεί και τις δικές της ανάγκες; Θα μπορούσε να παρακολουθεί το Πανεπιστήμιο στον Πειραιά;

Κατηγορούμενος: Η προτεραιότητά μου ήταν εκείνη. Στο σχέδιο υπήρχε να πάρουμε ένα μεγαλύτερο σπίτι. Οι περιοχές που ψάχναμε ήταν και το Μαρούσι και η Κηφισιά και αλλού. Θέλαμε να βρούμε ένα σπίτι που να πλαισιώνει αυτό που λέτε.

Πρόεδρος: Ωραία είναι να μένεις στο Μαρούσι, αλλά όλοι κοιτάμε και την πρακτική πλευρά. Ήξερε εκείνη πως είναι να περνάς 8 το πρωί την Κηφισίας; Εσείς το ξέρατε αυτό.

Κατηγορούμενος: Το συγκεκριμένο σπίτι το αγάπησα, και εκείνη δεν ήθελε ένα σπίτι μέσα στην πόλη. Και εγώ δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να μένει μέσα στην πόλη.

Πρόεδρος: Πως θα μετακινούνταν στο Πανεπιστήμιο στον Πειραιά από τα Γλυκά Νερά;

Κατηγορούμενος: Δεν είχε περάσει ακόμη στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Ήταν ένα ωραίο σπίτι, το είδε και εκείνη με βιντεοκλήση. Το σπίτι ήταν δίπλα στη θεία της που μένει στη Παλλήνη, πέντε λεπτά από το μετρό. Ήξερα ότι το ήθελε και ήταν κοινή απόφαση εμείς οι δυο να μην μείνουμε στο κέντρο.

Πρόεδρος: Πότε αρχίζουν τα προβλήματα; Μέχρι εδώ όπως λέτε ήταν όλα ρόδινα.

Κατηγορούμενος: Το πρόβλημα είναι υποκειμενική λέξη ...Εγώ τη λέξη πρόβλημα δεν την έβαλα.

Πρόεδρος: Από τη δικογραφία φαίνεται πως είχατε προβλήματα.

Κατηγορούμενος: Το αν είναι πρόβλημα ή όχι εγώ στο μυαλό μου το έχω διαφορετικά. Γιατί ξέρω τι περάσαμε μαζί.

Η εγκυμοσύνη

Μιλώντας για την εγκυμοσύνη της Καρολάιν, ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος είπε στην απολογία του: «Η εγκυμοσύνη τόσο νωρίς που δεν προγραμματίζαμε. Ήταν ένα σοκ. Παρ' όλα αυτά δεν υπήρχε μεταξύ μας να τερματιστεί η εγκυμοσύνη. Ξέραμε ότι θα κάνουμε κάποια στιγμή παιδί, δεν διακυβεύτηκε ποτέ αν θα κρατούσε το παιδί. Ήταν δεδομένο ότι το παιδάκι ήρθε. Αυτό που έπρεπε να βρούμε ήταν πώς το παιδάκι θα έκανε τη ζωή μας πιο ευτυχισμένη. Ο γυναικολόγος μας βοήθησε πολύ. Της είπε ότι θα μπορεί να κάνει ότι ονειρεύονταν. Μας έδωσε μια ανάσα....».

Ο Μπάμπης Αναγωστόπουλος αναφέρθηκε στη συνέχεια στην αποβολή της Κάρολαιν και με κλάματα είπε στο δικαστήριο: «Αυτό που μας συνέβη εκείνο το απόγευμα και δε συνέβη στο σώμα μου με γονάτισε. Μας γονάτισε. Μας διέλυσε. Όποιος και να μου το περιέγραφε πριν δε θα το πίστευα. Η Κάρολαιν και πάλι ήταν εκεί για εμένα. Επιβεβαιώθηκε η ποιότητα αυτού του ανθρώπου. Το Σάββατο το βράδυ απέβαλλε στην κρεβατοκάμαρα μας. Τον σποράκο τον χάσαμε στο σπίτι και το είδαμε. Τον βάλαμε σε ένα κουτάκι, ήταν παιδάκι, δεν ήταν έμβρυο και πήγαμε στον Υμηττό».

Οι απαντήσεις του για τα αναγραφόμενα στο ημερολόγιο

Ο κατηγορούμενος μίλησε για «επικίνδυνες εξάρσεις» αναφερόμενος στη συμπεριφορά της συζύγου του, την οποία δολοφόνησε με στυγερό τρόπο, ενώ κρέμασε το σκύλο της οικογένειας και επιχείρησε για καιρό να πείσει τις αρχές και την κοινή γνώμη ότι είχε πέσει θύμα αιματηρής ληστείας.

«Ήταν προφανές ότι κάποια ξεσπάσματα ήταν επικίνδυνα για εμένα. Χωρίς να το θέλει. Να πετάξει ένα αντικείμενο για να με χτυπήσει. Αυτό έγινε χωρίς να το θέλει...», είπε ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος.

Χρησιμοποιώντας συνεχώς ενεστώτα χρόνο για την Καρολάιν, σαν να μην έχει μεσολαβήσει το έγκλημα που ο ίδιος έχει ομολογήσει, ο κατηγορούμενος κλήθηκε να απαντήσει σε σειρά ερωτήσεων σε σχεση με τα αναγραφόμενα στο ημερολόγιο που τηρούσε το θύμα.

Πρόεδρος: Στο ημερολόγιο της έλεγε ότι όλα τα προβλήματα τα δικά της εσείς τα παίρνατε προσωπικά. Σας είχε δώσει να καταλάβετε ότι αυτό την ενοχλούσε; Καταλαβαίνετε ότι με τον τρόπο σας την πιέζατε;Κατηγορούμενος: Ναι την πίεζα. Και εγώ με την εγκυμοσύνη είχα φτάσει στον άλλο άκρο. Διάβαζα τα πάντα για να δω αν όλα θα πάνε καλά. Είναι η ανασφάλεια μου να πάνε όλα καλά, ναι της πέρασα αυτή την ανασφάλεια. Αυτό είναι ένα παράδειγμα ότι έκανα λάθος...Πρόεδρος: Από τα μηνύματα της προκύπτει ότι εκδηλώνετε ένα ενδιαφέρον που εκείνη το εκλάμβανε ως άσκηση πίεσης και αντιδρούσε. Το είχατε καταλάβει αυτό;Κατηγορούμενος: Μου είπε ότι «δεν κάνεις καλό» αλλά «μην μου λες κάθε ημέρα να μας δει ο γιατρός».... Αυτό ήταν μια συγκεκριμένη περίοδο που ανησυχούσαμε για την εγκυμοσύνηΠρόεδρος: Γιατί έπαιρνε να σας πάρει τηλέφωνο όταν έβγαινε με τη φίλη της;

Κατηγορούμενος: Για να πάμε να τη πάρουμε.Πρόεδρος: Γιατί να την πάρετε;Κατηγορούμενος: Γιατί το θέλαμε.Αναφερόμενος στη δεύτερη εγκυμοσύνη της Καρολάιν ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος αναφέρθηκε στα προβλήματα που εντόπισε ο γυναικολόγος αλλά και το σθένος της Καρολάιν να τα αντιμετωπίσει λέγοντας του, όπως είπε: «εμένα το μωράκι μου δεν θα μου το πάρει κανείς». « Ένιωσα τόσο περήφανος για εκείνη. Αυτός είναι ο άνθρωπος είναι που με ρωτήσατε και γιατί έγινε η γυναίκα της ζωής μου», είπε ο κατηγορούμενος.

Πρόεδρος: Όμως εξακολουθούσαν και εξάρσεις και τα επεισόδια μεταξύ σας;

Κατηγορούμενος: Ναι

Πρόεδρος: Στο ημερολόγιο είδα έναν άνθρωπο σε απόλυτη σύγχυση. Εσείς αυτό το πράγματα το είχατε εισπράξει;

Κατηγορούμενος: Σε κάποιο βαθμό ναι, όχι σε αυτή την έκταση.

Πρόεδρος: Μήπως θεωρούσατε ότι αυτά που έλεγε δεν τα εννοούσε;

Κατηγορούμενος: Υπήρχε μια γενική φράση «θέλω να φύγω» μέχρι εκεί και αυτό σε στιγμές έντονης συναισθηματικής αστάθειας και για τους δυο. Δυο όμως αργότερα θα καθόμασταν αγκαλιά και θα το συζητούσαμε και θα κάναμε πλάνα για το μέλλον μας. Πάνω στα νεύρα....

Πρόεδρος: Τη φράση «πνίγομαι» που έγραφε της ζητήσατε ποτέ να το αναλύσει; Το καταλάβατε; Το αξιολογήσατε ως σοβαρό;

Κατηγορούμενος: Τα πράγματα πήγαιναν καλά ....Οι στιγμές που ένιωθε κάτι αρνητικό – τη ξέρω καλά από παιδί – το μόνο που ενδιέφερε είναι να είναι καλά. Δεν υπήρχε περίπτωση κάποια στιγμή ακόμη και να ήμασταν τσακωμένοι θα το λύναμε.

Πρόεδρος: Τι κάνατε; Πως το χειριστήκατε; Το πρόβλημα εξακολουθούσε να υπάρχει. Πιστεύατε ότι αυτό οφείλονταν στην εγκυμοσύνη;

Κατηγορούμενος: Κατά κύριο λόγο ναι στην εγκυμοσύνη και στα όσα είχαν προηγηθεί. Ξέρω ότι με αγαπάει και ότι για να φτάσει να με χτυπήσει δεν μπορούσα να το μετρήσω, ξέρω ότι με αγαπάει. Είχε μια πίεση, ήταν ένας άνθρωπος που του έπεσαν πάνω του πολλά πολύ απότομα. Μπορεί ναι κάποιες στιγμές να την πίεσα, αλλά την επόμενη ημέρα ήμασταν αγκαλιά. Μπείτε στη θέση μου.... Έχω ένα άνθρωπο που λατρεύω και που θέλει στήριξη. Άφηνα να γίνει το ξέσπασμα και υποχωρούσα. Ήξερα ότι αυτές τις στιγμές δεν ήταν ο εαυτός της. Ένιωθα ότι εγώ θα απορροφήσω αυτή την ένταση, ξέρω τι πέρασε με το παιδί.

Πρόεδρος: Από τη στιγμή που το μωρό ήλθε στο σπίτι σας άλλαξε κάτι;Κατηγορούμενος: Άλλαξε πολύ, μπήκε ο παράγοντας της ευτυχία.Πρόεδρος: Από το ημερολόγιο διαβάσαμε ότι δε μπορούσε να νιώσει αυτή τη χαρά. Το καταλάβατε αυτό;

Κατηγορούμενος: Το συζητήσαμε. Είδα μπροστά της το παιδί και δεν ένιωθε αυτά που θα έπρεπε να νιώθει μια νεαρή μητέρα. Το κοριτσάκι μας ήταν η ζωή της. Το ήξερα ότι το λατρεύει. Αυτό που ένιωθε -από αυτά που διάβασα και αυτά που συζητήσαμε -ίσως ήταν κάποια στοιχεία επιλόχειας κατάθλιψης σε συνδυασμό με αυτά που είχαμε περάσει της το δικαιολογούσα απόλυτα. Το συμπέρασμα που καταλήξαμε ήταν ότι μπορεί να ήταν από τις ορμόνες, αλλά όχι ότι δεν αγαπάει το παιδί της. Την αγάπη που ήθελε να νιώσει συνέβη, την ένιωσε. Και εγώ δεν είχα ποτέ αμφιβολία αν αγαπούσε το παιδί μας.

Πρόεδρος: Στη Μυλωνοπούλου πότε πήγατε;

Κατηγορούμενος: Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Δεν ψάχναμε μαία, σύμβουλο ψυχικής υγείας, θέλαμε έναν άνθρωπο με επιστημονική κατάρτιση να μας βοηθήσει με αυτά τα ξεσπάσματα. Όλα αυτά η βία, η βωμολοχία

Πρόεδρος: Τι εννοείτε;

Κατηγορούμενος: Με χτυπούσε με μπουνιές με κλωτσιές.

Πρόεδρος: Σας άφηνε σημάδια;

Κατηγορούμενος: Δεν ξέρω αν δεν έβαζα τα χέρια μου μπροστά.

Πρόεδρος: Γιατί σας έκανε επιθέσεις; Τη ρωτήσατε ποτέ; Κάνουμε επίθεση όταν νιώθουμε απειλή. Γιατί σε εσάς η επίθεση;

Κατηγορούμενος: Δεν μιλάμε για ένα καβγά που είχε φτάσει σε βία. Ήταν στιγμιαίες έξαρσης. Ήταν εξάρσεις θυμού από την εφηβική ηλικία το ήξερε και η ίδια.

Πρόεδρος: Στην αρχή σας ρώτησα αν θωρούσατε το γάμο σας προβληματικό και δεν μου είπατε κάτι.

Κατηγορούμενος: Δεν τον θεωρούσα προβληματικό, δεν υπήρχε περιστατικό βίας νωρίτερα, ήταν στιγμιαίες εξάρσεις. Ένα ίσως περιστατικό στις 15 ημέρες. Οι εξάρσεις αυτές δεν ήταν ο χαρακτήρας της και η απόδειξη ήταν ότι μετά ήμασταν αγκαλιά. Έμαθα να ζω με αυτό και εξάλλου ο άνθρωπος αυτός είχε τόσα χαρίσματα ψυχής που άξιζε να είμαι μαζί της.

Πρόεδρος: Πότε πήγατε σε ψυχολόγο;Κατηγορούμενος: Την πρώτη φορά που το σκεφτήκαμε ήταν όταν χάσαμε το παιδάκι μας, δεν πήγαμε τότε γιατί μετά ήλθε η δεύτερη εγκυμοσύνη.Πρόεδρος: Η αιτία που πήγατε στη κ. Μυλωνοπούλου αφορούσε και τους δυο;

Κατηγορούμενος: Ήταν προφανές μετά από κάποια ξεσπάσματα επικίνδυνα για μέναΠρόεδρος: Τι εννοείτε επικίνδυνα;Κατηγορούμενος: Μπορεί να έκανε μια κίνηση και να πέταγε ένα αντικείμενο να με χτυπήσει. Κατά λάθος πάνω στα νεύρα της. Δεν το ήθελε. Το πρόβλημα υπήρχε στη συμπεριφορά της συζύγου μου, αλλά με την παραδοχή ότι αμελήσαμε να διευθετήσουμε μια ψυχική φόρτιση μηνών. Οπότε καταλήξαμε και οι δυο να πάμε, διότι όλο αυτό είχε συσσωρευτεί. Μπήκε στη διαδικασία να προσπαθήσει, δεν τις άρεσε να έχει τέτοιες εξάρσεις, διότι η ζωή μας ήταν πολύ όμορφη, οι περισσότερες ώρες ήταν παραμυθένιες. Στη ψυχολόγο πήγαμε κατά κύριο λόγο για να βοηθήσουμε την Καρολάιν. Εγώ θα έκανα ξεχωριστές συνεδρίες.

Πρόεδρος: Αποφασίσατε να πάρετε το οικόπεδο, δε σας προβλημάτισε το γεγονός ότι δεν είχε στρώσει η μεταξύ σας κατάσταση.

Κατηγορούμενος: Δεν υπήρχε όνειρο πλάνο σκέψη που να μην έχει την Καρολάιν δίπλα μου.

Πρόεδρος: Η σύζυγός σας όμως;

Κατηγορούμενος: Το είχα δεδομένο.

Πρόεδρος: Δεδομένο δεν είναι τίποτα σε αυτά τη ζωή.

Κατηγορούμενος: Οι συζητήσεις μας και το πλάνο της ζωής μας, είχε κοινές αποφάσεις για ποιο σχολείο θα πάει η κόρη μας, να αγοράσουμε ένα σπίτι, σχέδια μακροχρόνια. Την αγορά του οικοπέδου την είχαμε οργανώσει μήνες πριν. Θα χτίζαμε και όλο αυτό θα ήταν ιδιοκτησία της κόρης μας.

Την 3η φορά άφησα την Μπέμπα δίπλα της, ώστε να πάω κι εγώ από την άλλη πλευρά του κρεβατιού να ξαπλώσω. Κοιμόταν ή λαγοκοιμόταν. Είχε 1,30 ώρα ύπνου και δεν με ένοιαζε καν εμένα να κοιμηθώ αρκετές ώρες, όσο να κοιμηθεί η μικρή στο κρεβάτι της. Τότε η Καρολαιν ξύπνησε έντονα πολύ εξοργισμένη. Την εξόργισε γιατί έκανα ότι μου είπε να μην κάνω. Παρότι Άφησα τη μικρή στη θέση που κοιμόταν πάντα. Άρχισε να φωνάζει δυνατά, ξύπνησε τη μικρή. Τις βρισιές σαν λέξεις δεν τις έχω πει πουθενά, δεν έχουν σημασία. Στην ψυχολογία μου είχαν σημασία, αλλά σε εμένα έχετε καταλάβει ότι δεν μπορώ να πω κάτι άσχημο για την Καρολαιν.

Πάνω στην έξαρση της, στην ένταση της στιγμής, από τις φωνές… κράτησε όχι πάνω από 5 λεπτά. Απ’ όταν κάθισα μέχρι να φύγω ήταν λιγότερο από 5’. Αυτό που μπορώ να φανταστώ για την άνοδο των παλμών κατά τις 1μιση είναι ότι αφού έκανε μια κίνηση που πήγε να χτυπήσει άθελα της τη μικρή. Αναφωνεί “τι θες κι εσύ” στη μικρή, την απώθησε (όχι με χτύπημα). Το επεισόδιο με διέλυσε. Ήταν η πρώτη φορά που οι εκρήξεις αυτές που είχα κάπως αποδεχτεί, ότι είναι κάτι που πρέπει να διαχειριστούμε, ότι υπάρχουν. Ήταν η πρώτη φορά που μια τέτοια έκρηξη, να μου επιτραπεί η πιο λαϊκή έκφραση που μπορώ να σκεφτώ, πήρε η μπάλα και τη μικρή.

Μιλάμε για έναν άνθρωπο που είναι μια υπέροχη μητέρα, που η κόρη της ήταν η ζωή της. Και ταυτόχρονα τη στιγμή εκείνη, εκείνο το βράδυ, σε άλλη μια από τις εκρήξεις που ξέρω,
Σκεφτόμουν ότι σε μια έκρηξη έκανε άθελα της κακό στο παιδί. Είδα τη μικρή σε έναν υποτυπώδη κίνδυνο, ακόμα κι αν δεν χτύπησε. Με διέλυσε.

Δεν μπορώ να προβλέψω εκείνη τη στιγμή την επόμενη κίνηση της.

Με βλέπετε διστακτικό γιατί πραγματικά είναι 2 διαφορετικά πράγματα μέσα μου. Μέσα μου είναι πλήρως διαχωρισμένα τα 2 κομμάτια: ο άνθρωπος και η στιγμή της έκρηξης. Στη στιγμή της έκρηξης είδα ότι άθελα της να κάνει μια κίνηση προς τη μικρή και να τη βλάψει.

Η μόνη ερώτηση που έκανα ήταν “κατάλαβες τι έκανες, χτύπησες τη μικρή;”. Ήταν μεγάλο λάθος να ξανανέβω. Το μόνο που ήθελα να ακούσω αλλά το ζήτησα πολύ νωρίς είναι ένα “δεν το εννοούσα”, ένα “συγγνώμη”, αλλά πιθανότατα το ζήτησα πολύ γρήγορα.

Στην ερώτηση του προέδρου αν του ζήτησε συγγνώμη η Καρολαιν:

Όχι. Μου είπε “φύγε”. Κατεβαίνω στο σαλόνι, όπου είμαι στις 2 το βράδυ, με τη μικρή αγκαλιά να είναι πολύ μακριά από το να κοιμηθεί στο κρεβάτι της πλέον. Έκανα πέρα-δώθε στο σαλόνι για να κοιμηθεί η μικρούλα. Σκέφτομαι με τον εαυτό μου αυτό που συνέβη, αυτό που θα κάνω και ότι πρέπει να το λύσουμε αυτό. Καταλαβαίνω ότι πρέπει να ξυπνήσω το πρωί, να δούμε τι θα κάνουμε με τη μικρή, θα έπρεπε να πάρω ένα συνάδελφο στις 3 το πρωί, αυτό έπρεπε να έχω κάνει τελικά η να περιμένω να πάει 5-6 το πρωί να πάρω έναν συνάδελφο να αλλάξει το ρεπό του να κάνει την πτήση.
Το είχα ανάγκη να λήξει αυτό. Στο άνοιγμα της πόρτας δεν αντέδρασε. Κατάλαβε ότι ήμουν εκεί όταν έκατσα αρχικά δίπλα της. Έτσι όπως κοιτάμε το κρεβάτι στη δεξιά πλευρά. Και μετά ξάπλωσα δίπλα. Ήθελα ένα συγγνώμη και να λήξει αυτό. Συγγνώμη για την αντίδραση προς τη μικρούλα, μόνο αυτό.

Η απολογία του κατηγορούμενου συνεχίζεται.