Τα μικίκια της αγάπης

Του Νικόλα Μπάρδη

Τα παιδιά του χωριού είχαν μαζευτεί στην αυλή του σχολείου για παιχνίδι και οι φωνές τους έσπαγαν τη σιωπή του μεσημεριού. Άλλωστε, δεν έχουν και πολλές διεξόδους για διασκέδαση, ευρισκόμενοι στο βορειότερο σημείο της Ελλάδας. Είναι η τελευταία γενιά νέων παιδιών στο Ορμένιο του Έβρου. Ίσως κάποια στιγμή να φύγουν από εκεί, όπως έκαναν πολλοί κάτοικοι της περιοχής στο πρόσφατο παρελθόν. Ίσως πάλι προσπαθήσουν να "χτίσουν" εκεί το "αύριό" τους, όσο δύσκολο κι αν φαντάζει στα μάτια μας.

Το ίδιο έκανε και η κυρία Ευαγγελία, μητέρα πέντε παιδιών που ζει και αγωνίζεται καθημερινά στο Ορμένιο όλα αυτά τα χρόνια. Και λέμε "αγωνίζεται", καθώς μόνο με αγώνα μπορεί να συγκριθεί η δύσκολη και απαιτητική καθημερινότητα μίας πολύτεκνης οικογένειας, που δεν έχει στήριξη από κανέναν και προσπαθεί να μεγαλώσει αξιοπρεπώς τα παιδιά της, σε μία περιοχή πολύ μακριά από τις ανέσεις των μεγάλων αστικών κέντρων. Είναι αυτό κάποιο παιχνίδι της μοίρας; Πεπρωμένο; Ή συνειδητή επιλογή, πως αν αποφασίσεις να μείνεις εκεί, θα πρέπει να παλέψεις με θεούς και τέρατα, για να επιβιώσεις;

Κάποιες φορές, είναι σαν να σε αναγκάζει η ίδια η πολιτεία να απομακρυνθείς από τον τόπο που γεννήθηκες, για να αναζητήσεις αλλού κάποια καλύτερη τύχη. Παρά τις δυσκολίες όμως, η κυρία Ευαγγελία και ο σύζυγός της, παραμένουν πεισματικά στο Ορμένιο και παλεύουν να κρατήσουν ζωντανή την κοινότητα. Τι κι αν είναι κουρασμένη από τις δουλειές, θα βρει λίγο χρόνο να φτιάξει τα μικίκια, που τόσο πολύ αγαπούν τα παιδιά. Τα πάει με ένα καλάθι στην αυλή του σχολείου, σκεπασμένα με ένα μαντήλι, και συνοδεία μελιού και σοκολάτας δίνουν στα παιδιά μία γερή δόση ενέργειας και αγάπης.

"Όλοι στο χωριό είμαστε μία μεγάλη οικογένεια", όπως λέει και η ίδια χαρακτηριστικά. Μοιράζονται τα πάντα: από τις πιο δύσκολες συνθήκες, μέχρι τις πιο όμορφες εμπειρίες. Χαρακτηριστικά αναφέρει ένα περιστατικό με το εξεταστικό κέντρο στα Δίκαια Έβρου, που λόγω έλλειψης μαθητών θα έκλεινε, και τα λίγα παιδιά του χωριού θα έπρεπε να πηγαίνουν καθημερινά στην Ορεστιάδα, για να δίνουν τα μαθήματα των Πανελληνίων. Τότε, όλοι οι γονείς αποφάσισαν να γραφτούν και να δώσουν Πανελλαδικές, για να παραμείνει ανοιχτό το εξεταστικό κέντρο της περιοχής. Όλοι μαζί, σαν μια γροθιά, για το καλό των παιδιών τους. Αποτέλεσμα; Και τα τέσσερα παιδιά που έδιναν εκείνη τη χρονιά, κατάφεραν να περάσουν στις σχολές της αρεσκείας τους!

Το βράδυ οι δρόμοι του χωριού σιγά σιγά αδειάζουν, τα παιχνίδια τελειώνουν και όλοι επιστρέφουν στα σπίτια τους. Μερικές καμινάδες που καπνίζουν και λίγα φώτα μέσα από τα τζάμια δείχνουν, πως το μαύρο σκοτάδι της περιφέρειας δεν είναι αρκετό για να σβήσει τη φλόγα της ελληνικής ψυχής σε μία ακριτική περιοχή.

Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.