Κλείσιμο

Πέθανε ο σκηνοθέτης Βαγγέλης Σερντάρης

Χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως ο πατέρας του ελληνικού ρεαλισμού στον κινηματογράφο - Η Ροζίτα Σώκου τον αποκάλεσε «Φελίνι» της Ελλάδος

Έφυγε χθες σε ηλικία 87 ετών ο Βαγγέλης Σερντάρης, εκ των μεγάλων Ελλήνων σκηνοθετών, μέλος της λεγόμενης χρυσής γενιάς του ελληνικού κινηματογράφου, με πλούσιο έργο αναγνωρισμένο στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ο Σερντάρης χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως ο πατέρας του ελληνικού ρεαλισμού στον κινηματογράφο. Η Ροζίτα Σώκου τον αποκάλεσε Φελίνι της Ελλάδος.

Θεωρούνταν ως ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες που έβγαλε ποτέ η Ελλάδα. Ανήκε στη χρυσή γενιά του κινηματογράφου, η οποία έβγαλε ονόματα όπως οι Θεόδωρος Αγγελόπουλος, Παντελής Βούλγαρης, Κώστας Φέρρης, Τώνια Μαρκετάκη, Δήμος Θεός κ.ά.

Σημαντικότερες ταινίες του η «Ληστεία στην Αθήνα» (1969) ένα καταπληκτικό φιλμ νουάρ, το «Θερμοκήπιο» (1985), «Η Βασιλική» (1997), «Ο έβδομος ήλιος του έρωτα» (2001), ενώ ήταν συμπαραγωγός στην ταινία «Ρεμπέτικο».

Η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών εξέφρασε απέραντη θλίψη για την απώλεια. Όπως ανέφεραν χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως ο πατέρας του ελληνικού ρεαλισμού στον κινηματογράφο, μάλιστα η Ροζίτα Σώκου τον είχε αποκαλέσει «Φελίνι της Ελλάδος». «Η καλλιτεχνική του προσωπικότητα θα μας μείνει αξέχαστη και τον αποχαιρετάμε με μεγάλη ευγνωμοσύνη και σεβασμό» σημειώνουν.

Συλλυπητήριο μήνυμα απέστειλε και η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη τονίζοντας πως ο ελληνικός κινηματογράφος γίνεται φτωχότερος.

«Ο Βαγγέλης Σερντάρης, παιδί του Εμφύλιου και της Κατοχής, σπουδαίος άνθρωπος, λαμπρός σκηνοθέτης που τίμησε τη χώρα μας με τη βραβευμένη κινηματογραφική του δουλειά, εδώ και στο εξωτερικό, έφυγε από κοντά μας. Διακρίθηκε για το νέο πνεύμα που προσκόμισε στη τέχνη του, για την άοκνη εργατικότητά του, για τον τολμηρό και δημιουργικό χαρακτήρα του, για την αγάπη του προς τους νέους κινηματογραφιστές, αλλά και για τις συνεργασίες με τους φίλους του, τον Γιώργο Ζερβουλάκο, που αποχαιρετήσαμε τον Απρίλη, και τον Κώστα Φέρρη. Από τους πρώτους ανεξάρτητους κινηματογραφιστές, σε μια δύσκολη περίοδο κρίσης των παραδοσιακών στούντιο, το 1969 γύρισε το ελληνικό φιλμ νουάρ «Ληστεία στην Αθήνα», που αποτέλεσε μοντέλο κινηματογραφικής γραφής και παραγωγής, για τις μετέπειτα γενιές των κινηματογραφιστών. Μετά τη δικτατορία, ο Βαγγέλης Σερντάρης συνέχισε με πάθος την κινηματογραφική του διαδρομή, σκηνοθετώντας υπαρξιακά δράματα με κοινωνικό βάθος, συμβάλλοντας με την ποιότητα της σκηνοθετικής του γραφής, τόσο στον επαγγελματικό κινηματογράφο, όσο και στην τηλεόραση. Αποχαιρετώ με λύπη τον Βαγγέλη Σερντάρη, το συγκροτημένο και έντιμο επαγγελματία, το σημαντικό καλλιτέχνη. Στην οικογένειά του, στους συναδέλφους και τους φίλους του τα ειλικρινή συλλυπητήριά μου» αναφέρει η κ. Μενδώνη.

Βιογραφικό

Γεννήθηκε το 1936 στη Βλαχοκερασιά Αρκαδίας.

Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στη Τρίπολη και στη Τεγέα, εισήχθη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο για να σπουδάσει πολιτικές επιστήμες, ωστόσο δεν πήρε ποτέ πτυχίο και σπούδασε κινηματογράφο στην Ανωτάτη Σχολή Κινηματογράφου στην Αθήνα.

Μετά το πέρας των σπουδών του έως το 1967 δούλευε ως βοηθός σκηνοθέτη σε πολλές παραγωγές, και μετείχε σε όλες τις διαδικασίες, όπως οργάνωση παραγωγής και επιλογή ηθοποιών, επιλογή ντεκόρ και χώρων κινηματογράφησης, σκηνοθετική εκτέλεση, και τελικά του μοντάζ.

Από τότε ο Σερντάρης εργάστηκε ως σκηνοθέτης και ανεξάρτητος παραγωγός στον κινηματογράφο, μετά από το 1975 και στην τηλεόραση.

Είχε σκηνοθετήσει και ήταν παραγωγός σε ταινίες που γνώρισαν επιτυχία, διακρίθηκαν σε διεθνή φεστιβάλ, και στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με σημαντικό αριθμό ιστορικών, λαογραφικών, επιστημονικών και εθνολογικών documentaries κυρίως για λογαριασμό της ελληνικής τηλεόρασης και του Αγγλικού καναλιού Channel 4.

Για λογαριασμό της Ελληνικής τηλεόρασης σε σειρά documentaries, έχει καταγράψει τον Ελληνοϊταλικό και Ελληνογερμανικό πόλεμο της περιόδου 1940-1945, με ντοκουμέντα και προσωπικές μαρτυρίες των επιζώντων, απλών πολεμιστών και αξιωματικών Ελλήνων, Ιταλών, Γερμανών και Άγγλων καθώς και απλών πολιτών. Έλαβε πολλά βραβεία στο εξωτερικό και στην Ελλάδα.

Σημαντικότερες ταινίες του ήταν το φιλμ νουάρ «Ληστεία στην Αθήνα» (1969), «Το Θερμοκήπιο» (1985), «Βασιλική» (1997), «Ο έβδομος ήλιος του έρωτα» (2001).

Ήταν συμπαραγωγός της ταινίας Ρεμπέτικο.

 

Πηγή: skai.gr