«Επιστρέψτε τα Γλυπτά του Παρθενώνα. Το Βρετανικό Μουσείο έχει ούτως ή άλλως πολλά πράγματα» είναι ο τίτλος άρθρου γνώμης στη βρετανική εφημερίδα «The Guardian».
Το άρθρο υπογράφει ο Simon Jenkins, αρθρογράφος του Guardian, συγγραφέας και παρουσιαστής στο BBC, ο οποίος σημειώνει ότι «αυτά τα κειμήλια από την πηγή του ευρωπαϊκού πολιτισμού δεν ανήκουν σε μια κρύα, γκρίζα αίθουσα του Bloomsbury».
«Ανόητη» η διαμάχη για τα Γλυπτά, ο Σούνακ κάνει σαν παιδί στην παιδική χαρά που φωνάζει «δικά μου, δικά μου»
O αρθρογράφος της βρετανικής εφημερίδας χαρακτηρίζει τη διαμάχη για τα Γλυπτά «πέρα για πέρα ανόητη» και παρομοιάζει τον Ρίσι Σούνακ με παιδί στην παιδική χαρά που φωνάζει «δικά μου, δικά μου».
Ο Τζένκινς γράφει: «Αρνείται ένα φλιτζάνι τσάι με τον Έλληνα πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης γελάει. Το έθνος χασμουριέται... Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι περισσότεροι από τους μισούς χαίρονται να δουν τα Γλυπτά να επιστρέφουν και λίγο πάνω από το 20% θέλουν να παραμείνουν. Κάθε πολιτισμένος Βρετανός γνωρίζει ότι πρέπει να εκτίθονται εκεί που ανήκουν, στο πρώην σπίτι τους, την Αθήνα. Αλλά τι πλάκα έχει να σκέφτεται κανείς έξυπνους λόγους για τους οποίους αυτό δεν πρέπει να συμβεί ποτέ».
Τα Γλυπτά ατένιζαν το ηλιόλουστο Αιγαίο από την Ακρόπολη της Αθήνας, τώρα φυλακίστηκαν σε μια κρύα, γκρίζα αίθουσα, γράφει ο αρθρογράφος του Guardian
«Η αναζήτηση του Σούνακ για ένα καθημερινό πρωτοσέλιδο γίνεται μέρα με τη μέρα όλο και πιο ξέφρενη» γράφει ο αρθρογράφος, και αναφέρεται στη δήλωση του Μητσοτάκη ότι τα διαχωρισμένα μάρμαρα είναι σαν τη Μόνα Λίζα κομμένη στη μέση, γράφοντας ότι «ίσως να είναι υπερβολικό».
Αλλά, προσθέτει ότι «αυτό που για τη Βρετανία είναι μια βαρετή διαμάχη, για τους Έλληνες είναι ένα καυτό αίσθημα παραπόνου που δεν λέει να φύγει. Πρόκειται για μια ασύμμετρη διαμάχη».
Όπως αναφέρει το άρθρο του Guardian: «Φυσικά η Βρετανία έχει νόμιμο τίτλο ιδιοκτησίας των αγαλμάτων, αλλά οι νόμοι μπορούν να αλλάξουν. Φυσικά ο Λόρδος Έλγιν πιθανόν να τα έσωσε από την καταστροφή, αν και αργότερα υπέστησαν ζημιές κατά τον καθαρισμό. Φυσικά ο επαναπατρισμός τους μπορεί να αποτελέσει προηγούμενο, αν θέλετε να το κάνετε, αλλά όχι αν δεν θέλετε. Είναι αλήθεια ότι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν τα μάρμαρα στο Λονδίνο απ' ό,τι στην Αθήνα, αλλά δεν τα βλέπουν ολοκληρωμένα. Και λοιπόν; Δεν θα μεταφέρουμε τις πυραμίδες στο Λονδίνο για να έχουμε μεγαλύτερο θέαμα. Το θέμα των μαρμάρων αφορά απλά την ακεραιότητα μιας από τις μεγαλύτερες καλλιτεχνικές συνθέσεις της Ευρώπης. Τα αγάλματα αυτά προέρχονται από την πηγή του ευρωπαϊκού πολιτισμού στην πιο διαμορφωτική του στιγμή, τον 5ο αιώνα π.Χ. Αυτή η πηγή βρισκόταν στην Ακρόπολη της Αθήνας, ατενίζοντας το ηλιόλουστο Αιγαίο με μάρμαρο από το παρακείμενο βουνό, και όχι φυλακισμένη σε μια κρύα, γκρίζα αίθουσα στο Μπλούμσμπερι.
Είναι αλήθεια ότι η αναπαραγωγή μπορεί σήμερα να επιτρέψει στο γυμνό μάτι και στον ανθρώπινο εγκέφαλο να εκτιμήσουν την ομορφιά του πρωτοτύπου σε ένα αντίγραφο. Αν τα μάρμαρα ήταν χυτά από χαλκό, όπως τα άλογα του Αγίου Μάρκου στη Βενετία ή ο Δαβίδ στη Φλωρεντία, θα μπορούσαν να αντιγραφούν ξανά και ξανά. Οι "χυτές αυλές" που έφεραν την ευρωπαϊκή τέχνη σε δεκάδες αμερικανικά μουσεία τον 20ό αιώνα καταστράφηκαν μόνο από τον σνομπισμό των μουσείων, που αντικατέστησε το θαύμα με την επιθυμία για αυθεντικότητα».
Guardian: Η Βρετανία θα έπρεπε να έχει την αξιοπρέπεια να δώσει πίσω τα Γλυπτά - Αντ' αυτού, αυτοεξευτελίζεται
ΟΤζένκινς στη συνέχεια αναφέρει ότι «η επιστήμη θα μπορούσε να αντιγράψει ικανοποιητικά τα μάρμαρα του Παρθενώνα τόσο στην Αθήνα όσο και στο Λονδίνο αλλά για τους Έλληνες -πολύ περισσότερο από κάθε Βρετανό- είναι ζήτημα που αφορά, πράγματι, την αυθεντικότητα. Ο Παρθενώνας είναι ο προγονικός τους ναός και τα μάρμαρα τα κοσμήματα του στέμματός τους. Τα θέλουν πίσω πολύ. Και σίγουρα μια καλλιεργημένη χώρα όπως η Βρετανία θα έπρεπε να έχει την αξιοπρέπεια να εξυπηρετήσει. Έχει τη δύναμη να αποκαταστήσει την ακεραιότητα αυτής της εκπληκτικής σύνθεσης στη χώρα της δημιουργίας της. Αντ' αυτού, αυτοεξευτελίζεται με το να παρεξηγείται για ένα φλιτζάνι τσάι».
«Η ανάμειξη της αυτοκρατορίας σε αυτά τα επιχειρήματα σπάνια βοηθάει. Αλλά μια μεταϊμπεριαλιστική αλαζονεία έχει παρεισφρήσει στη συζήτηση για τα μάρμαρα. Η κυβέρνηση της Βρετανίας λέει στον υπόλοιπο κόσμο: μπορεί να πήρατε πίσω την ανεξαρτησία σας, αλλά δεν παίρνετε τα πράγματά σας. Εσείς οι Έλληνες, φαίνεται να λέει, ήσασταν πολύ αδύναμοι για να σταματήσετε τους Οθωμανούς να δώσουν τα μάρμαρά σας, οπότε αυτό είναι σκληρό για εσάς. Η Βρετανία μπορεί να μην έχει την αυτοκρατορία της, αλλά έχει τον απόηχο μιας αυτοκρατορίας στο απαραβίαστο και το "παγκόσμιο πλαίσιο" του Βρετανικού Μουσείου της. Πείτε λοιπόν στους Έλληνες ότι πρέπει να είναι περήφανοι που βλέπουν τα κειμήλιά τους να βρίσκονται δίπλα στα καλύτερα της Αφρικής και της Ασίας. Θα πρέπει να ευχαριστήσουν τους Βρετανούς φορολογούμενους που μπορούν να τα δουν δωρεάν.
«Τα αντικείμενα αυτά δεν δημιουργήθηκαν για να κλειδωθούν σε ένα υπόγειο του Λονδίνου»
Ο αρθρογράφος του Guardian σημειώνει: «Οι μεγάλες συλλογές της αρχαιότητας περιορίζονται λίγο πολύ σε μερικά μεγάλα μουσεία στην Ευρώπη και την Αμερική, προϊόντα της εθνικής μεγέθυνσης του 19ου αιώνα. Τα ιδρύματα αυτά είναι φανατικά αντιδραστικά. Θέλουν να στερήσουν από τις νεοσύστατες χώρες το περιθώριο να αποκτήσουν παρόμοιες συλλογές, αρνούμενα να διαθέσουν ή να αποδεσμεύσουν τα τεράστια αποθέματά τους. Πολλοί έχουν αποθηκεύσει το τεράστιο ποσό των έργων τους, σαν να ήταν ιδιωτική περιουσία των θεματοφυλάκων τους. Στη δεκαετία του 1970, το Βρετανικό Μουσείο δήλωσε μάλιστα ότι αποτελεί πρωτίστως ερευνητική πηγή για τους μελετητές.
Κανένα από αυτά τα εκατομμύρια αντικείμενα δεν δημιουργήθηκε για να κλειδωθεί για πάντα σε ένα υπόγειο του Λονδίνου. Τα περισσότερα κατασκευάστηκαν σε μακρινές χώρες, οι πολίτες των οποίων θα μπορούσαν να είναι περήφανοι να τα εκθέσουν δημοσίως. Δεν υπάρχει τίποτα ιερό σε ένα μουσείο. Είναι ένα αφύσικο μέρος για να αφήσει κανείς χιλιάδες αντικείμενα παγωμένα στον χρόνο και στον τόπο, ευάλωτα στην κλοπή και τη φθορά».
Και συνεχίζει: «Οι τοίχοι των μουσείων καταρρέουν πλέον ιδεολογικά αν όχι φυσικά. Η Γαλλία έχει ένα σημαντικό πρόγραμμα επαναπατρισμού αυτοκρατορικών αντικειμένων, είτε λεηλατημένων είτε όχι. Το ίδιο και η Γερμανία. Παρά τις ανησυχίες για την ασφάλεια, τα αφρικανικά χάλκινα επιστρέφουν στην Αφρική, τα κεραμικά στη νοτιοανατολική Ασία, οι φυλετικοί θησαυροί στην Πολυνησία. Αυτό δεν σημαίνει τον θάνατο του Λούβρου.
Ο διευθυντής του V&A, Tristram Hunt, παρουσίασε αυτή την εβδομάδα μια μεταρρύθμιση του νόμου περί Εθνικής Κληρονομιάς του 1983 που προς το παρόν περιορίζει ορισμένα μουσεία από την «απεξαγορά». Θέλει να μεγαλώσουν και να αναλάβουν τη δική τους επιχείρηση. Η αλήθεια είναι ότι τα περισσότερα μουσεία έχουν πάρα πολλά πράγματα, πάρα πολλά. Θα πρέπει να το διανείμουν στον υπόλοιπο κόσμο. Η επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα μπορεί όντως να είναι προηγούμενο και εξαιρετικό».
Πηγή: GuardianΔιαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
