ΕΠΑΛ Κορδελιού: Μαθητές δημιούργησαν τραγούδι για τα ανθρώπινα δικαιώματα

Οι μικροί καλλιτέχνες του 1ου ΕΠΑΛ Κορδελιού, στο πλαίσιο ενός πρότζεκτ, εκτός διδακτικής ύλης για τα ανθρώπινα δικαιώματα δημιούργησαν μία ολόκληρη παραγωγή.

Καλή διάθεση, κοινωνική ευαισθησία, καλλιτεχνική ανησυχία, δημιουργικότητα, ομαδική δουλειά, ταλέντο και μία καθηγήτρια σε ρόλο εμπνευστή. Αυτά ήταν τα συστατικά της επιτυχίας για μια ομάδα μαθητών του 1ου ΕΠΑΛ Κορδελιού στη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι από το μηδέν δημιούργησαν μία σύγχρονη ωδή για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο λόγος για μια ομάδα εφήβων μαθητών του 1ου ΕΠΑΛ Κορδελιού!

Οι μικροί καλλιτέχνες στο πλαίσιο ενός πρότζεκτ, εκτός διδακτικής ύλης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, του οποίου την επιμέλεια ανέλαβε η καθηγήτρια Οικονομικών του σχολείου Σοφία Κώνστα, δημιούργησαν μία ολόκληρη παραγωγή. Έγραψαν στίχους, συνέθεσαν ένα ραπ μπιτ, γύρισαν βίντεο κλιπ και μόνταραν ένα καλλιτεχνικό προϊόν, χωρίς να διαθέτουν τα κατάλληλα μέσα. Η διάθεση, το μεράκι και το κοινωνικό μήνυμα που θέλησαν να στείλουν ήταν τα μόνα βέλη στη φαρέτρα τους!

Τα ανθρώπινα δικαιώματα στην σχολική αίθουσα

Όπως εξηγεί η καθηγήτρια, υπεύθυνη του πρότζεκτ, Σοφία Κώνστα μιλώντας στο GRTimes «τα ανθρώπινα δικαιώματα δυστυχώς δεν είναι σχολικό μάθημα. Εντάσσεται σε ένα πρότζεκτ που επιλέγουν οι μαθητές και πρόκειται για εξωδιδακτική δράση. Το συγκεκριμένο πρότζεκτ το υλοποιώ αρκετά χρόνια στις σχολικές αίθουσες πριν γίνουν υποχρεωτικά τα εξωδιδακτικά προγράμματα και η αξιολόγηση των καθηγητών. Έτσι όποιος μαθητής έχει τη διάθεση εντάσσεται στο πρόγραμμα. Εγώ παραγγέλνω κάθε χρόνο το εκπαιδευτικό πακέτο με βιβλία, ηλεκτρονικό και έντυπο υλικό και διανέμεται στους ενδιαφερόμενους. Φέτος λοιπόν επέλεξα αυτό το πρότζεκτ ως συντονίστρια και αρχίσαμε με τα παιδιά να δουλεύουμε πάνω στις βασικές αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όλο το προηγούμενο διάστημα τα παιδιά είχαν έρθει σε επαφή με εργαλεία όπως το KMOP, το Live Without Bullying και την ΑΝΤΙΓΩΝΗ».

Η έμπνευση και η δημιουργία του τραγουδιού

«Σε αυτό το πλαίσιο μια μέρα ρώτησα τα παιδιά στην τάξη αν κάποιο παιδί έχει έχει κάποιο ταλέντο ή κλίση με τις τέχνες. Και ξαφνικά σήκωσε το χέρι ο Χρήστος, ένα παιδί πολύ χαμηλών τόνων και λέει «εγώ γράφω στίχους», ένα άλλο παιδί λέει ότι βγάζει φωτογραφίες. Και έτσι ξεκίνησε. Μέσα σε μία εβδομάδα το παιδί έγραψε το τραγούδι και το έφερε έτοιμο, εγώ άρχισα να κλαίω μόλις το άκουσα» διηγείται εμφανώς συγκινημένη η κ. Κώνστα.

Και συμπληρώνει «είναι συγκινητικό το κίνητρο της δημιουργίας. Ένα παιδί στη δευτέρα λυκείου, μόλις 16 ετών έγραψε σε μια εβδομάδα μόνο του ένα τραγούδι. Και βέβαια όλο το αποτέλεσμα ήταν ομαδική δουλεία. Έπειτα το στείλαμε στην Αμερική σε ένα διαγωνισμό και είχε μεγάλη αναγνώριση. Μας κάλεσαν στο παγκόσμιο φόρουμ που θα γίνει το Ιούλιο στη Νέα Υόρκη για τον Διεθνή Οργανισμό «United for Human Rights».

«Όταν θέλουμε να κάνουμε κάτι δεν μας εμποδίζουν οι δυσμενείς συνθήκες»

Κλείνοντας η καθηγήτρια και εμπνευστής του πρότζεκτ κ. Κώνστα αναφέρει γεμάτη περηφάνια για τους μαθητές της ότι «το τραγούδι από μόνο του δεν είναι το θέμα. Είναι οι συνθήκες και το κίνητρο που κινητοποίησε του μαθητές. Μιλάμε για ένα ΕΠΑΛ στις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης, το οποίο συστεγάζεται με ένα Γενικό Λύκειο και χρησιμοποιεί από αίθουσες ότι έχει περισσέψει από το Γενικό. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες προσπαθώ να πείσω τα παιδιά ότι όταν θέλουμε να κάνουμε κάτι δεν μας εμποδίζουν οι δυσμενείς συνθήκες και τα λιγοστά μέσα. Και είναι σπουδαίο ότι έχει απήχηση».

«Αν ξέρουμε ποια είναι τα δικαιώματα μας, δεν μπορούν να μας τα στερήσουν»

Ο στιχουργός και ερμηνευτής του τραγουδιού, Χρήστος Γότσης από την πλευρά του επισημαίνει στο GRTimes ότι «το μήνυμα που ήθελα να περάσω με τους στίχους μου είναι ότι πρέπει να ξέρουμε τα δικαιώματα μας. Γιατί αν τα ξέρουμε δεν μπορούν να μας τα στερήσουν και να τα καταπατήσουν», ενώ συμπλήρωσε ότι τόσο αυτός όσο και η υπόλοιπη ομάδα είναι υπερήφανοι για το αποτέλεσμα.

Ακούστε το τραγούδι: