Αριστείδης Αλαφούζος: Οι αξίες του, η παρακαταθήκη του, το παράδειγμά του

- Η δήλωση Κυρ. Μητσοτάκη για τον Αρ. Αλαφούζο
- Η ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ
- Οι ανακοινώσεις ΠΑΟ και άλλων ΠΑΕ
- Η ανακοίνωση του Ποταμιού
- Η ανακοίνωση του ΣΕΒ
- Η ανακοίνωση του ΤΕΕ

Δυσαναπλήρωτο κενό στον εκδοτικό, κοινωνικό και επιχειρηματικό στίβο αφήνει ο θάνατος του Αριστείδη Αλαφούζου τα ξημερώματα της Τετάρτης.

Ο Αριστείδης Αλαφούζος αφήνει πίσω του μια πολυσχιδή κληρονομιά, καθώς ανέπτυξε με ανιδιοτέλεια και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας έντονο κοινωνικό και πολιτιστικό έργο στη χώρα, αλλά και στη γενέτειρά του Σαντορίνη που ποτέ δεν ξέχασε. Kατά την επιτυχημένη σταδιοδρομία του, ο Αριστείδης Αλαφούζος δεν δίστασε να συγκρουστεί με το πολιτικό κατεστημένο, και με τη Χούντα, αρνούμενος να θυσιάσει τις αξίες τις οποίες προάσπιζε στα κελεύσματα πολιτικών και άλλων συμφερόντων. Με προμετωπίδα την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας του Τύπου και την υπεράσπιση του πλουραλισμού σε χαλεπούς καιρούς, ο Αριστείδης Αλαφούζος αφήνει πίσω σημαντικό έργο και παρακαταθήκη για τις νεότερες γενέες. Διορατικός, δίκαιος, και με πλούσιες γνώσεις, απόσταγμα της πολυετούς επιτυχημένης δράσης του σε ένα ευρύ φάσμα του επιχειρείν (κατασκευές, ναυτιλιακή δραστηριότητα - εφοπλισμός, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης), έβαζε πάντα ψηλά τον πήχη στους συνεργάτες του εμπνέοντας τους για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Η οικογένεια της Καθημερινής, του ΣΚΑΪ και της ναυτιλιακής εταιρείας Κυκλάδες πενθεί την απώλεια του Αριστείδη Αλαφούζου και γνωρίζει ότι έχει επωμισθεί, χάριν στις δικές του αρχές και άοκνες προσπάθειες, μια μεγάλη ευθύνη για το μέλλον.

Ο Αριστείδης Αλαφούζος γεννήθηκε στην Οία της Σαντορίνης στις 9 Μαρτίου του 1924. Η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στον Πειραιά το 1925, μετά την έκρηξη του ηφαιστείου. Το Σεπτέμβρη του 1940 μετακόμισαν στην Αθήνα για να διευκολύνουν το νεαρό Αριστείδη στις ανώτερες σπουδές του.

Τον Οκτώβρη του 1940 ξέσπασε ο πόλεμος και το Μάιο του ’41 η Ελλάδα πέρασε υπό Γερμανική κατοχή. Η ζωή ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Στις 14 Δεκεμβρίου 1941 ο Ιωάννης Αλαφούζος, πατέρας του Αριστείδη, πέθανε και ο νεαρός Αριστείδης έπρεπε να δουλέψει για να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Η πρώτη του δουλειά ήταν στη Μαλακάσα σε μια εταιρεία υλοτομίας. Την άνοιξη του 1943 σταμάτησε να δουλεύει για να προετοιμαστεί για τις εισαγωγικές του εξετάσεις στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο της Αθήνας. Το φθινόπωρο πέρασε στο Πολυτεχνείο με υψηλή βαθμολογία και έλαβε υποτροφία μέχρι το τέλος των σπουδών του. Λόγω του πολέμου όμως το Πολυτεχνείο έκλεισε για ένα χρόνο οπότε οι σπουδές του Αριστείδη Αλαφούζου ολοκληρώθηκαν το 1949 χρονιά που αποφοίτησε ως Πολιτικός Μηχανικός. Ειδικεύτηκε στην υδραυλική, σε έργα οδοποιίας, σε κατασκευαστικές εργασίες, σε οικοδομικά, σιδηροδρομικά, λιμενικά και βιομηχανικά έργα. Τα τελευταία δύο χρόνια των σπουδών του εργάστηκε σε γραφείο πολιτικού μηχανικού. Η ζωή ήταν σκληρή στη διάρκεια της κατοχής.

inner

Τα δύο τελευταία χρόνια των σπουδών του συνέχισε να εργάζεται και από το 1949 έως το 1951 υπηρέτησε στο στρατό. Είχε την επίβλεψη κατασκευαστικών εργασιών στο λιμάνι του Πειραιά, στο εργοστάσιο λιπασμάτων της πόλης και, στα τέλη του 1953, ανέλαβε την κατασκευή του συγκροτήματος νικελίου στη Λάρυμνα.

Τον Αύγουστο του 1954, ο Αριστείδης Αλαφούζος είχε συγκεντρώσει αρκετά χρήματα για να μπορεί να αναλαμβάνει έργα κατασκευής κατοικιών. Μέχρι το 1956 είχε αρκετή εμπειρία ώστε να λάβει άδεια που του επέτρεπε να υποβάλει προσφορές για μεγάλα δημόσια έργα.

Το 1956, ίδρυσε την τεχνική εταιρεία «Αριστείδης Αλαφούζος», η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε «ΑΤΕ ΕΡΓΩΝ Α.Ε.» Η εταιρεία διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ανοικοδόμηση της Ελλάδος. Η εταιρεία συνέχισε τη λειτουργία της μέχρι τα τέλη του 1960 οπότε ο Αριστείδης Αλαφούζος σταμάτησε να εργάζεται ως πολιτικός μηχανικός. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας, 1967 – 1974, δεν ανέλαβε κανένα έργο και εγκατέλειψε την Ελλάδα.

Από το 1964 ο Αριστείδης Αλαφούζος άρχισε να αναπτύσσει έντονη ναυτιλιακή δράση. Το 1988, ο Αριστείδης Αλαφούζος αγόρασε την εφημερίδα «Καθημερινή» και από την πλήρη παρακμή τη μετέτρεψε σε μια από τις ηγετικές εφημερίδες της Ελλάδας, κυρίως όσον αφορά στην κυκλοφορία και την επιρροή στις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις της χώρας.

Δέκα χρόνια αργότερα, η Καθημερινή και η International Herald Tribune (η οποία ανήκει στους New York Times) σύστησαν μια κοινή επιχείρηση για να εκδώσει την Αγγλόφωνη καθημερινή έκδοση της “Καθημερινής” στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Αλβανία.

Ο Αριστείδης Αλαφούζος με τη σύζυγό του Ελένη απέκτησαν δυο γιους, τον Ιωάννη και το Θεμιστοκλή -οι οποίοι ασχολούνται με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τη Ναυτιλία- και επτά εγγόνια.

Η σχέση του Αριστείδη Αλαφούζου με τον τόπο καταγωγής του, την Οία, υπήρξε πολύ δυνατή. Επισκεπτόταν τη Σαντορίνη συχνά και είχε σημαντική συμβολή στην ανάπτυξή της: Ενα εργοστάσιο αφαλάτωσης το οποίο δώρισε το 1992 καλύπτει τις ανάγκες του χωριού σε νερό, υποστήριξε τις ανασκαφές των αρχαίων πολιτισμών του Αιγαίου στο Ακρωτήρι και συνέβαλε στην κατασκευή του μοντέρνου νοσοκομείου στο νησί.

Στην Αθήνα, ο Αριστείδης Αλαφούζος έχει συνεισφέρει τα κεφάλαια για τη δημιουργία μιας εξωτερικής ογκολογικής κλινικής στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Σωτηρία.

Η νεκρώσιμος ακολουθία θα ψαλλεί την Πέμπτη, στις 12 το μεσημέρι, στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου, στην οδό Σκουφά στο Κολωνάκι. Η οικογένεια Αλαφούζου παρακαλεί αντί στεφάνων τα χρήματα να διατεθούν στον Εθελοντικό Μη Κερδοσκοπικό Οργανισμό μέριμνας και προστασίας μητέρας και παιδιού «Κιβωτός του Κόσμου».