Τα φετινά Όσκαρ μόλις ολοκληρώθηκαν και μπορεί το «Tár» με τις 6 υποψηφιότητες -Καλύτερης ταινίας, Σκηνοθεσίας, Α’ Γυναικείου ρόλου, Πρωτότυπου Σεναρίου, Φωτογραφίας και Μοντάζ- να μην κατάφερε να αποσπάσει κανένα από τα πολυπόθητα αγαλματίδια, η ταινία του Todd Field, όμως, κατάφερε να ξεχωρίσει από την αρχή της φετινής κινηματογραφικής σεζόν, αφήνοντας μια γλυκιά γεύση σε κριτικούς και κοινό.
Η Cate Blanchett «σήκωσε στους ώμους της» το βάρος της ταινίας και το έκανε με μεγάλη επιτυχία, περνώντας αποτελεσματικά τα μηνύματα του σεναρίου. Η υποψηφιότητά της για τον πρωταγωνιστικό ρόλο διαφαινόταν από πολύ νωρίς, αφού κατάφερε να αποσπάσει το αντίστοιχο βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας τον περασμένο Σεπτέμβρη.
Η χολιγουντιανή ηθοποιός ενσάρκωσε τη διάσημη και ταλαντούχα συνθέτρια και μαέστρο Lydia Tár, η οποία προετοιμάζεται για την πιο σημαντική παράσταση της καριέρας της. Όπως όλα έδειξαν, η Blanchett κατάφερε να «διαβάσει» επιτυχώς την ψυχοσύνθεση ενός μαέστρου σε μια τέτοια κρίσιμη στιγμή της καριέρας του, κάνοντας πολλούς να ταξιδέψουν στην ιστορία και να ξεχάσουν προσωρινά ότι πρόκειται απλώς για μια κινηματογραφική αφήγηση.
Αυτό επιβεβαιώνει και ένας επαγγελματίας βιολιστής, που μίλησε στο Bustle, παρουσιάζοντας τα πολύ επιτυχημένα σημεία της ταινίας – ομοιότητες της Lydia με τους μαέστρους της αληθινής ζωής.
1. Αγαπά την αναλογική
Η αγνή και απόλυτη αγάπη των μαέστρων για όλα τα αναλογικά πράγματα είναι αδιαμφισβήτητη. Αντί των εκατοντάδων διαθέσιμων εφαρμογών μετρονόμου, η Lydia χρησιμοποιεί έναν αληθινό, όμορφο, χειροπιαστό μετρονόμο, αν και ακόμη κι αυτό μπορεί να είναι τεχνολογικά πολύ πιο εξελιγμένο συγκριτικά με εκείνους που διαθέτουν πολλοί μαέστροι ανά τον κόσμο.
2. Είναι αγωγός μηνυμάτων
Oι ορχήστρες εξακολουθούν να παίζουν σπάνια κάτι που συντίθεται από ζωντανούς ανθρώπους, αφού οι μεγάλοι συνθέτες εξακολουθούν να πρωταγωνιστούν. Επομένως, η απόδοση μιας ορχήστρας δεν έχει τόσο να κάνει με το αποτέλεσμα της δουλειάς πολλών διαφορετικών μερών, όσο με το πόσο αποτελεσματικός είναι αυτός που τους καθοδηγεί. Σε όλο αυτό, ο μαέστρος έχει έναν πολύ απαιτητικό ρόλο: Είναι υπεύθυνος να συντονίσει αποτελεσματικά μια ομάδα ανθρώπων σε μια γνώριμη μελωδία, μεταδίδοντάς τους παράλληλα τα μηνύματα των κλασσικών συνθέσεων.
3. Έχει «αδυναμίες»
Ο μαέστρος είναι επαγγελματίας, είναι όμως και άνθρωπος. Δεν έχει, λοιπόν, σημασία πόσο ταλαντούχος μουσικός είναι κάποιος ή κατά πόσο δίνεις την ψυχή του σε κάθε πρόβα και παράσταση. Ένας μαέστρος έχει πάντα τις «αδυναμίες» του μέσα σε μια ορχήστρα, ακόμη και αν αυτή η αδυναμία δεν πηγάζει από το ταλέντο ενός καλλιτέχνη. Αν δεν ανήκεις σε αυτές, πρέπει απλώς να το αποδεχθείς. Όσο πιο γρήγορα το καταφέρεις, τόσο λιγότερο θα σε επηρεάζει.
4. Μισεί την κουλτούρα της ακύρωσης
Η κλασική μουσική δε θα μπορούσε, εκ των πραγμάτων, να υιοθετεί την κουλτούρα της ακύρωσης. Όταν ένα ολόκληρο είδος επιβιώνει μέσα από το καλλιτεχνικό έργο των ίδιων, λίγων, νεκρών εδώ και αιώνες, δεν υπάρχει η πολυτέλεια να ακυρωθεί η αξία κάποιου. Έχει, άλλωστε, ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε πώς αλλάζουν οι ερμηνείες σχετικά με αυτές τις κλασσικές συνθέσεις με την πάροδο του χρόνου.
Όπως λέει ο Leonard Bernstein στην ταινία, «δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάς ότι η μουσική είναι κίνηση, μετατόπιση, αλλαγή και ροή». Η κουλτούρα της ακύρωσης έρχεται σε αντίθεση με τη δυνατότητα να επανεξετάσεις μια δημιουργία με καθαρή ματιά και να δώσεις νέες, φρέσκες, ανανεωμένες ερμηνείες.
Παραδόξως, όμως, η κουλτούρα της ακύρωσης είναι ταυτόχρονα απαραίτητη στο πεδίο της κλασικής μουσικής, μιας και μέχρι και σήμερα εξακολουθεί να υποτιμά τον εαυτό της και την πολιτιστική της σημασία, αποτελώντας μια βιομηχανία που συνεχίζει να μην «ακουμπά» συστημικά ζητήματα, όπως ο εδραιωμένος ρατσισμός, ο σεξισμός και ο ελιτισμός.
5. Λατρεύει τα αξεσουάρ
Η αγάπη κάποιου για την κλασσική μουσική μεταφράζεται και σε αγάπη για κάθε τι κλασσικό και διαχρονικό. Τι θα μπορούσε να είναι πιο vintage από τον θαυμασμό προς τον Μότσαρτ μεταφρασμένο σε ύφασμα; Η κλασική μουσική πάντα προσποιούνταν ότι απευθύνεται στις μάζες, όμως στην πραγματικότητα «φορά» ασύμφορα ρούχα και πανάκριβο ρολόι, όπως ακριβώς και η πρωταγωνίστρια του Tar.
6. Έχει πάθος με το μετρονόμο του
Η μπαγκέτα δεν είναι ένα απλό ραβδάκι που βοηθά τον μαέστρο να φέρει εις πέρας το έργο του. Αυτό το πρωταγωνιστικό εργαλείο φέρει την ταυτότητα του ιδιοκτήτη του. Πολλοί μαέστροι, άλλωστε, χρησιμοποιούν χειροποίητες, μοναδικές μπαγκέτες.
Όσο για τα μολύβια, οι μουσικοί και οι μαέστροι είναι εξίσου επιλεκτικοί. Η πρωταγωνίστρια έχει ένα ολόκληρο ντουλάπι γεμάτο κουτιά με τα αγαπημένα της μολύβια, σαν πολύτιμα αντικείμενα αξίας.
7. Ελέγχουν τον χρόνο
Όταν οι άνθρωποι πηγαίνουν σε μια συναυλία, κάνουν μια σιωπηλή συμφωνία με τους καλλιτέχνες ότι θα εγκαταλείψουν για λίγο την αίσθηση του χωροχρόνου. Πρόκειται για μια όμορφη παραχώρηση, που απαιτεί πολλή εμπιστοσύνη κι αυτό είναι κάτι που γνωρίζουν οι μαέστροι και το αντιμετωπίζουν με μεγάλο σεβασμό.
Ανακαλύπτουν τους καλύτερους τρόπους να ξεδιπλώνουν την αιωνιότητα μέσα από αγαπημένες μελωδίες, ώστε να χαρίζουν στο κοινό τη δυνατότητα να αναβιώνει παλιά κομμάτια με νέους τρόπους. Δημιουργούν, δηλαδή, διαρκώς νέες, ξεχωριστές εμπειρίες, μέσα από γνώριμα μονοπάτια. Δεν είναι τυχαίο που τόσο εμείς, όσο και οι ίδιοι χάνονται πολλές φορές σε μια μελωδική στιγμή που δε λέει να τελειώσει.
Πηγή: Savoir VilleΔιαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
