Σαν σήμερα 10 Ιουλίου το 2015 έφυγε από τη ζωή ο Αιγύπτιος ηθοποιός Ομάρ Σαρίφ, ο οποίος πέρασε στην ιστορία του κινηματογράφου για την ερμηνεία του στις ταινίες «Ο Λόρενς της Αραβίας» (1962) και «Δόκτωρ Ζιβάγκο» (1965). Η κληρονομιά που άφησε πίσω του ξεπέρασε τα όρια της βιομηχανίας του θεάματος, για τον λόγο αυτό το 2005 βραβεύτηκε από την Unesco για τη συμβολή του στη διάδοση της πολυπολιτισμικότητας και του ανοιχτού διαλόγου.
Τα πρώτα βήματα
Γεννημένος στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, στις 10 Απριλίου του 1932, ο Ομάρ Σαρίφ (Michael Demitri Shalhoub το πραγματικό του όνομα) άργησε να ακολουθήσει την κλίση του προς την υποκριτική. Πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη εμφανίστηκε το 1954, όταν και πρωταγωνίστησε στην ταινία του Youssef Chahine, «Siraa Fil-Wadi» («Struggle in the Valley»), στο πλευρό της μετέπειτα συζύγου του Faten Hamamah. Ακολούθησαν οι συμμετοχές σε πολυάριθμες αιγυπτιακές παραγωγές, καθιερώνοντας τον ως μια από τις μεγαλύτερες, εγχώριες κινηματογραφικές προσωπικότητες.
Η διεθνής αναγνώριση
Η καριέρα του πήρε μια απρόσμενη τροπή, όταν ο παραγωγός Sam Spiegel και ο σκηνοθέτης David Lean τον επέλεξαν για τον ρόλο του Sherif Ali στην εμβληματική ταινία «Ο Λόρενς της Αραβίας» (1962). Από εκείνη τη στιγμή ο ηθοποιός μετατράπηκε σε έναν αστέρα διεθνούς βεληνεκούς, λαμβάνοντας μια σειρά από πρωταγωνιστικούς ρόλους σε μεγάλου προϋπολογισμού διεθνείς παραγωγές, με πιο αξιοσημείωτους τον ρόλο του Yuri Zhivago στην ταινία «Δόκτωρ Ζιβάγκο» (1965, πάλι σε σκηνοθεσία David Lean) και τον ρόλο του Nick Arnstein στην ταινία «Ένα Αστείο Κορίτσι» (1968, σκηνοθεσία William Wyler) , στο πλευρό της σπουδαίας Barbra Streisand.
Τα πισωγυρίσματα μιας πολλά υποσχόμενης καριέρας
Ωστόσο, αν και η διεθνής σταδιοδρομία του στη μεγάλη οθόνη είχε αρχίσει με καλούς οιωνούς, η συνέχεια (από τα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1970 και έπειτα) δεν υπήρξε τόσο εντυπωσιακή. Η σημαντικότερη αιτία της πτώσης, που ακολούθησε, ανάγεται στον εθισμό του στη χαρτοπαιξία. Aπό ένα σημείο και έπειτα δεχόταν οποιονδήποτε ρόλο, μόνο και μόνο για να ξεπληρώνει τα χρέη του από τον τζόγο. Το αποτέλεσμα, σύμφωνα και με τον ίδιο, 25 χρόνια συμμετοχής σε μετριότατες έως κάκιστες ταινίες, τηλεταινίες και μίνι σειρές, με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Από ένα σημείο και έπειτα φαίνεται να αφοσιώθηκε περισσότερο στο μπριτζ παρά στο σινεμά, συμμετέχοντας σε διεθνή τουρνουά, γράφοντας άρθρα για το παιχνίδι στην εφημερίδα Chicago Triburne , καθώς και αρκετά βιβλία. Επιπλέον, τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε εξαιτίας του τρόπου ζωής του (κάπνισμα, αλκοόλ), καθώς και τα προβλήματα διαχείρισης θυμού (στις αρχές της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα του απαγγέλθηκαν δύο φορές κατηγορίες για βιαιοπραγία) δεν βοήθησαν την κατάσταση. Αν και το 2003 μας θύμισε αναπάντεχα πόσο σπουδαίος ηθοποιός υπήρξε κάποτε με τον ρόλο του στη γαλλική ταινία «Ο κύριος Ιμπραΐμ και τα λουλούδια του Κορανίου» (σκηνοθεσία François Dupeyron).
Διαβάστε περισσότερα στο monopoli.gr
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
