Ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός και πλέον διαπρέπει ως σκηνοθέτης, η υποκριτική για τον Γιώργο Νανούρη μπήκε για λίγο στην άκρη από επιλογή αλλά πάντα βρίσκεται εκεί, στον πάγκο, για όταν νιώσει την ανάγκη να ξανανέβει κι ο ίδιος πάλι στη σκηνή.
Μιλώντας στην Αθηναϊδα Νέγκα και την εκπομπή «Καλύτερα Αργά» ο ταλαντούχος ηθοποιός και σκηνοθέτης αποκάλυψε ποιο ήταν το κίνητρό του όλα αυτά τα χρόνια, πώς προέκυψε η σκηνοθεσία στη ζωή του αλλά και τη μάχη που έδωσε με την κατάθλιψη.
-Είναι κακό πράγμα η φιλοδοξία;
«Δεν είναι καθόλου κακό πράγμα η φιλοδοξία, δεν είναι όμως αυτή η περίπτωση η δική μου. Εννοείται ότι θέλω τα πράγματα που κάνω να πηγαίνουν πάρα πολύ καλά και να αγαπηθούν και να αρέσουν, ποιος δεν το θέλει. Αλλά εγώ δεν είχα όνειρο να γίνω σκηνοθέτης, δεν είχα καθόλου τέτοια φιλοδοξία, είναι κάτι που μου έφερε η ζωή, ήρθε αυτό είναι πολύ ωραίο ας δουλέψουμε καλά γι’ αυτό και βλέπουμε.
Νομίζω ότι αυτό που με κινητοποιούσε πάντα ήταν η ανάγκη. Έχω επιλέξει ένα επάγγελμα το οποίο είναι ελεύθερο επάγγελμα, δεν είναι απαραίτητο ότι θα πάει καλά, το πιο πιθανόν είναι να μην πάει καλά.
Είμαι μόνος μου στη ζωή δεν έχω ένα back up πίσω οπότε το βασικό μου κίνητρο τα πρώτα ειδικά χρόνια ήταν, πρέπει να δουλέψω γιατί πρέπει να ζήσω. Το λέω ως καλό, είναι ωραίο πράγμα το κίνητρο… Γιατί μπαίνει σε μια διαδικασία το μυαλό σου να λύνει προβλήματα και αυτό ήταν πάντα δημιουργικό».
-Εκτός από ηθοποιός είσαι και της φιλοσοφικής. Ένας ηθοποιός γιατί γίνεται και σκηνοθέτης;
«Εγώ δεν είχα ιδέα ότι θα ασχοληθώ με την σκηνοθεσία και δεν είχα ιδέα ότι μπορεί να έχω κάποια κλίση προς τα εκεί. Έγινε τελείως τυχαία και συμπτωματικά σε μια περίοδο της ζωής μου που τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα και δοκίμασα να κάνω κάτι. Μετά η ζωή άρχισε να μου δείχνει ότι κάθε φορά που δοκιμάζω να σκηνοθετήσω κάτι, συμβαίνει κάτι σχετικά μεγάλο. Δηλαδή ότι τυγχάνει μεγάλης αποδοχής και αρέσει πολύ στον κόσμο».
-Άρα το κάνεις για το γούρι κατά κάποιο τρόπο…
«Το έκανα γιατί δεν περίμενα να μείνω άπρακτος στο σπίτι, κάπως έτσι. Πέρασα μια κατάθλιψάρα, το κλασικό που περνάμε όλοι. Μια διαδικασία που, λίγο έως πολύ, κάπως όλοι την έχουμε περάσει. Άλλος πιο βαριά, άλλος πιο ελαφριά. Και ο τρόπος για να βγω από εκεί ήταν να δράσω, να κάνω κάτι γι’ αυτό»
-Αυτό προέκυψε από περίοδο ανεργίας;
«Όχι. Αυτό δεν προέκυψε από περίοδο ανεργίας, ήταν όμως μια περίοδος δυστοπίας γιατί ήταν μες στην κρίση που τα πράγματα ήταν πολύ άγρια και πρωτόγνωρα για όλους μας. Έτσι ήθελα να κάνω κάτι μόνος μου, κάτι δικό μου, να μην περιμένω από κανέναν να με προσλάβει. Έτσι έκανα την «Κατερίνα», με ελάχιστο ως μηδενικό budget και αυτό άνοιξε έναν άλλον δρόμο και αποφάσισα να δω και να ακούσω τι είναι αυτό που μου φέρνει η ζωή. Χωρίς να το αποφασίσω.
Και για μένα ήταν πρωτόγνωρο να μου έρθει κάτι στη ζωή που εγώ δεν έχω οργανώσει ή προγραμματίσει. Ήταν κάτι καινούργιο και είπα… για δες το… Η σκηνοθεσία είναι τελείως άλλη πίστα, άλλο level και επειδή ακόμα μάθαινα αποφάσισα να με κατεβάσω κάτω γιατί δεν γίνονταν και τα δύο ταυτόχρονα. Είναι εκεί όμως και όταν νιώσω την ανάγκη να είμαι πάλι πάνω στη σκηνή θα το κάνω».
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
