ΚΑΙΡΟΣ

Γιώργος Φούντας: Πέρασαν 13 χρόνια από τον θάνατό του – Η Finos Film τιμά τον «σκληρό» του ελληνικού σινεμά

Your browser doesn’t support HTML5 audio

Ο Γιώργος Φούντας ήταν φαινόμενο στο είδος του

Δεκατρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τον θάνατο του Γιώργου Φούντα, ο οποίος για τους κινηματογραφόφιλους υπήρξε ένα αυθεντικά λαϊκό ίνδαλμα. Ο ίδιος διακρίθηκε, όχι μόνο για τον τρόπο που έπαιζε, αλλά και για τον τρόπο που αγκάλιαζε και φιλούσε τις συμπρωταγωνίστριές του στην οθόνη. 

Η Finos Film με μια ανάρτησή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και με ένα βίντεο με αποσπάσματα από τις ταινίες «Πολύ Αργά για Δάκρυα» και «Αντίο Ζωή» τιμά τον αξιόλογο ηθοποιό.

«Ο Γιώργος Φούντας ήταν φαινόμενο στο είδος του. Ερμήνευσε με εκρηκτικό ταπεραμέντο σπουδαίους ρόλους σκληρών και επιπόλαιων αντρών που υποκύπτουν στα πάθη τους, ενώ είχε το χάρισμα να κερδίζει τον θεατή και να ταυτίζεται με τις αγωνίες του, κατακτώντας φανατικούς θαυμαστές.

Το ταλέντο του ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας μας και διακρίθηκε για ρόλους σε σπουδαίες ταινίες όπως «Στέλλα», «Το Κορίτσι με τα Μαύρα», «Ποτέ την Κυριακή», «Κόκκινα Φανάρια» και «Ζορμπάς». Ο Γιώργος Φούντας έφυγε από κοντά μας στις 28 Νοεμβρίου 2010», αναφέρει στην ανάρτησή της. 

Ο Γιώργος Φούντας γεννήθηκε στις 3 Ιουνίου 1924, στο Μαυρολιθάρι Φωκίδας. Μικρός, ήρθε με την πολυμελή οικογένειά του στην Αθήνα κι έζησε στη Ριζούπολη. Τελειώνοντας το Δημοτικό άρχισε να εργάζεται στο γαλατάδικο του πατέρα του στου Ψυρρή, αλωνίζοντας με ένα ποδήλατο την Αθήνα. Φοιτά σε νυχτερινό σχολείο, παίζει μποξ και ποδόσφαιρο στην ΑΕΚ, αν και αργότερα θα γίνει γνωστός ως οπαδός του Παναθηναϊκού.

Ο κινηματογράφος πάντα τον γοήτευε και όταν του δόθηκε η ευκαιρία έλαβε μέρος στα δοκιμαστικά της ταινίας του Γιώργου Τζαβέλλα «Χειροκροτήματα» (1943). Κέρδισε ένα μικρό ρόλο, παίρνοντας το βάπτισμα του πυρός στη μεγάλη οθόνη. Στη συνέχεια σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, με δάσκαλο τον κορυφαίο Έλληνα ηθοποιό Αιμίλιο Βεάκη.

Φαντάρος πραγματοποιεί την πρώτη του θεατρική εμφάνιση στο θέατρο «Περοκέ», με το «Νυφιάτικο τραγούδι» του Νότη Περγιάλη. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον θίασο Μουσούρη και τον θίασο της Κατερίνας. Αρχές του 1951 συναντά τον Φίνο και παίζει στη «Νεκρή Πολιτεία» του Φρίξου Ηλιάδη, που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ των Καννών κι έκανε γνωστή στο διεθνές κοινό την πρωταγωνίστρια , Ειρήνη Παππά. 

Την ίδια χρονιά συμμετέχει στο εμβληματικό νεορεαλιστικό δράμα του Γρηγόρη Γρηγορίου «Πικρό ψωμί» και το 1954 πρωταγωνιστεί στη «Μαγική Πόλη» του Νίκου Κούνδουρου, όπου γίνεται ευρύτερα γνωστός.

Σταθμό στην καριέρα του αποτελεί το ερωτικό δράμα του Μιχάλη Κακογιάννη «Στέλλα» (1955). Η ατάκα «Φύγε, Στέλλα, κρατάω μαχαίρι!», που εκστόμισε στη συμπρωταγωνίστριά του Μελίνα Μερκούρη παραμένει κλασική. Η ταινία κέρδισε τη «Χρυσή Σφαίρα» καλύτερης ξένης ταινίας και ο Γιώργος Φούντας αρχίζει να γίνεται γνωστός και στο εξωτερικό.

Ξεχωριστή χρονιά ήταν το 1963, όταν τα «Κόκκινα Φανάρια» του Βασίλη Γεωργιάδη φτάνουν ένα βήμα πριν από το Όσκαρ Ξένης Ταινίας (το χάνουν από το «Οκτώμισι» του Φελίνι). Τον ίδιο χρόνο γνωρίζει τη λυγερόκορμη χορεύτρια Χρυσούλα Ζώκα (1931-2015). Την ερωτεύεται κεραυνοβόλα και την παντρεύεται σε δεύτερο γάμο. Ο γιος του Πάνος έρχεται να συμπληρώσει την ευτυχία τους. Είχε αποκτήσει δύο ακόμη παιδιά από τον πρώτο του γάμο.

Το 1973 έκανε το τηλεοπτικό ντεμπούτο με τη σειρά «Κατοχή», που ήταν η πρώτη διεθνής συμπαραγωγή της ελληνικής τηλεόρασης. Τα επόμενα χρόνια πρωταγωνίστησε σε δύο τηλεοπτικές σειρές («Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», «Γαλήνη»), που προβλήθηκαν από τη δημόσια τηλεόραση και άφησαν εποχή.
Ο Γιώργος Φούντας πέθανε στις 28 Νοεμβρίου 2010, σε ηλικία 86 ετών. Την τελευταία δεκαετία της ζωής του έπασχε από τη νόσο του Αλτσχάιμερ.

Πηγή: skai.gr