Με μία ιδιαίτερη ταινία, την L' Arminuta του βραβευμένου σκηνοθέτη Τζουζέπε Μπονίτο, που θα προβληθεί με ελεύθερη είσοδο την Τετάρτη 02 Νοεμβρίου (20.30μμ) στο Ίδρυμα Θεοχαράκη, υπό την αιγίδα της ιταλικής και της ελβετικής Πρεσβείας, επιστέφεται ο φετινός εορτασμός της 22ης εβδομάδας Ιταλικής Γλώσσας στον Κόσμο.
Η ταινία, που το σενάριό της βασίζεται στο ομώνυμο και βραβευμένο με το διακεκριμένο λογοτεχνικό βραβείο Campiello (2017), βιβλίο της Ντονατέλα Ντι Πιετραντόνιο, το οποίο είναι ένα ξεχωριστό Bildungsroman, ένα βιβλίο ενηλικίωσης και βαθμιαίας ενσωμάτωσης στην πραγματική ζωή, εστιάζεται στην αινιγματική επιστροφή ενός κοριτσιού στη φυσική οικογένειά της, στα χρόνια του '70. Άλλωστε, ο τίτλος Arminuta σημαίνει "αυτή που επιστρέφει" στη διάλεκτο των ορεινών Αμπρούτσι, όπου φθάνει το 13χρονο κορίτσι για να ξαναενωθεί με την πραγματική της οικογένεια, τη φυσική της μητέρα, τα πέντε--καινούργια στην κυριολεξία--αδέλφια της. Μία επιστροφή αναπάντεχη και ξαφνική, που παραμένει σε όλο το μήκος και πλάτος της ταινίας αινιγματική, όπως και πολλά άλλα στοιχεία μέσα στο μυθιστόρημα: από το αληθινό όνομα της Arminuta, της μητέρας της, κάποιων από τα αδέλφια της, των λόγων που επέβαλαν την επιστροφή, αλλά και την αρχική αιτία της υιοθεσίας της. Η πρωταγωνίστρια αίφνης βρίσκεται αναγκασμένη να αντιμετωπίσει έναν τρόπο ζωής που δεν έχει συνηθίσει, να συναναστραφεί συγγενείς με τους οποίους δεν έχει κοινά βιώματα, να ζήσει σε μία ορεινή πόλη, που καμία σχέση δεν έχει με τον παράλιο τόπο που μεγάλωσε, να συνεννοηθεί σε μια διάλεκτο που δε μοιάζει με τα επίσημα ιταλικά που γνωρίζει.
Όλη η πλοκή της ταινίας, όπως και του βιβλίου, στηρίζεται ακριβώς σε τούτη την αντίθεση, που δημιουργεί μία σχέση Άλλου κι ετερότητας προς τα πράγματα, μόλο που εκτυλίσσεται μέσα σε ένα πλαίσιο ψυχολογικού "ανησυχητικά οικείου" (Unheimlich), όπου όλα είναι αναγνωρίσιμα και συνάμα άβολα, που μπορεί να είναι σαγηνευτικά και παράλληλα τρομακτικά. Η Arminuta δολιχοδρομεί ακατάπαυστα ανάμεσα στη μνήμη και το παρόν, την αποξένωση και την εξοικείωση, την άνεση, την αγάπη και στοργή που άφησε πίσω και τον στυγνό ρεαλισμό, ζυμωμένο με τις νέες σχέσεις θαλπωρής και φιλίας, που οικοδομεί, σε εκείνο που άφησε πίσω κι εκείνο που πρέπει να αντιμετωπίσει. Και μάλιστα σε μία ηλικία, των 13 ετών, που και σε συμβολικό, αλλά και σε πραγματικό συγκείμενο, αποτελεί ταυτόχρονα το ορόσημο του τέλους της παιδικότητας και το εφαλτήριο για την ενήλικη ζωή. Είναι το ποιοτικό όριο για τα ερωτήματα και την εμπειρική γνώση που ξανοίγονται στον άνθρωπο, το μεταίχμιο στο οποίο διαπλάθεται η υπόλοιπη ζωή του.
Το θέμα της ταινίας και του βιβλίου μπορεί κάλλιστα κανείς να πει πως είναι βαθύτατα αλληγορικό και εάν θελήσει να επεκταθεί και πέρα από τον λογοτεχνικό ορίζοντα και στο πλαίσιο της καθημερινότητας και του ιστορικού χρόνου, επίκαιρο. Η απώλεια των στοιχείων που συνέθεταν την 'ασφάλεια' της προηγούμενης ζωής της Arminuta, εύκολα μπορούν να εξακτινωθούν και να μετατεθούν στην κατάσταση ενός πχ μετανάστη ή πρόσφυγα--που καίτοι δεν επιστρέφει τύποις σε μία οικογένεια που ποτέ δεν γνώρισε--μοιράζεται με την πρωταγωνίστρια το τραύμα της απώλειας της παρελθούσης κατάστασής του, του σπιτιού που μεγάλωσε, των συνηθειών του και την κατάδυση σε έναν κόσμο με δυσκολίες προσαρμογής, νέα έθιμα, καινούργιες απαιτήσεις και πολλές φορές σκληρή αντιμετώπιση, παρά τη δυνατότητα προσαρμογής που του ανοίγεται. Ή ακόμη ακόμη, ενός καθημερινού ανθρώπου, που η οικονομική κρίση έχει εξαναγκάσει ν' απεμπολήσει την άνεση της προηγούμενης ζωής του και τον έχει εξαναγκάσει να πελαγοδρομεί σε μία καινούργια, αχαρτογράφητη, καθημερινότητα, στην οποία δεν είχε εκπαιδευτεί, ούτε είχε ποτέ του στοχασθεί και που πολλές φορές δεν είναι σε θέση ν' αντιμετωπίσει. Μία κατάσταση με άρσεις και πτώσεις, με αγάπη και μίσος, με επιτυχίες και απογοητεύσεις.
Ο κύκλος του ενός έτους ως χρονικό πλαίσιο στη διήγηση τούτης της ταινίας (και του βιβλίου, άλλωστε) αφήνει ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα για την κατάληξη της παράξενης επιστροφής αυτής, που η διαχρονία μίας αφήγησης θα μπορούσε να συνδυάσει σε ένα τέλος--αδιάφορα καλό ή κακό. Τα ερωτήματα όμως που γεννά και τα αφήνει στον θεατή να τα λύσει είναι καίρια και τόσο ο πυρήνας τους, όσο και η έντασή τους παντοτινά και ανατροφοδοτούμενα. Η επιβλητικότητα των σκηνών κι η αφηγηματική τους λιτότητα κι υπαινικτικότητα αφήνουν να διαγραφεί έντονα τούτη η αινιγματικότητα και να αναδυθούν τα ερωτήματα. Στοιχεία που κεντρίζουν διαρκώς το ενδιαφέρον του θεατή και ενισχύουν τη σαγήνη και την συγκέντρωση στον ρυθμό του φιλμ.
Η ταινία του Μπονίτο, η τρίτη μετά τη βραβευμένη με το Ειδικό Βραβείο Κριτικης Επιτροπής στο Φεστιβάλ της Ρώμης "Pulce non c'e' " και το "Figli" (Αργυρή Ταινία για την καλλίτερη κωμωδία), καταφέρνει να ορθοτομήσει την προβληματική σχέση που δημιουργεί η απότομη απόσπαση από τη βεβαιότητα και η καταβύθιση σε ένα άγνωστο, που θα πρέπει από την αρχή να κατανοήσεις και να προσαρμοσθείς.
"L' Arminuta", ταινία του Τζουζέπε Μπονίτο, προβολή Τετάρτη 2 Νοεμβρίου, 20.30 μμ, Ίδρυμα Θεοχαράκη, Βασ. Σοφίας 9& Μέρλιν, Είσοδος Ελεύθερη
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
