Πέθαναν μαζί στην Πομπηία. Οι αρχαιολόγοι παρανόησαν τις ιστορίες που άφησαν πίσω τους

Η ανάλυση DNA αποκαλύπτει ότι ορισμένα θύματα της Πομπηίας δεν ήταν αυτά που πίστευαν οι αρχαιολόγοι - Η τεχνολογία διαφώτισε τις παρανοήσεις και αποκατέστησε την αλήθεια

Όταν οι κάτοικοι της Πομπηίας πέθαναν σε μια βροχή καυτής στάχτης και βράχων που εξερράγησαν από τον Βεζούβιο το 79 μ.Χ., το ηφαιστειακό υλικό τύλιξε αυτούς και την πόλη τους σε ένα πυροκλαστικό σάβανο.

Η ανάλυση DNA αποκαλύπτει ότι ορισμένα θύματα της Πομπηίας δεν είχαν βιολογική συγγένεια, αμφισβητώντας τις μακροχρόνιες θεωρίες και εικασίες σχετικά με τους οικογενειακούς τους ρόλους και την ταυτότητά τους.

Νέα ανάλυση DNA υποδηλώνει ότι οι αρχαιολόγοι στο παρελθόν να είχαν παρεξηγήσει τις σχέσεις μεταξύ ορισμένων θυμάτων της έκρηξης του Βεζούβιου το 79 μ.Χ. που έπληξε την Πομπηία σχεδόν πριν από δύο χιλιετίες.

Για παράδειγμα, η υπόθεση ότι μια πολύ γνωστή ομάδα θυμάτων, ήταν μέλη μιας οικογένειας, δηλαδή μητέρα, πατέρας και δύο παιδιά - μπορεί να απέχει πολύ από την αλήθεια.

«Και τα τέσσερα από αυτά τα άτομα ήταν αρσενικά, κάτι που καταρρίπτει αυτή τη θεωρία ότι ήταν πατέρας, μητέρα και δύο παιδιά. Και επιπλέον, στην πραγματικότητα, δεν είχαν βιολογικά συγγένεια μεταξύ τους», δηλώνει η Αλίσα Μίτνικ του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ για την Εξελικτική Ανθρωπολογία στη Γερμανία.

Παράλληλα, μια θεωρία για μια άλλη εμβληματική εικόνα των θυμάτων της Πομπηίας –δύο φιγούρες «κλειδωμένες» σε αυτό που εδώ και καιρό θεωρούνταν ότι ήταν μια μητέρα που αγκάλιαζε την κόρη της– έχει επίσης ανατραπεί.

«Εδώ πάλι, διαπιστώσαμε ότι τουλάχιστον ένα από τα άτομα ήταν αρσενικό. Και, πάλι, δεν είχαν μητρική σχέση μεταξύ τους. Άρα, πάλι, διαψεύδεται η κοινή αφήγηση που ειπώθηκε για αυτούς» τονίζει η Μίτνικ στο Euronews.

Η ομάδα, η οποία περιλαμβάνει επίσης επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και το Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας στην Ιταλία, βασίστηκε σε γενετικό υλικό που διατηρήθηκε για σχεδόν 2.000 χρόνια.

Μετά την έκρηξη του Βεζούβιου και την καταστροφή της ρωμαϊκής πόλης το 79 μ.Χ., τα σώματα, θαμμένα σε λάσπη και τέφρα τελικά αποσυντέθηκαν, αφήνοντας ωστόσο κοιλότητες εκεί που βρίσκονταν παλιά. Τα εκμαγεία που βλέπουμε σήμερα δημιουργήθηκαν από τα κενά στα τέλη του 1800.

Οι ερευνητές εστίασαν σε 14 εκμαγεία που υποβλήθηκαν σε αποκατάσταση, εξάγοντας DNA από τα κατακερματισμένα σκελετικά υπολείμματα που αναμειγνύονταν με αυτά. Ήλπιζαν να καθορίσουν το φύλο, την καταγωγή και τις γενετικές σχέσεις μεταξύ των θυμάτων.

Οι ερευνητές επιβεβαίωσαν επίσης ότι οι πολίτες της Πομπηίας προέρχονταν από διαφορετικά υπόβαθρα, αλλά κυρίως κατάγονταν από μετανάστες της Ανατολικής Μεσογείου – αναδεικνύοντας ένα ευρύ μοτίβο κινήσεων και πολιτιστικών ανταλλαγών στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Η Πομπηία βρίσκεται σε απόσταση περίπου 241 χιλιομέτρων από τη Ρώμη.

Η μελέτη βασίζεται σε έρευνα του 2022, οπότε οι επιστήμονες ανέλυσαν την αλληλουχία του γονιδιώματος ενός θύματος της Πομπηίας για πρώτη φορά και επιβεβαίωσαν τη δυνατότητα ανάκτησης αρχαίου DNA από τα λιγοστά ανθρώπινα υπολείμματα που υπάρχουν ακόμα.

«Τα επιστημονικά μας αποτελέσματα με βάση το DNA απλώς δίνουν πρόσθετη εικόνα της προηγούμενης αρχαιολογικής και ανθρωπολογικής ανάλυσης και μας κάνουν να ξανασκεφτούμε ποιοι ήταν στην πραγματικότητα αυτοί οι άνθρωποι, πώς σχετίζονταν μεταξύ τους και πώς συμπεριφέρθηκαν αυτές τις τελευταίες στιγμές της ζωής τους» εξήγησε η Μίτνικ.

Πηγή: skai.gr