Άνοιξε την μπαλκονόπορτα κι εισέπνευσε βαθιά. Χωρίς δεύτερη σκέψη πήρε φόρα και πήδηξε. Ωστόσο, το φόρεμά της πιάστηκε σ' ένα από τα κλαριά της φλαμουριάς που συνόρευε με το μπαλκόνι. Κουνώντας πόδια- χέρια νευρικά και με δύναμη, προσπάθησε να ελευθερωθεί από το κλαδί, αλλά ήταν πια αργά.
Μαζεύτηκε κόσμος. Την έπιασε ταραχή, έτρεμε από τα νεύρα της που δεν τα είχε καταφέρει. «Τι στην ευχή; Ούτε μια αυτοκτονία της προκοπής δεν μπορώ να φέρω εις πέρας;», αναρωτήθηκε».
Δεν έχεις μια δεύτερη ευκαιρία για να δημιουργήσεις μια πρώτη εντύπωση. Με την πρώτη της εμφάνιση στη λογοτεχνία, με τη συλλογή διηγημάτων «Ούτε μια αυτοκτονία της προκοπής» (εκδόσεις ΦΕΡΕΝΙΚΗ) η Μελίνα Πετροπούλου επιλέγει τη μικρή φόρμα, τα short stories. Οι ιστορίες της είναι απλές, αλλά ικανές να προβληματίσουν και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. Η θεματολογία της είναι νουάρ, μικρές καθημερινές αυτοκτονίες. Το ύφος της είναι σαρκαστικό, στα όρια της ειρωνείας.
Οι ήρωές της είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, της διπλανής πόρτας. Η ζωής του υπήρξε μια πλάνη. Οι ελπίδες τους αποδείχθηκαν φρούδες. Όπως στον στίχο της Κικής Δημουλά, το πεπρωμένο τους μοιάζει με «μακρύ κουραστικό ταξίδι». Δεν γνωρίζουν εάν πάνε ή εάν έρχονται. Το βέβαιον είναι ότι η συγγραφέας έρχεται για να μείνει.
Πηγή: skai.grΔιαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.