ΚΑΙΡΟΣ

Όταν η Τέχνη υμνεί την Ελληνίδα μητέρα - Μάνα δεν είναι μόνο εκείνη που γεννάει, αλλά κι εκείνη που «αγκαλιάζει» τον ανθρώπινο πόνο

Σε όλο τον κόσμο γιορτάζεται σήμερα η «Ημέρα της Μητέρας» σαν ελάχιστος φόρος τιμής και σεβασμού, προς το αιώνιο πανανθρώπινο σύμβολο ανιδιοτελούς αγάπης κι αφοσίωσης

Σε όλο τον κόσμο γιορτάζεται σήμερα η «Ημέρα της Μητέρας» σαν ελάχιστος φόρος τιμής και σεβασμού, προς το αιώνιο πανανθρώπινο σύμβολο ανιδιοτελούς αγάπης κι αφοσίωσης. Όχι μόνο η ποίηση και η μουσική, αλλά και ο χρωστήρας και η σμίλη πρόσφεραν αριστουργήματα της τέχνης, για να την εξυμνήσουν. 

Γεώργιος Ιακωβίδης, «Μητρική Στοργή»

Μάνα δεν είναι μόνο εκείνη που γεννάει, αλλά κι εκείνη που με τη μεγάλη της καρδιά αγκαλιάζει με μητρική στοργή τον ανθρώπινο πόνο. Πηγή ανεξάντλητης έμπνευσης, που χωρίς τη γλυκιά και ηρωική μορφή της σίγουρα ο κόσμος μας θα ήταν πολύ φτωχός.

Γιάννης Μόραλης, «Έγκυος γυναίκα»

Το μικρό αυτό αφιέρωμα απεικονίζει την Ελληνίδα μητέρα στη Νεοελληνική Τέχνη και παράλληλα αναδεικνύει τη μητρότητα, όχι μόνο ως φυσικό γεγονός, αλλά και ως έννοια που εγγυάται τη συνέχιση της ζωής και δημιουργεί άρρηκτους δεσμούς της επόμενης με την προηγούμενη γενιά. Οι Έλληνες καλλιτέχνες παρουσιάζουν τις όψεις της μητρότητας μέσα από τις εικαστικές τάσεις του 19ου και του 20ου αιώνα.

Πολύκλειτος Ρέγκος, «Μάνα και παιδί»

Τους αιώνες αυτούς η μητρότητα έχει μια σημαντική παρουσία στη ζωγραφική, τη χαρακτική και τη γλυπτική. Κατέχοντας κεντρική θέση στην ελληνική κοινωνία, η μητέρα έχει αναπτύξει ποικίλες δεξιότητες και δραστηριότητες και έχει αναδειχθεί σε πρότυπο αφοσίωσης και αυταπάρνησης. Τα σχετικά έργα εκφράζουν ταυτόχρονα τη σημασία και το κύρος που έχει η μητρική μορφή στη συνείδηση των Νεοελλήνων.

Νικόλαος Γύζης, «Το φιλί της μάνας»

Θέμα με κοινωνικές, ιδεολογικές και ψυχολογικές συνιστώσες, η μητρότητα στις απεικονίσεις της διαχρονικά καθρεφτίζει και αποκαλύπτει ιδιοσυγκρασίες, ψυχισμούς, τη γυναικεία ταυτότητα, ατομικές καθώς και πολιτισμικά προσδιορισμένες συμπεριφορές και τη συνείδηση της μητρικής σχέσης. 

Νικηφόρος Λύτρας, «Μητέρα με παιδί»

Γιαννούλης Χαλεπάς, «Μήδεια»

Η μητέρα λατρεύτηκε ως σύμβολο γονιμότητας ήδη από τις πρώτες ανθρώπινες κοινωνίες και υπήρξε αγαπημένο θέμα όλων των μορφών της τέχνης, από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας. Πάνω απ' όλα, το μοτίβο της μητέρας - βρεφοκρατούσας έχει ξεχωρίσει ως το πιο ανθεκτικό στο χρόνο και το πιο φορτισμένο συναισθηματικά. 

Γιάννης Παππάς, «Μελέτη για άγαλμα της μητέρας»

Χρήστος Καπράλος, «Η μάνα μου»

Κώστας Γραμματόπουλος, «Ήρωες»
  • Έκδοση από το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων, με τίτλο «Αφιέρωμα στην Ελληνίδα Μάνα: Η Μητρότητα στη Νεοελληνική Τέχνη»
Πηγή: skai.gr